Cedric Coucke schreef op woensdag 12 juni 2013, 6:33:


Ik houd mij aanbevolen. Ik kan het zelfs testen op één of twee benen en dan de evt. verschillen laten zien.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Beste Marianne,

Geef jij altijd graag zo kritiek en alusies?
Ik verplicht niemand om dit produkt te gebruiken en ik ben inderdaad tandarts.
Heb je een probleem dat ik geen DA, apotheker of biochemicus ben?
Ik deel alleen graag mijn positieve ervaring van intens onderzoek met mensen die dit weten te apprecieren.Onderzoek zowel in medische,dentale als veterinaire applicaties.
Het produkt neemt de jeuk weg en is ideaal als ontsmettingsmiddel zonder bijwerkingen
Maar heeft zo goed als geen 'repellent' effect.
Misschien zou het meer effect hebben en aanvaardt worden als ik dit produkt duur zou verkopen.....
Sorry moest eventjes van mijn maag!

Gr.Cedric

Als er meer interesse is die gebaseerd is op positief enthousiasme hoor en beantwoord ik dit graag!

Cedric Coucke schreef op vrijdag 14 juni 2013, 12:07:


Als het jeuk wegneemt, heb ik ook interesse. Hoewel ik niet meer mag spreken van eczeem, (dus geen allergische reactie op de culicoides) zit er nog wel veel vliegend gespuis te kriebelen en dat veroorzaakt kale plekken. Paard bijt zichzelf daar ook. Mijn paard zoekt alleen niet meer de bomen op om zijn staart en manen fanatiek en langdurig te schuren. Manenkam is vrij soepel.

Kun je naar Portugal opsturen?

Groet, Tineke

Zoals sommigen hier al weten heb ik een paard, Tachat, met heel zware hanetred.
Ik heb hem gekocht op 5 jaar en toen had hij het al heel erg. Ik hoopte nog om hem daarvan te kunnen genezen mits de nodige tijd en de juiste therapie.

Ik heb alles geprobeerd wat mij werd aangeraden en dat ik kon betalen : van klassieke veeartsen over osteopaat, acupuncturist, energetische behandelingen, massages. Hij is indertijd voor 6 maanden een behandeling gaan volgen op basis van kruiden en voor ik hem had is hij geopereerd geweest aan beide achterbenen.

Vergeleken met toen ik hem kocht is hij gebeterd maar hij heeft ook nooit meer moeten werken. We hebben hem gedurende een tweetal jaar een beetje gereden maar dat was niet echt leuk want in stap is het net of je zit op een kameel... Hij heft zijn achterbenen zo hoog op en twijfelt dan wanneer hij ze neerzet, het linkerbeen nog veel erger dan het rechtse.

In de winter heeft hij normaalgezien veel meer last dan in de zomer en elke winter opnieuw is het een probleem om hem toch aan de waggel te houden want als hij blijft stilstaan wordt zijn rechter achterbeen opgezwollen. De veeartsen zeggen ook allemaal dat hij moet blijven bewegen maar als het koud en nat is, is het moeilijk om hem daarvan te overtuigen, wellicht omdat hij pijn heeft.

Dat is mijn heikel punt: heeft hij pijn en zo ja, hoe erg is het?

De laatste paar dagen staat hij weer terug meer op 3 benen dan op 4... altijd dat linker achterbeen de lucht in, heel hoog zodat hij zelfs bijna omvalt. Na een tijdje zet hij zijn been dan weer even neer maar even later weer terug omhoog.
Het is hier nu eindelijk terug 25° en het is niet normaal dat hij bij dit mooi droog weer daar zoveel last van heeft.

Ik weet dat zijn hoeven weer terug moeten bijgewerkt worden (sorry maar ik kan die echt niet 'natuurlijk' bijhouden want het is altijd een nachtmerrie om zijn voeten te krijgen). Maar ik heb gecheckt en het is niet omdat hij een steentje in zijn zool heeft of zoiets.

