Hoi,
aan de oorzaak zelf valt niets meer te doen Ze kunnen niet meer ontkalken of opereren. Dat is inderdaad een hele harde dobber. Ik ben er helemaal van aangedaan. De arts zei me dat ze er misschien zelfs te slecht aan toe is om al weidepaard verder te kunnen met een waardevol leven. Ik zou daarom moeten overwegen of ik haar laat inslapen of niet. Ik kan die beslissing nog niet maken. Het is te hard en ik wil haar natuurlijk pas opgeven als ik 100% zeker ben dat dat de beste keuze is voor haar. De volgende vraag die ik me nu dus stel en die ik met de hulp van Cindy ga proberen op te lossen is of ik kan achterhalen hoeveel pijn ze eigenlijk heeft en hoeveel haar problemen nog achteruit zullen gaan. Ook zou ik willen weten of dit soort pijn en problemen (afkomstig van zenuwen en vertering/lymfevaten die niet meer goed werken) onder controle kan gehouden worden door behandeling maar dat bleek in het ziekenhuis niet het geval te zijn. Als ik ze om te beginnen een maand ofzo pijnvrij kan krijgen, zou ik beter kunnen zien hoe haar gedrag hierdoor verandert en daardoor ook beter kunnen inschatten hoe slecht ze er eigenlijk aan toe is. Haar gedrag verandert erg subtiel en omdat ik haar elke dag zie (ze staat bij mij thuis) is het voor mij moeilijk om in te schatten of die haar normaal of haar 'pijn'gedrag is. Ze is loom voor haar leeftijd, ze rust veel en ze is vaak wat humeurig maar ze loopt ook mee rond met de andere paardjes; hinnikt naar mij (als ze iets van me wil, kan soms bij grondspelletjes best wel veel energie tonen...Ik kan het niet zeggen. Blijkbaar zou ze wel erg veel hoofdpijn hebben van de zenuwen die 'trekken'. Dat valt me zo niet op, maar ik moet er allemaal op beginnen letten. Haar gedrag is ook echt niet zoals je verwacht van een paardje van 5 jaar.

Als iemand tips heeft om te achterhalen hoeveel pijn een paard heeft. Ik hoor het graag.

Groetjes,
Eline

Wat jammer dat er zoiets ernstigs gevonden is.
Sterkte met beslissingen maken...

Ik kan je verder niet helpen maar vond je update zelf wel heel interessant.
Ik heb een oude opvang-pony.
Een ex-fokmerrietje van 20 die behoorlijk atactisch is en waar vanalles zichtbaar verkeerd aan zit thv haar rug-bekken-bovenbeen. Ze loopt er moeilijk door en heeft het in de winter erg lastig met gaan liggen en opstaan. Oorzaak zal waarschijnlijk een ongeval zijn in combinatie met de zware last van 15 veulens te dragen en ter wereld te brengen.
Ook weinig aan te doen in haar geval en de afspraak is dat ze bij mij mag blijven lopen zolang ze nog zelfstandig kan opstaan.
Verder is ze overgings relatief gezond.
Maar wat jij nu schrijft over jeuk en die vacht trok mijn aandacht.
Mijn pony heeft ook snel huidinfecties en jeuk. Als ze ruift wordt ze opeens helemaal kaal en ze heeft een hele gekke structuur qua vacht.
Interessant om te lezen dat er blijkbaar ook echt een link kan bestaan tussen die verminderde zenuwfunctie en de huid.

Dat inschatten van de pijn vind ik zelf ook een moeilijke. Je kan het ze moeilijk vragen.
Ik ben er vrij zeker van dat mijn pony met periodes wel pijn heeft. Vooral in de winter.
Dan gaat opstaan erg moeizaam en staat ze enkele minuten als het ware 'moed' te verzamelen op 3 benen eens ze recht is om in beweging te komen. Soms bibbert ze dan ook. Ik kan dat niet anders interpreteren dan dat ze dan pijn heeft.
Ik heb ook altijd pijnstillers op voorraad om haar eventueel een slechtere periode door te helpen. Dat is vaak weersafhankelijk en ik heb ze gelukkig nog niet vaak nodig gehad.
Zo zou je dat trouwens ook kunnen testen; door je paard haar gedrag te observeren met en zonder pijnstillers. Als daar een duidelijk verschil in zit, dan weet je het wel.
Langs de andere kant heeft ze ook goede periodes. Zeker in de zomer. Ze galoppeert dan over de weide, kan een show weggeven waar je mond van open valt, ligt nagenoeg niet etc... En ze heeft ook een sterk karakter en eigen willetje. Waaruit ik dan concludeer dat het voor haar nog steeds de moeite waard is?
Cru gezegd is ze er ook 'aan gewend' aan die pijn. Ze zat al jaren in deze situatie voor ik haar kreeg en ik heb haar ondertussen ook al weer 2 jaar. En ze weet ook zelf hoe ze daar mee om moet gaan.
Dus zolang ze nog zelf recht kan staan en ze nog duidelijk goede periodes heeft en ook zelf zo fanatiek blijft, laat ik haar gewoon doen.

