> Dominantie is eigenlijk geen moeilijk begrip, het gaat om (bij kippen)
> hoger op stok zitten en zoveel mogelijk aan de startlijn van een pikorde
> staan (de aloude beroemde onderzoeken van Schjelderup-Ebbe). De
> wolvenvarianten ga ik niet verder op in omdat, net als bij paarden, er
> grote vergissingen en foute aannames zijn gemaakt.
> Bij paarden zijn de "bully's", de individuen die zo dominant doen, juist
> meestal geen leiders!
So true.
> Leiderschap is net als dominantie geen moeilijk begrip op zich: het dier
> wat door anderen gevolgd wordt nemen we voor "leider" aan. In praktijk
> blijkt dat dus vaak veel ingewikkelder qua sociale struktuur te liggen
> maar een zaak moet duidelijk zijn: leiderschap is totaal iets anders dan
> dominantie.
Jep, de minst dominante bepaald hier wanneer er gedronken en gegeten gaat worden. En als het eng wordt wachten ze tot hij het klusje opknapt
De dominantste is zo'n beetje de grootste schijtlaars.
>
> [knip]
>>
> Een andere populaire "NH"-variant gaat er juist vanuit dat wij de
> roofdieren, de "leeuwen", zijn (vanuit paardse optiek). Hoewel nmm
> eveneens onjuist en feitelijk irrelevant maakt die variant tenminste niet
> de vergissing dat we als soortgenoten bezien worden.
Ik voelde me bij het verzamelen van een mestmonster voor Het Woud laatst wel helemaal zo'n roofdier. Leuke herinnering lichaamstaal was dat. Het Woud wil dus van élk schaap een mestmonster als je koppel uit 10 of minder schapen bestaat. Nou, ga er maar aan staan... van de 8 schapen in mijn geval mest verzamelen. De schapen zijn redelijk tam maar ja... Je zit letterlijk uuuuuuren te observeren en als er net weer 1 voor staat kun je weer wachten tot je van schaap X weer iets krijgt.
Je zit dus wat een eeuwigheid lijkt met de schapen mee te meanderen of op je stoeltje bij ze, naar schapenkonten te staren. De grap is dat je ze je aanwezigheid prima vinden maar oh wee als je mest ziet vallen. Je moet je blik star op dat hoopje houden anders vind je dat niet terug, kom je al snel achter. En juist op dát moment, toen ik dus niets anders deed dan die blik verankeren stoven ze telkens onmiddellijk uiteen. Liet ik m'n blik weer over ze heen glijden kon ik naast ze mee lopen of liepen ze achter mij aan hahaha. Vond dat wel grappig. Normaal ben ik me niet zo bewust van m'n mogelijkheid tot jagersblik en vergeet ik vaak dat je die als mens wel kan hebben voor een prooidier.
Wij mensen zijn maar lomp in de wereld van lichaamstaal ook denk ik
Gezondheid
