joop schreef op dinsdag 1 maart 2011, 11:11:


Dit is ook wat ik gemerkt heb aan Chaser. Vreten is z'n levensdoel.... en zonder gras is hij niet gelukkig. Die heeft ook weleens paddock arrest gehad.
Toch, als je de fructaan in de gaten houdt... kan zo'n paard best nog wel op het land, grazen dus. Maar met beleid. Interessante gedachtengang trouwens... die beweging. Lijkt me essentieel. Wat dat betreft is het hier ideaal voor hem!

De treurpiet: je hebt er dus weer eentje bij Joop?
Hoe groot is dit en hoe oud?
Wat 'n zieltje.... en dan heerlijk groen gras zoooooo dichtbij!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Spirithorses schreef op dinsdag 1 maart 2011, 12:19:


Ik ben blij dat je dit toch even zo opschrijft, want mijn grootste concern bij het aanschaffen van een nieuw maatje voor Maya is toch dat ze er wel een vriendin bij krijgt en geen vijand.

Ik hoop haar bij de 100 paarden te zetten, zodat ze zelf op natuurlijke manier een maatje uit kan zoeken. Ik heb al te veel verhalen gelezen hier en op Bokt van paarden die mekaar gewoon niet moeten. Lovche, mijn rescue hond, moest ook eerst laten zien dat hij met die twee van mij vriendjes kon zijn, dus het nieuwe maatje voor Maya krijgt dezelfde voorwaarden. Ik ben 'Alpha the Terrible' en kies mijn kudde met overweging.

Op PN staat dat een paard toch wel de hele dag

Snap hier nog steeds geen ene fuddel van. Maya krijgt niet de beweging waarvan jullie denken dat nodig is. Ze staat de hele dag te grazen, 's nachts altijd onbeperkt hooi. Ik 'voer' haar nooit. Eten is altijd beschikbaar. Alleen de goeiemorgen en welterusten wortel en piepklein bakje lekkers (ik denk dat het een soort spelt is) worden door mij gegeven. En 's avonds rent ze van de wei naar de tuin voor haar bakje lekkers, echt handig.
De grote voorraadbak met lekkers staat nu op de eerste verdieping, als die dikke kont de wending in de trap kon maken dan zou Dikkertje Dap dus wel boven staan. En die sluiting op die bak - eg geen probleem...!

Maar na al dat eten en niet veel beweging is ze echt niet te dik of te mager, kijkt volgens mij vrolijk uit haar ogen, haar vacht glanst. Ontzettend nieuwsgierig en nu leergierig, nog steeds verliefd op Miro, maar die arme jongen staat nu zelf elke dag vast.

Maar nu het zo koud is ... eet ze wel meer hooi 's nachts! Als je dus in de wei kijkt hoe ze graast, dan vraag ik me toch af hoeveel voer ze dus op die manier op een dag binnen krijgen. Ik weet wel wat eruit komt - dus volgens de normen gaat er ook genoeg in.

Dus die paarden die dan te vet zijn, daar moet dus meer in gaan dan uitkomen, dus de hoefbevangenheid zou dan iets met de spijsvertering zelf te maken moeten hebben, en niet met wel of niet veel bewegen. Grazen zelf is ook geen aerobic aktiviteit. Alleen vluchten is. En dat ook maar een 400 meter sprint volgens de wijzen en niet langer.

Maar hoe zit het dan met de magere rescue paarden, weer slechte spijsvertering maar dan door ziekte? Maar de eerste waarneembare symptomen die beschreven worden die lijken echt op cholesterol verschijnselen. Maar suiker wordt als de grote HB boosdoener neergezet. Snap er niets van.

Dus voor deze leek die, na het eindelijk zien van de bekappings dvd, zelf hoef 'bevangen' is, zijn er nog een hoop vragen. En inderdaad ga je overal hoeven zien. (goh die arme Typhoon Miro's maatje, moet eraan gaan geloven, die is echt sielluggg)

Groetjes Marianne

Marianne Gomes schreef :

Hi Marianne.
Ik heb net even in je berichten teruggelezen maar ik vond nergens een ander bericht over de 100 paarden. Misschien zeg ik dit dus ten overvloede maar één nieuw paard in een bestaande kudde zetten kan enorm veel stress aan Maya geven, dus let daar heel erg mee op. Beter is eerst een draadje tussen haar en (een deel van) de kudde en, afwachten of er zich een maatje aandient (geïnteresseerde aan de andere kant van de draad). Vaak zie je je paard dan spontaan hengstig worden, goed teken, dan is ze meer 'open' (hihi, letterlijk zelfs) om vriendschappen te sluiten. Gillen, met benen slaan ed is geen teken van boosheid maar de kont toedraaien en willen trappen moet je toch wel effe in de gaten houden. Je ziet vanzelf of ze interesse heeft en in wie, al helemaal als ze gaat staan piesen. Betreffende paard zou ik de dag erna dus bij haar introduceren. Dan kan zowel een ruin als een merrie zijn. Het is van te voren moeilijk te bepalen waar haar interesse naar uit zal gaan maar als ze hengstig is zal ze sneller een ruin opzoeken. Wat je meestal wel ziet is dat gelijkgestemde paarden in kleur, formaat mekaar wel sneller zullen opzoeken.
Maargoed, ook wij 'vergissen' ons hier nog wel eens in hoor.


