Ook ik kan uit ervaring spreken...
Hoe graag we onze dieren ook helpen en alles willen bieden voor een paardwaardig bestaan, op een bepaald moment is het allemaal op:
De bronnen waar we eventuele verlichting vandaan kunnen halen
De hoop dat het ooit nog echt goed zal gaan met het dier
De centjes,
De energie die het kost om altijd maar weer naar een dier met pijnlijke mankementen te moeten kijken...dan weer dit, dan weer dat en als grote gemene deler ook altijd nog deze kwaal...
Ik kan je niet zeggen wanneer jou grens bereikt is natuurlijk, maar als ik het zo hoor, heb je alles al gegeven...Waar moet je dan nog meer vandaan halen?
Groetjes Marlies