Rainrot is toch al eerder als topic hier besproken.

Ik heb even oud tekstje van mezelf opgezocht in hier nogmaals geplakt:

Verhuizing, stress, verandering van hierarchie, training allemaal redenen waarom de weerstand lager kan zijn. Dermatophilose of rainrot of regenschurft is een bacterie (dermantophilose congolensis )die altijd aanwezig is in de omgeving van het paard. Bij verlaagde weerstand en met name na langdurige regen wanneer de huid en de waslaag minder aanwezig is krijgt de bacterie de kans om in de huid te nestelen. Het verhaal klinkt mij als typisch rainrot in de oren en niet als schimmel. DA kan met kweek zien of het schimmel is maar bij schimmel heb je toch vaak dat de hele club last krijgt en niet enkelen of 1 paard. Lijkt mij dan ook logisch dat nieuwe paarden vatbaarder zijn, met immuniteit heeft het volgens mij niets te maken. Rainrot helpt vaak wassen met betadineshampoo goed, voor schimmel kom je eerder bij imaverol terecht en met luis/mijt dan weer bij sebacil dus wel even belangrijk dat je weet wat je behandeld en waarvoor. Lijkt me niet handig om het op zijn beloop te laten heb wel eens compleet kale ruggen gezien. Rainrot kan ook pijnlijk zijn.

Dus niet besmettelijk, geen schimmel maar bacterie en geen imaverol maar met betadine behandelen.

cindybijl schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 9:50:


Gewoon eerst wassen met betadine shampoo. Betadine is ook anti schimmel. Dus niet EN betadine shampoo EN imaverol gebruiken. (ik zou beginnen met betadine shampoo, vergeet niet dat imaverol = enilconazole is toch een gif dat in het milieu schade toebrengt aan insecten en reptielen.) 1x wassen en na een paar dagen nog eens. Wanneer de schimmel is gedood is niet meteen de huid weer helemaal normaal, dat duurt wel een paar dagen.


schimmel kan lekker groeien onder de deken dus dat is niet verstandig. Vervelend is dat je nog steeds niet precies weet wat de oorzaak van de kwaal is en voor behandeling is dat toch heel belangrijk.

muriel schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 10:15:


Als het idd rainrot blijkt te zijn.

Ringworm of familie daarvan (schimmel) begint ook vaak met plekje met korstje. We hebben hier al heel grote korsten gezien en de halve kudde besmet gehad, en dan zou je denken dat het RR was maar dat was het dan dus niet. Als er hier iets uitbreekt bij nieuwe paarden is dat altijd schimmel, rainrot nog nooit meegemaakt.

Mijn Mandyke heeft het hier ook weer zitten.
Die heb ik vorige week helemaal met Imaverol gewassen.
In de lente had ze het ook. En toen heb ik het eerst geprobeerd met Isobetadine shampoo. Omdat er bij haar wel pus onder die korstjes zat.
Dat gaf wel verbetering maar het kwam telkens terug.
Volgens de DA kon het ook een combi zijn van een schimmel en bacterie.
Dus daarna hebben we Imaverol gebruikt. En toen leek het weg te gaan na enkele weken.
Maar ik vraag mij af of het wel echt weg was, aangezien ze nu weer onder de korstjes zit?
Of is het een weerstands-ding dat telkens de kop op steekt op momenten dat haar lichaam het even wat moeilijker heeft. Zoals nu met die rui weeral?
Ze is natuurlijk sowieso al een kneusje. En ik merkte ook dat haar ogen weer vuiler zijn en dat ze al terug wat moeilijker loopt. Een paar dagen terug stond ze met haar pijnlijke been omhoog. (In de zomer zie je haar dat eigenlijk nooit doen.)

cindybijl schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 9:50:


Dat vraag ik mij dus ook af.
Mandy-pony liep vorige winter onder een winterdeken.
En in de lente wordt ze eerst helemaal kaal als ze ruift, dus dan gaat er nog even een regendeken op. Maar ze heeft dus maanden die plekken gehad.
Dus ik zit hier nu met 3 dekens die potentieel besmettelijk zijn. (nog een wollen deken dat ik haar even heb opgelegd toen ik haar moest wassen bij koud weer.)
Ik heb ze nu met de hand gewassen met een goede scheut wasmiddel.
Maar ik vraag me af of dat genoeg is?
Je kan zo'n deken niet gaan wassen met imaverol, want dat vraagt liters water en is niet te betalen.
En om nou weer nieuwe dekens te gaan kopen hierom...

