Ans Jondral schreef :

Gelukkig maar.



Ja, Winner mestte ook tot het einde toe, zelfs heel platte mest. Dan leef je tussen hoop en vrees.

Is inderdaad absoluut geen indicatie.

Groet, Pien

Ans, hoe gaat het nu met Charly en heb je ook advies gekregen over haar volle uier?

groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 22 november 2010, 0:16:


Char was gisteren en vanochtend heel kalm.
We hebben haar gisteren in zeven haasten in Tempête haar stal gaan droppen. Zodat ze zeker niet zou uitbreken. En Tempête moest schuiven en heeft dan maar de nacht door gebracht in de piste.
Want ze weigerde om de trailer op te lopen. Jamaica stond er direct op.
Na een paar pogingen had ik de kliniek gebeld om te vragen wat we moesten doen. Blijven proberen of zonder haar vertrekken. (Ivm wat het best was voor Jammie en eventuele extra stress.) Maar ze zeiden dat we haar maar moesten achter laten en moesten maken dat we daar waren met het veulen.
Mijn zus is dan de hele rit bij Jamaica op de trailer blijven staan. Om te vermijden dat hij zich weer zou plat gooien en onder het tussenschot zou komen. (Dat had hij voor vertrek even voorgehad.)

Vanochtend was ze nog altijd zo kalm.
Maar zodra we haar en Angel (haar vriend) terug brachten naar de weide, zijn ze samen beginnen zoeken en roepen. Zowel Angel als Charly.
Ik ben er een paar keer met de auto langs gereden vandaag en ze leken daarstraks wel wat gekalmeerd.

Charly haar uier, gewoon zo laten zeker?
En zeker geen krachtvoer geven en in het oog houden dat ze geen uierontsteking krijgt?
Dan zou dat toch vanzelf moeten opdrogen?
Niemand heeft daar verder iets van gezegd.

Ans Jondral schreef op zondag 21 november 2010, 23:56:


Teveel zand binnengekregen?

Dat was tenminste de reden dat Winsor koliek kreeg.
Door het eten van korte sprietjes/polletjes gras... door de weersomstandigheden (nat) kunnen ze de graspolletjes er gemakkelijker uittrekken + dat er veel meer zand aan de wortels blijft hangen. De da liet het hier zien.... ging dan wel om polletjes gras in de paddock maar kan me zo voorstellen dat het op sommige plaatsen in een weide met kort gras op dezelfde manier kan gebeuren.

Koen Theys schreef op zondag 21 november 2010, 23:00:


Winsor:

Voorbodes, ie wat schraal worden... op de dag zelf rond 12.00 uur slecht z'n bietenpulp willen eten. Verder geen verandering qua training, geen factoren die stress te weeg konden brengen.

Rond 15.00 toen ik kwam om mest te ruimen allerlei rolplekken in de paddock,..... koliek.

Weersomstandigheden, nat vies weer... wat het zand binnenkrijgen vergemakkelijkt (zie mijn bovenstaande berichtje)

Spirithorses schreef op maandag 22 november 2010, 0:14:


Winsor bleef ook gewoon mesten, alhoewel het heel erg pijnlijk voor hem was. Vooral toen de koliek het heftigst was (midden in de nacht) Winsor heeft de koliek wel overleeft.... schrik altijd weer van die heftige verhalen wanneer het mis gaat

Tommy... twee keer koliek in de winter. Geen mest. Nat weer. Geen voorbode.
Vond hem opeens doodziek liggend in de wei.
Vlgs da zand binnen gekregen met laatste polletjes gras of met hooi wat op de grond viel (voerde in netten)'

Silja, lichte koliek. Geen ernstige symptomen, alleen licht buikpijn. Geen mest
Winter, nat weer.
Zelfde oorzaak als tommy vlgs dierenarts

Opvallend:Koliekgevallen deden zich alleen voor in de wei waar ze toen stonden. (was vrij kaal en modderig)'
Later geen koliek meer gezien bij de paarden.

Ik heb het nooit meegemaakt klopklop en hoop het ook nooit mee te maken. Dit is wel een nuttig topic en ik heb het helemaal doorgelezen.

