Ik weet wel plaatjes! Maar ja die staan op facebook Als iemand ze eraf kan halen en hier zetten?

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.522401387789223.130495.122526081110091&type=3

Talitha schreef op maandag 17 juni 2013, 15:57:


Dank.

[sorry, grote knip]


[en nog een knipsel]

Jouw werkelijkheid dus, waarin je geloofde en die je heeft geholpen.

Ik heb helemaaal NIKS met tolken, niet mijn ding. Maar als een hoog sensitief persoon - die ik toevallig als vakvrouw respecteer (nog een echte veearts die het liefst met koeien en varkens werkt) -, mij een paar jaar terug vertelde dat onze Sig een paard is dat het fijn vindt in de wereld die wij voor haar hebben gevormd, dan denk ik alleen maar dat deze vakvrouw bevestigde wat we zelf ook zien en voelen bij onze voormalige stresskip, euh, mutsmerrie. Ik stel daar geen vragen bij, zie het als een welkome, ongevraagde bevestiging van wat wij, mensen van Siggy, ook voelen.

Dat bassetje dat ik eerder noemde, Soi, mocht van ons gaan omdat de enige mogelijkheid om hem pijnvrij te houden als 8 jarige zou zijn om zijn gehoorgangen te verwijderen. Dit kereltje, de enige jachtreine franse Griffon Vendeen vanwege gips op acht maanden oud, driekleur klitten-ellende met de heerlijke vaste gewoonte altijd een vingertop van mij aan te raken voor 'contact'-waareninwelkesituatie-dan-ook, dat altijd pas kwam na drie keer roepen, die ook dat knoopsgat in z'n piem leerde gebruiken. Dat manneke zou daarmee heeeeel ongelukkig geworden zijn in een gezin met jonge kids, met nog twee teven om op te letten (hij is opgevoed door onze 'afgeschreven' bordeaux dog-met-knikstaart en zijn 'eigen' kleine gestroomde Mastiff meisje dat hij opvoedde omdat Bordeauxtje al te oud was... Met de oorontstekingen schrok hij al te vaak op uit dutjes omdat hij dacht dingen te horen...

Mijn werkelijkheid. En als ik nu over hem schrijf - bijna 10 jaar later - wil ik hem terug! Maar zonder spijt, zonder wroeging en zonder omkijken naar onzin zoals 'wat als ik toen...' Bordeaux en gestroomde Mastiff hebben we ook moeten laten inslapen toen het hun voor doggen stokoude tijd was en het setje blonde Mastiffs van nu 7 en 8, waarvan Fawneke van 8 de weg aan het kwijtraken is, verdwaald op het 10-miniten plasrondje 's nachts, maar die zo puppig gelukkig is en verder gezond (op af en toe een zee van een plas binnen na)... tsja. Die gaan ook ooit.

Ik blijf hopen dat ze zelf sterven. En dat wens ik mijn schoonmoeder en mijn eigen vader ook toe. Gewoon dutje doen en weg. Maar als ik kan helpen, troosten en bijstaan doe ik dat. Tot de grens bereikt is. Voor onze blondjes zal ik dan de DA met spuit laten komen, voor de toekomst van beide ouders ben ik bang.

Monique Meijer schreef op maandag 17 juni 2013, 16:41:


daarom zeg ik: KAN een goed teken zijn

dat zou wel het beste zijn, dat is duidelijk

joop schreef op maandag 17 juni 2013, 16:29:

...dat ik toch het tijd vind

Naar hé, dat je moet overwegen wat voor gaat. We zijn met velen, troost dat?


Wij noemen Arnica hier bots-crême = tegen blauwe plekken. Vermindert de zwelling, waardoor minder pijnlijk. Onze zoon van 11 slikt preventief 1 granule per dag (daar is niet tegen op te smeren!). Bedenk je je wel dat zulke kwetsuren lang kunnen duren? Is het wat de rij-tijd met een andere knol te halveren en in die resttijd lekker met haar te kroelen, grazen langs de berm dichtbij, uitgebreide poetsbeurten?

jennet schreef op maandag 17 juni 2013, 16:44:


Perfect!
Voor wie nog steeds hulp nodig heeft om te weten waar je nou precies naar kijkt: het rozige rondje is dus de plasbuis. De boon in de fossa glandis (holletje in de eikel) zit daar dus pal boven.
Blij dat ik geen paardenmodel piem heb! Het lijkt leuk, zo'n 3-traps raketpaddestoel maar...