Ans Jondral schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 10:34:


schimmels zitten overal. Het heeft dus veel met weerstand te maken of je er last van krijgt. Net als bacterien overigens: je zit helemaal vol ermee en met normale weerstand heb je daar geen last van.


schimmels zitten zowiezo overal, dus dat wassen is wel genoeg + goed drogen in de zon.

cindy altorf schreef op maandag 3 oktober 2011, 5:33:


Mwah, ik zag eigenlijk niks nieuws op die site. Het helpt als je weet dat de Nederlandse naam voor Potassium Kalium is, en voor Sodium Natrium. We weten toch al lang dat paarden een liksteen nodig hebben om het tekort aan Natrium aan te vullen? En dat Kalium zo veel in gras voorkomt dat je dat niet ook nog eens los moet gaan bijvoeren? En dat er in groenvoer zoveel eiwitten (hier proteins genoemd) voorkomen dat je ook daarvan beter niet nog extra kunt gaan bijvoeren?

Wees er trouwens bedacht op dat je informatie gevonden op buitenlandse sites niet zomaar door kunt trekken naar de Nederlandse situatie. Ander klimaat, andere grondsoort, veelal ook andere gewoontes voor wat betreft bemesten, het maakt voor grassen behoorlijk wat uit. Problemen met fructaan komen in Nieuw Zeeland wellicht niet voor, terwijl wij weer minder last hebben van extreme groeispurten omdat de zon hier veel minder krachtig is.

Frans

Spirithorses schreef op maandag 3 oktober 2011, 23:22:

Als je de mest van Rubio bekijkt, hoe zou jij die dan omschrijven? Kleur / samenstelling?

Olly heeft groene mest, Woody heeft eigenlijk ALTIJD bruine mest.
En ze eten altijd het zelfde gras en/of hooi. NU nog steeds alleen GRAS.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Quote doet het niet, dus even zo:

Spirithorses schreef op maandag 3 oktober 2011, 23:22:

Als je de mest van Rubio bekijkt, hoe zou jij die dan omschrijven? Kleur / samenstelling?

Olly heeft groene mest, Woody heeft eigenlijk ALTIJD bruine mest.
En ze eten altijd het zelfde gras en/of hooi. NU nog steeds alleen GRAS.

Vermoed je dat dat verschil maakt, Nils?
Ik laat Alwins bloed binnenkort testen, ik zal er eens op letten.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 22:26:


De mest van Rubio is wat dun op het moment. Wat groenig ook, maar dat is van het gras. Denk jij (Nils) dat dit kan komen door Vit E/seleniumtekort? Nooit gezien hoor, terwijl we wel eens vaker E/Seleniumtekorten aantreffen.

Hij is tevens enkele dagen geleden ontwormd omdat hij bloedworm bleek te hebben (Het Woud: >500). Geen wormen gevonden overigens. Behoudens het dunne ziet de mest er verder volkomen normaal en goed verteerd uit.

Nu ik het er toch over heb: ik hoorde van een DA dat de wormen volledig verteerd/geresorbeerd(?) kunnen worden na een ontworming. Wie kan me daar meer over vertellen? Ik vind het raadselachtig, weet niet beter dan dat ze eruit komen.
Ik heb ontwormd met Equest Pramox.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 22:39:


Jep, heb ik ook gezien.
Paard had een flinke besmetting, maar ik zag geen wormen in de poep, poep zag er ook niet anders uit, normale consistentie.
Later telde paard 'schoon' dus het was wel in orde.
Waren bloedwormen geloof ik; was niet mijn eigen paard.