In de winter geef ik af en toe een weeklang een kop gekookt lijnzaad (preventief). Omdat de 'winterweide' nu zo drassig is trekken ze de laatste sprietjes gras er met pol en al uit en ik me voorstellen dat ze daardoor zand binnen krijgen.
Tevens controleer ik af en toe de mest op de aanwezigheid van zand. Dat trucje is hier wel bekend volgens mij, maar ik schrijf het toch op zodat het voor eens en voor altijd in dit topic staat :

Neem een aantal mestballen en laat deze oplossen in een emmer water. Wacht zo'n 10 min., giet de emmer leeg en controleer of er zand in de bodem van de emmer ligt. Als er meer dan een theelepel zand in de emmer ligt, heeft je paard een te veel aan zand in zijn darmen.

Verder is het natuurlijk belangrijk dat paarden véél bewegen en dat hun spijsvertering optimaal werkt = zo natuurlijk mogelijk voeren.
Maar dat zit wel snor hier geloof ik .

Groet, Dani

Dani62 schreef :

Weet je, hier is dat ook allemaal.
Wij zijn zó vreselijk voorzichtig met weidegang opbouwen, verandering van voer, stress, overmatige inspanning, zand eten, wormbesmettingen, teveel-van-dit-en-te-weinig-van-dat. Soms baal ik er wel bijna van dat 'anderen' hun paarden gewoon gelijk een hele dag op de weide gooien in het voorjaar, ze zomaar een hele emmer van iets geven (niet opgebouwd), ze overal laten eten, nooit ontwormen etc en dan nooit problemen hebben.

Je let nog zo goed op maar er kan gewoon iets gebeuren, omstandigheden heb je niet helemaal in de hand. Er kan altijd iets gebeuren of ineens de kop opsteken.

Ik heb toch wel al een paar koliekgevallen meegemaakt (heb ook al lang veel paarden dus dan kom je vaker wat tegen dan wanneer je één paard hebt) en iedere keer is het weer spannend, al geloof ik altijd wel in een goede afloop, dat vertrouwen blijf ik wel houden, ook nadat Winner het niet overleefd heeft. Ik ben geen bang persoon. Op het moment dat er iets gebeurt kom je daar ook wel weer doorheen.
En het gaat niet altijd fout gelukkig....

Groet, Pien

Weet ik wel, hoor, Pien. Er kan gewoon altijd iets gebeuren. Het is ook verschrikkelijk dat jullie Winner zijn verloren ondanks die voorzichtig- en bewustheid...
Je kunt niet meer dan je best doen om dit soort nare dingen te voorkomen, daarom schreef ik het toch maar op, maar het is inderdaad geen garantie dat je nooit meer met koliek te maken krijgt.

Groet, Dani

Eén paard aan koliek verloren, 2 paarden gehad die zeer geregeld koliek hadden.

Froukje was koliekgevoelig. Bij haar was het altijd verstoppingskoliek door een endeldarmverzakking, iets wat bij diverse veearts volkomen onbekend was en pas een naam kreeg toen ik hier foto´s op het forum plaatste. Vervolgens bevestigde de veearts de diagnose.

Jolah heeft heel vaak koliek gehad, is ook verscheidene malen doorgespoeld, etc. Ik vermoed dat het bij haar door zand kwam, maar het is al lang geleden en toen dacht ik er zelf nog niet zo erg over na. We hebben haar twee keer door heel veel te lopen, ook ´s nachts daarmee doorgaan, voor de dood weggehaald. Ze is er niet aan gestorven en heeft er haar laatste jaren geen last meer van gehad.

