Coralie schreef op dinsdag 23 april 2013, 23:11:


Iets meer dan een jaar geleden zagen we het hier ook. Zodra Quib in het nauw kwam moest je echt uitkijken voor zijn achterbenen. Ook heel veel onrust bij het vaststaan terwijl de andere paarden in zijn buurt stonden.

Nu is het al heel anders. Als hij op stal is en een ander paard komt binnen zie je hem nog wel wat onrustig worden maar hij trekt zich veel rustiger terug en gaat de stal uit. Aangebonden maakt hij zich er eigenlijk niet meer druk om. Ook weet hij nu wel dat ik de andere paarden wegjaag wanneer ik ze te opdringerig vind worden.

Quiberon was en is nog steeds laagste in rang maar de stress is er duidelijk grotendeels vanaf.
Wanneer tijdens trainen de druk iets te hoog wordt dan zitten zijn beentje nog wel snel los wanneer je dan niet goed oplet ....tsja, dan heb je een blauwe stempel op je lijf.
Het is heb blijft toch een beetje een stressQuib

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 24 april 2013, 7:31:


Dominantie en leiderschap zijn nu eenmaal twee verschillende, losstaande begrippen die weliswaar samen kunnen voorkomen maar daarom nog niet verward moeten worden.
Dominantie is eigenlijk geen moeilijk begrip, het gaat om (bij kippen) hoger op stok zitten en zoveel mogelijk aan de startlijn van een pikorde staan (de aloude beroemde onderzoeken van Schjelderup-Ebbe). De wolvenvarianten ga ik niet verder op in omdat, net als bij paarden, er grote vergissingen en foute aannames zijn gemaakt.
Bij paarden zijn de "bully's", de individuen die zo dominant doen, juist meestal geen leiders! Bij paarden is leiderschap daarentegen, ad hoc naar omstandigheden, zowel wisselend en ingewikkeld - waar een "leidende" hengst zijn familie drijft, volgt dezelfde familie de leidende merrie... om daar echt uit wijs te worden qua sociale structuren is denk ik nog veel meer geduldig maar vooral onbevangen onderzoek nodig.
Leiderschap is net als dominantie geen moeilijk begrip op zich: het dier wat door anderen gevolgd wordt nemen we voor "leider" aan. In praktijk blijkt dat dus vaak veel ingewikkelder qua sociale struktuur te liggen maar een zaak moet duidelijk zijn: leiderschap is totaal iets anders dan dominantie.

[knip]

Correct.
En daarbij, nogmaals en nogmaals, zijn wij nu eenmaal geen paarden! Een paard moet wel doof, blind en achterlijk zijn om ons voor paard aan te zien.
Ik kan het niet laten, zo juist gezien en zo leuk, nog eentje:

Zo zit het vanuit de optiek van paardmans en niet anders.

Het aangeven en indien nodig geacht afdwingen van wat een ander dier doen moet is evenmin een bewijs van leiderschap en/of dominantie. Wie wil mag zelf bedenken waarom niet. Doet zeer he, dat denken
Is een drijvende hengst nou dominant of leidend of allebei of allebei niet?
Dat "aangeven en indien nodig geacht afdwingen", is dat nu niet precies zoals er door mensen met paarden wordt omgegaan?

Een andere populaire "NH"-variant gaat er juist vanuit dat wij de roofdieren, de "leeuwen", zijn (vanuit paardse optiek). Hoewel nmm eveneens onjuist en feitelijk irrelevant maakt die variant tenminste niet de vergissing dat we als soortgenoten bezien worden.

Talitha schreef op woensdag 24 april 2013, 12:27:


Yep, ik heb een vriendin wel eens een potje psyllium meegegeven

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

So true.
Jep, de minst dominante bepaald hier wanneer er gedronken en gegeten gaat worden. En als het eng wordt wachten ze tot hij het klusje opknapt De dominantste is zo'n beetje de grootste schijtlaars.
Ik voelde me bij het verzamelen van een mestmonster voor Het Woud laatst wel helemaal zo'n roofdier. Leuke herinnering lichaamstaal was dat. Het Woud wil dus van élk schaap een mestmonster als je koppel uit 10 of minder schapen bestaat. Nou, ga er maar aan staan... van de 8 schapen in mijn geval mest verzamelen. De schapen zijn redelijk tam maar ja... Je zit letterlijk uuuuuuren te observeren en als er net weer 1 voor staat kun je weer wachten tot je van schaap X weer iets krijgt.
Je zit dus wat een eeuwigheid lijkt met de schapen mee te meanderen of op je stoeltje bij ze, naar schapenkonten te staren. De grap is dat je ze je aanwezigheid prima vinden maar oh wee als je mest ziet vallen. Je moet je blik star op dat hoopje houden anders vind je dat niet terug, kom je al snel achter. En juist op dát moment, toen ik dus niets anders deed dan die blik verankeren stoven ze telkens onmiddellijk uiteen. Liet ik m'n blik weer over ze heen glijden kon ik naast ze mee lopen of liepen ze achter mij aan hahaha. Vond dat wel grappig. Normaal ben ik me niet zo bewust van m'n mogelijkheid tot jagersblik en vergeet ik vaak dat je die als mens wel kan hebben voor een prooidier.
Wij mensen zijn maar lomp in de wereld van lichaamstaal ook denk ik

e m kraak schreef op woensdag 24 april 2013, 20:09:


Want "wij hebben onze ogen naast elkaar" en dat hebben roofdieren.

Christel Provaas schreef op donderdag 25 april 2013, 9:32:


En we lopen op onze achterpootjes dus zijn we ook vogels.
Roofvogels!

Ja, ondanks dat wij net zo goed communiceren via lichaamstaal, zijn we ons daar totaal niet van bewust!! Eigenlijk staan mensen ontzettend ver van hun natuur af.
Bestaat er niet een site mensnatuurlijk? Hahaha

Martina schreef op woensdag 24 april 2013, 20:46:


zie het voor me.
Eerst uuuuuuren op de loer liggen, ineens omhoog springen en je achter een schapenachterwerk op de grond storten......
Hoezo roofdier.....

Schaap zal wel gedacht hebben pfjoe.... net kunnen voorkomen dat ik in mijn achterwerk gehapt wordt.....

Ilma Meijer schreef op woensdag 24 april 2013, 19:52:


Bij mij lijkt het ook steeds rustiger te worden. Keli is hier nu ruim 10 maanden...
Gelukkig trapt Keli nooit naar mij. Mijn andere paard is het slachtoffer...

e m kraak schreef op donderdag 25 april 2013, 11:56:


En wij kunnen onze oren niet bewegen dus zijn we geen paard!