Groet
Ans

Dat is een hard gelag. Maar je moet verder. Ik denk dat het zeker zinvol zal zijn om gericht haar weerstand op te krikken zodat ze minder vatbaar wordt voor schimmelinfecties etc. Daarmee spreek je het zelfgenezend vermogen van het lichaam aan en ook al kan ze dan niet genezen worden, ze is dan wellicht minder zwak en iets minder vatbaar voor narigheid.

Pijn is zoals Ans zegt het best te meten door een week of twee pijnstilling te geven en dat te vergelijken met de periode zonder. Een "veilige" pijnstiller is duivelsklauw' je kunt het ook langere tijd geven.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 14 september 2011, 11:10:


Nee, daar gaat het ook niet om.
Zelfbevrediging is niet hetzelfde mechanisme, heeft niet dezelfde motivatie.


Juustem. Maar die motivatie, "hun aard", is ook maar een biologisch aangebrachte fixatie.


Ik heb die ervaring (zonder merries) ook niet maar ik heb wel eens een demofilmpje gezien over een hengst die met zijn mensen naar evenementen ging, ter plaatse naast de trailer op het inrijterrein of hoe je dat ook noemt, ook nog even á la Crump zijn kwakkie kwijt kon voor KI (of dat nou echt voor KI was weet ik niet, maar ik kan me voorstellen dat je er zo'n draai aan geeft als je verwacht dat de mensenomgeving KI wel goed vindt maar je hengst bevredigd houden omdat je uit ervaring weet dat hij dan zijn wedstrijdje super loopt wordt dan weer ineens onacceptabel gevonden... pffff ), vervolgens weer prima, geconcentreerd en hanteerbaar zijn andere cowboy-opdrachten deed.
Het aantrekkelijke idee achter "Crump" is dat, geassocieerd op cues, een mannetjesdier gecontroleerd van zijn kwakkie en sexuele drang/frustratie af kan komen zonder dat daar vrouwtjesdieren, ingewikkelde onhandige zware "springbokken" of wat dan ook bij nodig zijn. Onbegrijpelijk dat dit nog niet algemeen gangbaar is in de KI wereld.


Wat is "gelukkiger"? Ik vind dat een moeilijke vraag, als dat gefilterd is door meer dan 1 waardeoordeel/perceptie.
Ik vind het hanteerbaarder om te denken over wat er in werkelijkheid plaats vindt en wat de mechanismen zijn die dat veroorzaken.
Ik vind het amputeren van lichaamsonderdelen daarentegen nogal barbaars, temeer als er andere mogelijkheden zijn om gedrag te manipuleren. Ik heb nog nooit van menselijke eunuchen gehoord of gelezen die met hun amputatie gelukkiger waren!


Ik heb de link naar Crump-methode al eens eerder gegeven, maar wellicht moet ik beter uitleggen waarom. Zoals door de onderzoekers wordt aangegeven kan dit niet alleen faciliterend bij KI, maar ook als gedragsassociatie toegepast worden.
(Mijn gedachten en toevoeging: ... niet noodzakelijkwijs in deze vorm, misschien is er wel iets te bedenken wat nog veel handiger is.
De clou waar het om gaat is niet de uitvoering, of dat nu manueel of met zo'n soort kunstkut is wat ze in de KI gebruiken, maar de loskoppeling van het seksuele gedrag van de fixatie waardoor er geen hengstige merrie bij de KI-bok hoeft te staan om de hengst te laten springen op het verkeerde ding. Ik vind dat heel bijzonder omdat ik nooit anders geweten heb dan dat geur de sleutelprikkel voor hengsten is, maar blijkbaar kan dat ook anders worden.).
Ik heb net als jij de praktijk hengst-zonder-merrie nog nooit aan de hand gehad. Maar indien, zou ik oplossingen in de richting van gedragsbeheersing zoeken i.p.v. amputaties. De implicaties van o.a. Crump c.s. vind ik daarbij interessant.

Hoihoi,

Ik zal jullie papiertjes in de trein goed doorlezen voordat ik antwoord geef in de trend van "heb geen zin om elke keer mijn paard af te rukken voordat we het bos in gaan", haha (ik zie mijn vriend al kijken)...

Meer na het lezen dus !
Bedankt in ieder geval.
Lenneke

In afwachting van DA kun je (als je het hebt staan) een oplossing van dettol maken 5% en daarmee de plekjes schoonmaken.