Els Kleverlaan schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 13:15:


Het is niet relevant waar IGF wordt geproduceerd, want IGF speelt geen rol in het ontstaan van hoefbevangenheid. Het is het hechten van insuline (en mogelijk ook cortison) aan IGF-receptoren in de laminae wat het probleem is. Insuline wordt gemaakt in de alvleesklier en cortison in de bijnieren. De lever heeft er niks mee van doen.


Leuk streven maar ik zie er geen spat van terecht komen. Hormonen en hormoon-inhibitors zijn peperduur om te produceren, extreem lastig om toe te dienen (ze overleven verblijf in het spijsverteringsgestel niet en moeten daarom altijd worden geinjecteerd) en ik zie niet helemaal in welk stadium je ze zou willen toedienen. Tegen de tijd dat er symptomen optreden ben je al te laat. En ik kan me ook niet goed voorstellen dat iemand preventief een injectie IGF1-receptor-inhibitor gaat toedienen aan het paard zodat ie daarna tenminste eens lekker een voerton met mais kan leegeten zonder hoefbevangen te raken.

Het is prachtig als we nu eindelijk eens kunnen afrekenen met fabels over hoefbevangenheid (eiwitten, leverproblemen, etc.) maar gewoon verkeerd voedsel, stress en onopgemerkte ontstekingen als hoofdoorzaken kunnen aanwijzen. Iets wat de meesten die zich hiermee bezig houden eigenlijk altijd al wisten maar nu in ieder geval bevestigd krijgen. Dat is de relevantie van het onderzoek.

Frans

Spirithorses schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 13:26:


mariadistel (silybum) zijn weer heel ander soort planten dan de veel in NL voorkomende akkerdistels en andere distels (circium, carduus, meestal paarsige bloemen), en de ook zeer algemene melkdistels (sonchus, meestal gele bloemen, wit sap) , door paarden ook zeer op prijs gesteld.

Spirithorses schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 12:49:


vers? volgens mij alleen gedroogd te koop, soort mariadistelhooi.

e m kraak schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 13:05:


Hoe wil je de cyclus onderbreken, en hoe grondig kun je dat doen?
Ook bij cyclusonderbreking krijg je te maken met aanpassing van de wormen, zolang je ze niet voor 100% onderbreekt.

Ik noem maar wat: Wanneer je een besmette weide langdurig niet meer laat begrazen dan ben je bezig met cyclusonderbreking. Maar laat je het paard op de weide terwijl 99% van de wormen door uitputting is omgekomen, dan ben je direct al weer aan het selecteren op die 1% die het wel heeft volgehouden.

Hoe je het ook wendt of keert, resistentie kun je alleen voorkomen met een methode die 100% effectief is. Al het andere, natuurlijk, chemisch, of wat dan ook, doet er niet toe.

Ik word een beetje flauw van al die middeltjes die zogenaamd geen resistentieproblemen kennen "omdat ze natuurlijk zijn", of "omdat het kruiden zijn", of wat dan ook. Fabrikanten die dit uitkramen zijn of doelbewust de consument aan het misleiden of ze snappen daadwerkelijk niet waar ze mee bezig zijn. In beide gevallen moet je je afvragen of je wel met zo'n fabrikant in zee moet gaan en diens middelen moet kopen.

Frans

joop schreef :

Ja, dat weet ik, gisteren zitten googelen.

Mariadistel is iets anders, oa ter herkennen aan de witte randjes op het blad. Groeit hier vrees ik niet. Akkerdistel wel voldoende aanwezig, tenzij Rubio die al opgesnackt heeft....
Ach, ja, je kunt niet alles hebben he

joop schreef op dinsdag 18 oktober 2011, 14:17:


Ik bedoelde plukvers maar dat kan dus niet omdat we het hier nergens hebben. Te voorbarig geweest