Ik ga proberen om hier een hoefkapper te vinden die betaalbaar is en vragen om hem eens goed bij te kappen. (De enige 'natuurlijke' hoefsmid die ik hier gevonden heb vraagt zo'n 300 euro om 4 paarden te bekappen en dat is echt wat veel om vol te houden...)

Maar als hij daarna nog altijd zo blijft sukkelen... ik weet het niet meer! Elke winter twijfel ik hoe lang hij en ik dit nog gaan volhouden. Deze winter had ik het echt heel moeilijk met deze vraag maar heb toch nog volgehouden. Maar als de zomers nu al even moeilijk gaan worden...

Daarom deze vraag:
Wanneer beslis je om je paard te laten inslapen omwille van een fysieke handicap?
Ga ik het mezelf niet altijd blijven verwijten dat ik het niet meer volgehouden heb?

PS : vertel me niet dat ik met clickeren moet proberen om hem zijn voeten te doen geven want dat doe ik al verschillende jaren. Bij een paard met een fysieke handicap helpt het enkel als hij een goeie dag heeft. Het aantal keren dat hij mij omver geduwd heeft...
Ik ben intussen bang om er aan te beginnen!

Of hij pijn heeft, weet je wanneer je hem pijnstilling geeft gedurende een week of twee. Dan kun je verder beslissen. Hanetred is een neurologische aandoening en ongeneeslijk. Met balkjes lopen en wellicht wat zenuwversterkende fytotherapeutische middelen kun je misschien eea verlichten, maar het gaat niet, nooit over.
Rottig hoor.

Christel Provaas schreef op vrijdag 14 juni 2013, 22:27:


wat zijn die zenuwversterkende fytotherapeutische middelen?

Ik was al aan het twijfelen om hem een inspuiting te geven van het produkt dat ik van de veearts gekregen had om de pijn van koliek weg te nemen. Maar ik weet niet of dat een algemene pijnstiller is en of het zou kunnen helpen?
(ik zal de italiaanse bijsluiter moeten proberen begrijpen...)

Marianne schreef op zaterdag 8 juni 2013, 0:30:


Welkom terug op PN. Long time no see.
Zou er iets in de lucht zitten of in de sterren geschreven staan? Afgelopen week Isabel ook al terug verwelkomd. Nou Nick en Esther nog en PN staat weer garant voor het nodige vuurwerk
Naschrift (zaterdag 8 juni 2013, 1:15):
Wie weet krijgen Frans en Iloon er zelfs weer aardigheid in~!

Ik lig hier in een deuk, werd even attent gemaakt , maar waarom zou ik, de enige die op PN met 2 sterren de prullenbak in is verwezen nu vuurwerk maken over gekwakzalf? Ik zou liever iemand hebben die het me na doet die prullenbak in te verdwijnen door een post met goede uitleg over waarom gras niet altijd hetzelfde gras is Zou nu ook kunnen door op de ozon in te gaan, maar geef mijn portie maar aan Fikkie of aan de orde der geneesswetsers http://de-orde-der-geneesswetsers.blogspot.nl/

AMA schreef op vrijdag 14 juni 2013, 22:47:

Als je de werkzame stof intikt op google kan je misschien een Nederlandse bijsluiter van een gelijkaardig middel vinden, dat leest makkelijker.

Helaas moeten mensen met dieren té vaak de beslissende knoop doorhakken. Het went nooit. Ik stel mijzelf altijd een limiet als een dier wat mankeert dat niet te genezen is. "Op het moment dat hij dit of dat niet meer kan, is het over". Daar spelen financiën ook bij mee, daar kan je op een gegeven moment niet omheen.
Misschien kan je met medicatie de pijn wat verlichten, maar dan moet je naar mijn mening altijd heel goed in gedachten houden waarom je dat doet. Is het voor het dier of voor jezelf, omdat jij (nog) geen afstand kunt doen. De zorg voor een ongeneeslijk ziek dier kan ook een heel groot beslag op je leggen, dan is het soms voor jezelf een opluchting om uiteindelijk de eindbeslissing te nemen. Het verdriet blijft, maar je kunt daarna ook weer met meer plezier naar je andere dieren kijken, zonder je steeds zorgen te hoeven maken om die ene.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid!

