AMA schreef op vrijdag 14 juni 2013, 22:47:

Als je de werkzame stof intikt op google kan je misschien een Nederlandse bijsluiter van een gelijkaardig middel vinden, dat leest makkelijker.

Helaas moeten mensen met dieren té vaak de beslissende knoop doorhakken. Het went nooit. Ik stel mijzelf altijd een limiet als een dier wat mankeert dat niet te genezen is. "Op het moment dat hij dit of dat niet meer kan, is het over". Daar spelen financiën ook bij mee, daar kan je op een gegeven moment niet omheen.
Misschien kan je met medicatie de pijn wat verlichten, maar dan moet je naar mijn mening altijd heel goed in gedachten houden waarom je dat doet. Is het voor het dier of voor jezelf, omdat jij (nog) geen afstand kunt doen. De zorg voor een ongeneeslijk ziek dier kan ook een heel groot beslag op je leggen, dan is het soms voor jezelf een opluchting om uiteindelijk de eindbeslissing te nemen. Het verdriet blijft, maar je kunt daarna ook weer met meer plezier naar je andere dieren kijken, zonder je steeds zorgen te hoeven maken om die ene.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid!

Liefs, Els

Ha Esther!

Je komt binnenstormen na lange tijd te zijn weggeweest. Ik heb vertrouwen in Cedric (ik heb ooit al eens zijn verhaal gehoord tijdens een Pn dag) en ik wil graag het product uitproberen. Ben geen scheikundige of zoiets, maar ik had al wat opgesnord en kwaad kan het niet. Dus ik (of paardmans) hebben niets te verliezen. En stiekum hoop ik dat mijn dochter met psorias er ook nog wat aan heeft op termijn.

Wat vind je hiervan: http://www.warriorsforhealth.com/ozon-therapie.html

Groet, Tineke

Esther schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:49:


Sterren zijn erom op PN een bericht extra positief te waarderen. Heeft niks met verbannen te maken. Je wordt verbannen door te veel stijlloosstemmen tegen je.
Nergens staan er stijlloosstemmen of sterren in deze draad. Dus waar heb je het over met je ster?
Hou je bij een inhoudelijke discussie in plaats van doordrammerij over "je enige" verbanning uit de oude sloot, krijg je ook geen stijlloosstemmen.

Esther schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:49:


mensen die ozontherapie toepassen bij uitbehandelde kankerpatienten, dat lijkt me niet te vertrouwen, het zegt evenwel niks over ozon bij andere aandoeningen.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:32:

Dank voor de tip, ik had er niet aan gedacht...

Het went nooit. Ik stel mijzelf altijd een limiet als een dier wat mankeert dat niet te genezen is. "Op het moment dat hij dit of dat niet meer kan, is het over". Daar spelen financiën ook bij mee, daar kan je op een gegeven moment niet omheen.>

Tachat heeft inderdaad al een massa centjes gekost... en nog steeds. Hij is ook degene die regelmatig hoest, dus krijgt hij speciale kruiden; hij is veel te mager dus probeer ik van alles om hem wat te doen bijkomen.
Hij verhaart ook altijd heel slecht en heeft een heel gevoelig velletje waardoor hij zich o zo gemakkelijk kwetst! Hij heeft nu ook weer een kwetsuur aan beide achterbenen, een beetje boven de hoef. Misschien is het daardoor dat hij dat ene been nu weer zo hoog trekt?

Ik ga alleszins de pijnstiller remedie eerst proberen en binnen twee weken vertrekken we voor 3 weken naar België, dus die tijd heeft hij dan ook nog om eventueel terug beter te worden.


De beslissing ligt me uiteraard enorm zwaar, ik heb nog nooit een paard moeten afgeven. Maar ik bleef altijd zeggen dat zolang hij goed blijft eten en hoofd van de groep is, het niet de tijd is om hem te laten gaan. Beide voorwaarden zijn nog steeds vervuld.
Maar tegelijk stel ik me telkens de vraag wat ik hem aandoe...

beslag op je leggen, dan is het soms voor jezelf een opluchting om
uiteindelijk de eindbeslissing te nemen. Het verdriet blijft, maar je kunt daarna ook weer met meer plezier naar je andere dieren kijken, zonder je steeds zorgen te hoeven maken om die ene.>

De nagel op de kop. Maar daar wringt het schoentje dat ik me dan schuldig ga voelen dat ik de beslissing misschien genomen heb om niet langer de zorg te moeten dragen, terwijl hij misschien echt nog wel had willen verder leven, zelfs met de pijn en miserie die hij heeft.
Het is zò moeilijk beslissen, vooral omdat hij verder zo'n fantastisch goed karakter is...