Dank voor de link met die foto's.
Nu kan ik me er tenminste iets juister van voorstellen.

Maar blijkbaar doe je dit best onder verdoving, waarvoor je hier sowieso een veearts nodig hebt.
Dus enkel bij een eventuele volgende keer vragen dat ze daar eens gaan kijken...

Je hebt groot gelijk maar ik vrees dat 1 aug wel wat laat is voor velen.
Graag had ik aan diegenen die het produkt willen testen een persoonlijk email ontvangen met vermelding van adres, waarvoor je het produkt wil gebruiken , dan kan ik je alle infi ivm verzendkosten,gebruik etc uitleggen.

Mvg Cedric

Ik zou zo'n tolk wel durven proberen, maar moet dan wel eentje zijn met referenties.
Mag ik de contacten van die van jullie eens doorkrijgen aub?

Update van wat er vandaag met Tachat gebeurd is:

Tegen deze namiddag wanneer de 2 heren veeartsen en een ex-hoefsmid hier aan kwamen, stond Tachat samen met Gauda in onze tuin het lange gras op te knabbelen.
Op 3 benen weliswaar, stappen is hinkelen op 3 benen en doet hij maar echt als je goed aandringt. Maar vergeleken met gisteren is het een dag-nacht! Vooral als je dan beseft dat zijn pijnstiller moet uitgewerkt zijn! Wie kan daar nu aan uit?

Stond ik daar mooi voor schut na de paniekoproep die ik gisteren deed...

De veeartsen besloten dus samen dat Tachat dus wel degelijk een neuromusculair probleem heeft en als ik de ganse Italiaanse uitleg iets of wat begrepen heb is er geen flexibiliteit meer in het onderste gedeelte van zijn linker achterbeen. Maar alle functies zitten goed: hij eet en drinkt, hij ademt normaal.
Dus is het een ethische kwestie en gezien ik zo aan hem gehecht ben stelden zij voor om gewoon verder af te wachten.

De ex-hoefsmid die me kwam helpen (een beer van een vent) wist me te vertellen : dat die hoeven niet eens zo lang waren en dat ze moeten een beetje een rand hebben om op te lopen

Hij heeft van 3 voeten een stukje kunnen afknippen. Zijn rechter achtervoet wou hij niet geven (uiteraard niet want die linker hangt in de lucht), dus daar heeft hij niks aan gedaan: want die was toch niet lang...

Bottom line:
- Tachat pinkelt hier nog steeds rond, zijn wonde is terug verzorgd en ik kan enkel hopen dat hij straks misschien toch weer wat beter dat been kan neerzetten
- ik ben nog altijd op de sukkel om de hoeven te doen omdat er hier niemand is die vindt dat die zo kort moeten
- ik ben blij dat hij er nog is maar ben bang voor de toekomst...

Voor wat het waard is : ik heb zelf een goed jaar geleden een serieuze stamp gekregen van Tachat toen zijn voet van de hoefstandaard 'gleed'. Gelukkig heb ik sterke botten of mijn been was over geweest!

Dat heeft ook meer dan een maand goed pijn gedaan...
Die plek ziet nog steeds donker en voelt nog steeds hard aan maar doet geen pijn.

Arnica 30k korreltjes in water oplossen en in zijn mond spuiten.
Traumeelgel smeren kan misschien ook nog helpen, alhoewel het al vrij laat is om daar nog mee te beginnen.

Hier kan ik natuurlijk als humaan tandarts en gecertifieerd paardentandarts niet zwijgen.
Het oppervlak glad maken is om problemen vragen en dan krijg je als je granen en dergelijke voedert gemakkelijk niet verbrijzeld voedsel dat in de maag terechtkomt en
Krijg je hind gut fermentatie( sorry kan niet op de nederlandse naam komen.
Hierdoor kun je bij paarden gemakkelijker koliek krijgen.
De hoek die het kauwvlak van de molaren maakt dient absoluut behouden te worden en dit om het natuurlijk kauwproces niet te storen.
Hopelijk is dit genoeg info.

Mvg. Cedric Coucke