Liefs, Els

Ha Esther!

Je komt binnenstormen na lange tijd te zijn weggeweest. Ik heb vertrouwen in Cedric (ik heb ooit al eens zijn verhaal gehoord tijdens een Pn dag) en ik wil graag het product uitproberen. Ben geen scheikundige of zoiets, maar ik had al wat opgesnord en kwaad kan het niet. Dus ik (of paardmans) hebben niets te verliezen. En stiekum hoop ik dat mijn dochter met psorias er ook nog wat aan heeft op termijn.

Wat vind je hiervan: http://www.warriorsforhealth.com/ozon-therapie.html

Groet, Tineke

Esther schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:49:


Sterren zijn erom op PN een bericht extra positief te waarderen. Heeft niks met verbannen te maken. Je wordt verbannen door te veel stijlloosstemmen tegen je.
Nergens staan er stijlloosstemmen of sterren in deze draad. Dus waar heb je het over met je ster?
Hou je bij een inhoudelijke discussie in plaats van doordrammerij over "je enige" verbanning uit de oude sloot, krijg je ook geen stijlloosstemmen.

Esther schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:49:


mensen die ozontherapie toepassen bij uitbehandelde kankerpatienten, dat lijkt me niet te vertrouwen, het zegt evenwel niks over ozon bij andere aandoeningen.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:32:

Dank voor de tip, ik had er niet aan gedacht...

Het went nooit. Ik stel mijzelf altijd een limiet als een dier wat mankeert dat niet te genezen is. "Op het moment dat hij dit of dat niet meer kan, is het over". Daar spelen financiën ook bij mee, daar kan je op een gegeven moment niet omheen.>

Tachat heeft inderdaad al een massa centjes gekost... en nog steeds. Hij is ook degene die regelmatig hoest, dus krijgt hij speciale kruiden; hij is veel te mager dus probeer ik van alles om hem wat te doen bijkomen.
Hij verhaart ook altijd heel slecht en heeft een heel gevoelig velletje waardoor hij zich o zo gemakkelijk kwetst! Hij heeft nu ook weer een kwetsuur aan beide achterbenen, een beetje boven de hoef. Misschien is het daardoor dat hij dat ene been nu weer zo hoog trekt?

Ik ga alleszins de pijnstiller remedie eerst proberen en binnen twee weken vertrekken we voor 3 weken naar België, dus die tijd heeft hij dan ook nog om eventueel terug beter te worden.


De beslissing ligt me uiteraard enorm zwaar, ik heb nog nooit een paard moeten afgeven. Maar ik bleef altijd zeggen dat zolang hij goed blijft eten en hoofd van de groep is, het niet de tijd is om hem te laten gaan. Beide voorwaarden zijn nog steeds vervuld.
Maar tegelijk stel ik me telkens de vraag wat ik hem aandoe...

beslag op je leggen, dan is het soms voor jezelf een opluchting om
uiteindelijk de eindbeslissing te nemen. Het verdriet blijft, maar je kunt daarna ook weer met meer plezier naar je andere dieren kijken, zonder je steeds zorgen te hoeven maken om die ene.>

De nagel op de kop. Maar daar wringt het schoentje dat ik me dan schuldig ga voelen dat ik de beslissing misschien genomen heb om niet langer de zorg te moeten dragen, terwijl hij misschien echt nog wel had willen verder leven, zelfs met de pijn en miserie die hij heeft.
Het is zò moeilijk beslissen, vooral omdat hij verder zo'n fantastisch goed karakter is...


Dank je, ik zal beide nodig hebben.

Kan je me nog wat meer vertellen over die neuro..fytologische middelen waarover je het had?

Alleszins bedankt voor je wijze woorden.