Toen Zandora 2 jaar geleden zo doodziek was (is nog een draad hier geweest) had ze waterdunne diarree. Dat is toen waarschijnlijk ook een bloedworminfectie (in combinatie met een salmonella-infectie) geweest, maar de bloedwormen zijn toen niet aangetoont. Enkele maanden later wél (waarschijnlijk toen ze weer uit kwamen). Ik heb ze zelf in ieder geval nooit in de mest gezien.
Zij heeft toen ze ziek was Strongid-P én Equest Pramox gehad, een paar maanden later nog eens Equest en een jaar na de infectie (nav resultaten mestonderzoek) weer Equest Pramox. Daarna zijn geen wormen meer uit mestonderzoek naar voren gekomen.

Nils Vellinga schreef op dinsdag 4 oktober 2011, 22:26:


De bruine kleur ontstaat door afgebroken rode bloedlichaampjes die op deze manier het lichaam verlaten. Het ene paard zal meer en sneller rode bloedlichaampjes recyclen dan het andere paard (waarom dit zo is weet ik ook niet). Vaak is groene mest trouwens vijf minuten later alsnog bruin. Dit is waarschijnlijk het gevolg van het opnemen van zuurstof door de restanten van de rode bloedcellen. Dat was immers ook de oorspronkelijke taak van de rode bloedcellen, die ijzer bevatten en door "roesten" zuurstof binden. Dus zegt de groene of bruine kleur welicht meer iets over het zuurstofgehalte in de darmen.

Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 5 oktober 2011, 9:31:


de rode bloedcellen worden eerst afgebroken en niet in hun geheel uitgescheiden. Een aantal elementen worden hergebruikt.


In de darm zit geen zuurstof. De kleur van mest wordt mede bepaald door voeding en samenstelling darmflora. De bruinige kleur komt van bilirubine, een afvalprodukt van hemoglobine. Verouderd hemoglobine wordt afgebroken (meest in de milt) en het ijzer wordt opgeslagen voor hergebruik.

joop schreef op woensdag 5 oktober 2011, 11:07:


Ja, dat zei ik. Alleen zal denk ik niet alles worden hergebruikt. (Anders zou je in je hele leven maar eenmalig 1 portie ijzer nodig hebben).


Niet in vrije vorm nee, maar natuurlijk wel in de bloedsomloop van de darmen. Ik weet niet in hoeverre je daarmee een uitwisseling tussen de darminhoud kunt verwachten, maar uitwisseling van stoffen tussen darminhoud en bloedsomloop is natuurlijk het primaire doel van de darmen dus dat zuurstof kan worden overgedragen lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk.


Ik dacht dat de lever hier primair voor verantwoordelijk is; vandaar ook de gele kleur bij leverfalen.
Blijft de vraag over waarom groene mest vaak in korte tijd verkleurt naar donkerbruin. Ik vermoed toch dat hier een oxdiatieproces achter zit. Restanten ijzerhoudend hemoglobine leken mij een plausibele verklaring maar als je een betere hebt dan hoor ik het graag.

Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 5 oktober 2011, 12:01:


precies


niet de lever maar de milt is primair verantwoordelijk. Bij afbraak hemoglobine in de milt ontstaat bilirubine, dit komt in de bloedbaan en wordt weer uitgefilterd door de lever. Functioneerd de lever slecht, wordt je geel omdat er te veel bilirubine oftewel galkleurstof in je lichaam blijft.


er zijn geen ijzerhoudende restanten hemoglobine in de mest. Hemoglobine is afgebroken in heem, ijzer en globine. Heem wordt omgezet in stappen tot bilirubine. De verkleuring kan komen door aanraking met de zuurstof, of door uitdroging of verandering van de structuur van de buitenkant na het vallen. Kleur is toch weer een kwestie van weerkaatsing van licht?