Preston schreef op vrijdag 7 juni 2013, 16:20:


Ja hoor, dat had ik gelezen, ik had niets terug gestuurd, ik dacht dat je misschien bij mij in de buurt woonde, maar dat is dus niet zo. Ik ben altijd wel op zoek naar mensen om samen mee buiten te rijden, maar naar jou toe red mijn paardje niet lol

Vrouwen die veel bij elkaar in de buurt zijn, worden na een tijdje ook tegelijkertijd ongesteld. Dat is de natuur, om mee te gaan vibreren met zijn omgeving.
Bij een klokkenmaker tikken alle klepels tegelijk dezelfde kant op, óók als je ze in de war maakt, na een tijdje loopt alles vanzelf weer gelijk.
Ook in een laboratorium, waar ze muizenhartcellen kweken in petrischaaltjes, deze cellen volgen allemaal een samentrekkend en ontspannend ritme. De cellen die in dezelfde ruimte staan kloppen allemaal gelijk.
Hoe dit kan? Ach, er is zoveel wat we (nog) niet begrijpen. Dan is het heel makkelijk om te zeggen dat het onzin is, alleen maar omdat we het antwoord hierop niet weten. Maar dat die vrouwen en die klokken en die hartcellen zich op elkaar afstemmen is een feit, het hoe, dat weten we misschien in de toekomst pas uit te leggen.
Er zijn gewoon een hoop dingen niet te verklaren voor ons beperkte brein