Dank je, ik zal beide nodig hebben.

Kan je me nog wat meer vertellen over die neuro..fytologische middelen waarover je het had?

Alleszins bedankt voor je wijze woorden.

Hoi AMA
Ik moet hierbij denken aan Fleur, mijn minishet die ik eind januari heb laten inslapen.
Ik heb met haar lang gesukkeld, hopende dat ik haar beter kon krijgen ondanks haar handicaps (gebit en algehele slechte gezondheid). Lang heb ik haar zien staan, sipjes in een hoek en soms leefde ze op en dan dacht ik dat we weer de goede kant op gingen, om vervolgens weer een ernstige wormbesmetting tegen te komen of iets anders waardoor ze dan toch weer achteruit ging.
Doordat je toch steeds blijft hopen dat het toch misschien nog goed komt, bleef ik doorgaan met proberen. Ik haalde ook alles uit de kast, veearts, tandarts, osteopaat, energetische behandeling, soms baatte het even, om later weer slechter te gaan.
Toen, eind januari, werd het lot bezegeld, een kies werd eruit gedrukt door een ontsteking in de kaak en dat dwong mij om de knoop door te hakken. De veearts wilde nog die kies verwijderen, maar ik vond dat het genoeg was.
Het inslapen ging heel snel, daar ze in de paar dagen ervoor enorm verzwakte. Ik denk dat als ik niets had gedaan, dat ze een paar dagen later vanzelf was gegaan.
Achteraf ben ik mij bewust geworden dat ik eigenlijk op valse hoop heb geteerd en dat zij daar eigenlijk langer door heeft moeten lijden dan dat mijn bedoeling was.
Ik denk dat ik het niet wilde zien.
Nadat ze weg was, kwam een dag later mijn nieuwe pony Jarél, een gezonde pony. En als ik dan op de paddock kwam, werd ik alleen maar blij, om te zien dat er 2 vrolijke en gezonde pony's rondliepen die zichzelf prima vermaakten. In plaats van dat ik moest toezien hoe er altijd een in een hoekje sip stond te wezen.
Ik denk dat als mij dit nog een keer zou gebeuren, dat ik de knoop eerder door zou hakken en niet zou wachten tot de situatie me ertoe dwingt.
Als een pony verder helemaal geen kwaliteit van leven heeft, dan vind ik het niet eerlijk om het te laten lopen.
Achteraf gezien besef ik mij ook dat de zorg voor Fleur mij ook enorm veel energie heeft gekost, veel meer dan dat ik op dat moment door had.
Met wat ik nu achteraf weet, had ik Fleur al veel eerder moeten laten inslapen, ze had al zoveel ellende meegemaakt en als ik de knoop eerder doorgehakt had, had dat haar een hoop pijn en ellende bespaard.
De beslissing is altijd moeilijk, maar ik trooste mij met het feit dat Fleur dan nooit meer pijn hoefde te hebben en nooit meer ziek hoefde te zijn en nooit meer nare behandelingen hoefde te doorstaan. Het is voor mij een enorme opluchting geweest toen ik haar had laten inslapen, het besef dat het voor iedereen beter was zo, was enorm duidelijk. Voor Fleur was het beter, voor Noortje ook (voor zo'n jong ding is het leuker een speelmaatje te hebben dan een ziek maatje) en voor mijzelf (niet egoïstisch bedoelt, maar realistisch!).
Als ik nu aan Fleur denk, dan zie ik haar rondrennen en blij zijn, ze kan alles wat ze wil zonder dat beperkende, gehandicapte lichaam en daar word ik vrolijk van.
Ik wens je heel veel sterkte in je beslissing AMA, wat je ook beslist. Ik vertel je mijn verhaal niet om je te zeggen wat jij moet doen, maar meer om je te vertellen wat ik ervaren heb en hoe ik er nu over denk.
Groetjes Talitha

Ook ik kan uit ervaring spreken...
Hoe graag we onze dieren ook helpen en alles willen bieden voor een paardwaardig bestaan, op een bepaald moment is het allemaal op:
De bronnen waar we eventuele verlichting vandaan kunnen halen
De hoop dat het ooit nog echt goed zal gaan met het dier
De centjes,
De energie die het kost om altijd maar weer naar een dier met pijnlijke mankementen te moeten kijken...dan weer dit, dan weer dat en als grote gemene deler ook altijd nog deze kwaal...
Ik kan je niet zeggen wanneer jou grens bereikt is natuurlijk, maar als ik het zo hoor, heb je alles al gegeven...Waar moet je dan nog meer vandaan halen?
Groetjes Marlies