Hoi AMA
Ik moet hierbij denken aan Fleur, mijn minishet die ik eind januari heb laten inslapen.
Ik heb met haar lang gesukkeld, hopende dat ik haar beter kon krijgen ondanks haar handicaps (gebit en algehele slechte gezondheid). Lang heb ik haar zien staan, sipjes in een hoek en soms leefde ze op en dan dacht ik dat we weer de goede kant op gingen, om vervolgens weer een ernstige wormbesmetting tegen te komen of iets anders waardoor ze dan toch weer achteruit ging.
Doordat je toch steeds blijft hopen dat het toch misschien nog goed komt, bleef ik doorgaan met proberen. Ik haalde ook alles uit de kast, veearts, tandarts, osteopaat, energetische behandeling, soms baatte het even, om later weer slechter te gaan.
Toen, eind januari, werd het lot bezegeld, een kies werd eruit gedrukt door een ontsteking in de kaak en dat dwong mij om de knoop door te hakken. De veearts wilde nog die kies verwijderen, maar ik vond dat het genoeg was.
Het inslapen ging heel snel, daar ze in de paar dagen ervoor enorm verzwakte. Ik denk dat als ik niets had gedaan, dat ze een paar dagen later vanzelf was gegaan.
Achteraf ben ik mij bewust geworden dat ik eigenlijk op valse hoop heb geteerd en dat zij daar eigenlijk langer door heeft moeten lijden dan dat mijn bedoeling was.
Ik denk dat ik het niet wilde zien.
Nadat ze weg was, kwam een dag later mijn nieuwe pony Jarél, een gezonde pony. En als ik dan op de paddock kwam, werd ik alleen maar blij, om te zien dat er 2 vrolijke en gezonde pony's rondliepen die zichzelf prima vermaakten. In plaats van dat ik moest toezien hoe er altijd een in een hoekje sip stond te wezen.
Ik denk dat als mij dit nog een keer zou gebeuren, dat ik de knoop eerder door zou hakken en niet zou wachten tot de situatie me ertoe dwingt.
Als een pony verder helemaal geen kwaliteit van leven heeft, dan vind ik het niet eerlijk om het te laten lopen.
Achteraf gezien besef ik mij ook dat de zorg voor Fleur mij ook enorm veel energie heeft gekost, veel meer dan dat ik op dat moment door had.
Met wat ik nu achteraf weet, had ik Fleur al veel eerder moeten laten inslapen, ze had al zoveel ellende meegemaakt en als ik de knoop eerder doorgehakt had, had dat haar een hoop pijn en ellende bespaard.
De beslissing is altijd moeilijk, maar ik trooste mij met het feit dat Fleur dan nooit meer pijn hoefde te hebben en nooit meer ziek hoefde te zijn en nooit meer nare behandelingen hoefde te doorstaan. Het is voor mij een enorme opluchting geweest toen ik haar had laten inslapen, het besef dat het voor iedereen beter was zo, was enorm duidelijk. Voor Fleur was het beter, voor Noortje ook (voor zo'n jong ding is het leuker een speelmaatje te hebben dan een ziek maatje) en voor mijzelf (niet egoïstisch bedoelt, maar realistisch!).
Als ik nu aan Fleur denk, dan zie ik haar rondrennen en blij zijn, ze kan alles wat ze wil zonder dat beperkende, gehandicapte lichaam en daar word ik vrolijk van.
Ik wens je heel veel sterkte in je beslissing AMA, wat je ook beslist. Ik vertel je mijn verhaal niet om je te zeggen wat jij moet doen, maar meer om je te vertellen wat ik ervaren heb en hoe ik er nu over denk.
Groetjes Talitha

Ook ik kan uit ervaring spreken...
Hoe graag we onze dieren ook helpen en alles willen bieden voor een paardwaardig bestaan, op een bepaald moment is het allemaal op:
De bronnen waar we eventuele verlichting vandaan kunnen halen
De hoop dat het ooit nog echt goed zal gaan met het dier
De centjes,
De energie die het kost om altijd maar weer naar een dier met pijnlijke mankementen te moeten kijken...dan weer dit, dan weer dat en als grote gemene deler ook altijd nog deze kwaal...
Ik kan je niet zeggen wanneer jou grens bereikt is natuurlijk, maar als ik het zo hoor, heb je alles al gegeven...Waar moet je dan nog meer vandaan halen?
Groetjes Marlies