Hoefbevangenheid kan ook een combinatie van factoren zijn en ja, spijsvertering, teveel eten dat niet verwerkt wordt, maar vergeet ook de aanleg van zo'n dier niet. De een heeft er meer aanleg voor dan een ander. Toch is overgewicht een mede oorzaak. Jouw Maya kan onbeperkt wat snacken aan grasjes, struiken, bomen, kruiden, dus ze kan zelf kiezen wat en hoeveel ze wil eten. Vergelijk dat eens met een paard op een beperkt opppervlak dat alleen hooi, brok en zoetigheden krijgt?!


Dat bewegen heeft twee doelen: de pompfunctie en dus doorbloeding stimuleren binnen de hoeven en door te bewegen gaat de algehele bloedomloop omhoog, hartslag en ademfrequentie nemen toe, aan- en afvoer van bloed en voedingsstoffen tot in de kleinste haarvaatjes. Bewegen dus de pompfunctie binnen de hoeven heeft zelfs een hart-ondersteunende functie! En daarnaast kost bewegen energie voor het hele organisme, net als bij (te dikke) mensen, zelfde verhaal.


Zoek het effe op hier op de site (via hoefnatuurlijk, tabje links): het is niet het cholesterol maar de insuline. Dan snap je het wel. Diabetes.

Een paard kan beter te mager zijn (zonder ziektes dan wel) dan te dik. Obesitas is naast kanker volksziekte nummer één. Stond deze week een stukje op nu.nl over het feit dat Amerikaanse huisdieren zo vreselijk zijn aan het vervetten.


Ja, je gaat overal hoeven zien en vooral ook wat je niet wilt zien. Ik kan me er nu tegen wapenen en me omdraaien, maar dat heeft een tijd geduurd zeg....

Groet, Pien

Naar beneden, naar de hoeven via de vacht naar de voerbak en dan achter de kont naar de schouders en dan pas zien dat het best wel eens een leuk paard kan zijn
Dat is je lot als je je overal mee wilt bemoeien. Waar ken ik het ook alweer van
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Dankjewel Pien,

Zodra de sneeuw weg is en haar hoeven gedaan zijn dan gaan we stappen en beetje rennen op het asfalt, fitness training voor beide.

De 100 paarden staan in Koprivshtitsa, het is een soort fokkerij denk ik. Verleden jaar had ik daar geloof ik een keer over geschreven dat ik naast ze in de wei wilde gaan zitten om paarden te observeren, maar ja toen kwam de winter... De paarden staan verdeelt over diverse weides. Dus ik neem aan dat daar een soort verdeling is. Helaas de laatste keer dat ik daar was, was voordat ik een echte Pnennytante werd. Dus ik heb er niet zo op gelet of merries bij merries etc stonden. Dus ik ga ze daar vragen of er, ten eerste paarden te koop zijn, en dan of ze er naast mag staan en inderdaad op de door jouw omschreven manier vrienden/innetjes uit kan zoeken, dan met de favorieten apart en dan zien wie de hartsvriendin of vriendje wordt. Daar mag ze van mij een tijdje over doen, die paarden staan ook 24/7 buiten en in die tijd kan ik even op mijn gemak zelf verhuizen en dat wordt op zich al een hele klus. Maya heeft volgens mij nooit met andere paarden gestaan dus is een echte einzelganger. Ik kan er zelf wel een paar dagen bij blijven om te kijken hoe het gaat.

Vanaf 1 april wordt het allemaal spannend hier. Eerst die sneeuw maar even weg.

Geniet van een fijne verjaarsavond Groetjes Marianne

Marianne Gomes schreef op dinsdag 1 maart 2011, 13:51:


Veel problemen ontstaan doordat mensen eerst een paard kopen en daarna gaan kijken wat het betekent een paard te hebben. Een week geleden kreeg ik 2 HB ponies cadeau De eigenaar geeft er na 10 jaar tobben de brui aan. Hij wilde indertijd 2 leuke ponies voor de kleinkinderen. Gras, brood, brokken, haver, appels, wortelen, alles heeft hij ze te eten gegeven. Uiteindelijk ernstig HB, DA erbij, die begon weer over zemelen geven. En ik 10 jaar lang op die man inpraten: gewoon niks geven, niets, zo makkelijk te onthouden, niks en niet meer dan niks
Nu krijgen ze alleen nog hooi, maar wel onbeperkt. En binnenkort haal ik ze op, dan is die strijd eindelijk voorbij.