Piet schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:17:


Volgens mij de kern van je vragen... en ik zou het niet weten. Ik zou inderdaad verwachten dat je in die situatie dik aan de beurt komt met verworming.

Nu is het wel zo dat je twee ruinen hebt. Schijten ze soms netjes op een grote hoop zoals echte hengsten betaamt en komen er verder niet aan? Dat zou een verklaring kunnen zijn.

e m kraak schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:29:

Ik vraag me al een tijdje af hoe het dan met die boerenpaarden van vroeger ging.. ik heb nooit gehoord dat ons Mina ontwormd werd .. die "traditie" gaat voort.
Ik haal trouwens wel de stront op ... ook een kwestie van ontstressen :) én compost maken - waar de beroemde pieten nooit in lijken te komen... alleen die lange pieten dan.
Zou het zo kunnen zijn..(behalve bij bedrijven dan- of veel contact met andere paarden) dat je het paard "gewoon " niet ontwormt- tot het vermagert of je merkt iets abnormaals....
Is ontwormen óok niet iets wat de mensen is aangepraat.................
Wij werden als kind ook ontwormd! :) lekker zoet was dat goedje... maar we speelden dan ook nog in de modder ................tóen!! in een andere eeuw.
Myriam

Piet schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:17:


Zo is dat hier ook.


Yep, hier ook.


Ik denk dat de paarden de wormen zelf bestrijden. Die paar wormen die er steeds inzitten zijn niet steeds dezelfde wormen. Elke keer opnieuw raakt het paard besmet, die wormen leggen een paar eitjes maar het paard maakt er al snel korte metten mee. Die wormen blijven dus maar even, meer tijd krijgen ze niet.

Dus op een willekeurig moment tref je altijd een paar wormen aan waar het paard net mee bezig is.

Het is dan tevens die voortdurende blootstelling die ervoor zorgt dat het afweersysteem alert blijft op wormen.

Frans

Myriam schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:42:


Heel eenvoudig die gingen gewoon heel vaak dood. Op het moment dat de wormmiddelen (ik dacht in de jaren 60) op de markt kwamen was de levensduur
van een paard plotseling veel langer. De stands zijn dan ook uitgevonden om paarden
langer goed te houden. Eten aan de voorkant en mest aan de achterkant, zo kon men de wormbesmetting veel beter beheersen. In het leger en bij stalhouderijen was dit standaard maar ook bij oude boerderijen zie je vaak nog de stands in de schuur met potstal principe.

De oude (boertjes) fokkers hier in de regio zijn niet vlot met bekappen en gierig wanneer het da betreft maar wel heel secuur in veel ontwormen, die hebben vroeger namelijk menig paard verloren aan wormbesmetting. De troep fokkers en handelaren zijn zelfs te gierig voor de wormmiddelen, ga maar eens kijken wat er op de markten te koop staat met ruige vacht en bolle buikjes.

muriel schreef op woensdag 19 oktober 2011, 19:24:


Gingen de paarden vroeger niet achter de koeien of schapen aan het land op?
Dan is de kans op worm besmetting minimaal!

e m kraak schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:12:


nadenken!???

Jij bent ouwerwets!

Frans Veldman schreef op woensdag 19 oktober 2011, 17:41:


Ik hou ook niet van sambal, maar ik weet wel hoe het smaakt.
Weet jij hoe antibiotica smaakt?

Mijn grootmoeder at een grote pot in de week leeg, mijn vader gebruikte (bijna) dagelijks een mes puntje, mijn moeder maakte veel gerechten met sambal als ingredient, mijn broer vind sambal lekker, mijn zuster niet zo ..
Na 60 jaar ben IK nog steeds niet resistent tegen sambal.
vertel mij, dat jij alle gerechten met sambal bereid en ik kom zeker niet parasiteren

Ik denk zeker niet dat endoparasieten resistentie opbouwen tegen "kruiden", ze gaan er niet "van houden".
PS, de volwassen wormen zijn niet bestand tegen maagzuur, dat zijn de larven en die zijn weer niet bestand tegen het maagzuur van bv schapen en koeien

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Frans Veldman schreef op woensdag 19 oktober 2011, 9:50:


Neen, het bewijst dat het paard niet de mogelijkheid had de populatie parasieten, binnen een redelijk aantal te houden.


Bij een fatsoenlijk -paard waardig - management is er geen spraken van "inkapselen"

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op woensdag 19 oktober 2011, 21:53:




Nou dan heb jij geen nakomelingen gemaakt, jouw grootmoeder wel heel veel, je vader een beetje en je broer veel. De nakomelingen van hen die toevallig niet van sambal houden, krijgen op hun beurt ook géén nakomelingen, degenen die er wél van houden krijgen juist wel nakomelingen. Dan zie je toch wel voor je dat er steeds meer parasieten zijn die wél van sambal houden?

Zo moeilijk is dit toch niet te begrijpen?



Jij ligt in jouw voorbeeld al lang uitgescheten en uitgedroogd op het gras terwijl de rest van jouw familie nog lekker doorgaat met eitjes produceren hoor
--
Ilona

Piet schreef op woensdag 19 oktober 2011, 18:17:


je weet helemaal niks over besmetting met lintworm. Jonge paarden zijn meestal gevoeliger voor besmetting met parasieten. Je hebt altijd dezelfde paarden op de postzegels, zou je een paard van buitenaf erbij zetten, krijg je misschien weer nwe parasieten en daardoor besmetting.

Als je met kruiden de voedingsbodem voor wormen onaangenaam maakt, kweek je toch geen resistentie? Een zware besmetting dient grondig te worden aangepakt, maar een wormonvriendelijke darmflora creëren kan toch niet verkeerd zijn?