Fjordson had nog nooit eerder koliek gehad. Als ik bij hem beter had opgelet had ik misschien eerder actie kunnen ondernemen, hoewel de veearts dacht dat dat waarschijnlijk niets had uitgehaald.
Hij was al een aantal maanden zichzelf niet. Sacherijnig, mepperig naar andere paarden en hij werd magerder.
De laatste weken stond hij op ander gras, lang vnml raaigras. 2 dagen voor hij koliek kreeg heb ik hem ontwormd met een nieuw, volgens de veearts heel goed, wormmiddel (Wil weet de werkzame stof nog wel, ik ben dat even kwijt).
Woensdagmorgen had hij koliek, zich laten vallen, schoppen en bijten naar de buik. Veearts laten komen, maar die had er niet veel vertrouwen in er was helemaal geen darmactiviteit. Pijnstilling gegeven en ieder half uur 10 minuten stappen. ´s Middags heeft hij met heel veel pijn tijdens het stappen gemest. Hij leek toen ook wat op te knappen. ´s Nachts om 3 uur, was hij opeens enorm verslechterd en zakte in elkaar. Toen de veearts arriveerde was hij al dood.
Veearts kon geen oorzaak geven. Mijn vermoeden is dat hij dus al langer iets mankeerde gezien zijn gedrag en dat de wormenspuit de druppel is geweest. Maar dat weet ik niet zeker.

Koliek is een verschrikkelijk iets. Maar het zal moeilijk zijn er een oorzaak voor aan te wijzen er is gewoon zo ontzettend veel wat de spijsvertering beïnvloedt.
Volgens de veearts die ik toen had, gaat het paard vaak niet dood aan de koliek zelf, maar raakt hij in shock door de pijn en veroorzaakt dat de dood. Vandaar ook dat pijnstilling zo van belang is.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Spirithorses schreef op maandag 22 november 2010, 10:30:


En nog wat anderen schreven, maar wat mij niet naar voren komt is dat "koliek" gewoon een verzamelterm voor buikpijn is en ja, buikpijn kun je van allerlei dingen krijgen.
Bij paarden, net als bij konijnen, zijn daar een paar bekende oorzaken onder juist omdat die fataal kunnen aflopen.

Ik heb maar 2 (zand)koliekgevallen gehad hier in al die jaren. Maar, achteraf wel met overeenkomsten: beide ponies waren "niet van hier" maar kwamen uit het westen, uit de duinstreek. Beide kregen hier enkele maanden later zandkoliek.
Ik denk daarom dat koliek een soort uitgesteld effect kan hebben, dat de oorzaak dus maanden terug kan liggen of een combinatie kan zijn van een vroegere situatie en een verandering (van mijn modder kan een paard geen koliek krijgen omdat de fractie te klein is maar eerder zand trekt niet meer door, vgl. sedimentgedrag in een rivier).
Mocht ooit een derde pony vanaf zand bij mij terecht komen dan zal het eerste wat die moet ondergaan een grondige ontzanding zijn.

Afgelopen winter twee keer koliek mee gemaakt.
Een keer van een stalgenoot. Dit was een mattige vorm van koliek er is toen geen veearst bij geweest.
We vermoeden dat dit is gekomen door te veel sneeuw eten. Het had toen plotseling de hele nacht gesneeuwd. We voerde de paarden uit grote kisten met netten er over. De paarden konden niet zelf het hooi schudden en "moesten" dus het sneeuw eten.
Bij dit paard is het vanzelf over gegaan. Hij heeft even op stal gestaan met normaal hooi en na een tijd werden de krampen minder en begon hij weer te mesten en te eten.

Mijn eigen paard heeft een aantal weken later koliek gehad. Dit was een verstoppingskoliek en ben er toen het hele weekend mee zoet geweest.
De veearts is er verschillende keren bij geweest en mijn paard heeft tot twee keer toe een flinken sloot parafine gekregen en pijnstiller. Het heeft ruim 24 uur geduurt voor dat hij weer ging mesten.
Vooraf waren er geen tekenen we hebben gewoon gedaan wat we altijd deden. Was toen niet heel erg fanatiek met rijden ivm met het weer. Toevallig de dag voor de koliek een rustig voornamelijk stapritje gemaakt van een uurtje.
Volgens de veearts was het gewoon een verstopping van de darmen. op het punt waar de darmen een U bocht maakt een beruchte plaats. Volgens het mestmonster wat de veearst had genomen zaten er geen wormen of zand in de darmen.

Vorige week heeft mijn paard een hele lichte denk toch wel koliek aanval gehad. Kon aan de rolplekken zien dat hij de de nacht veel had liggen rollen. Ook had hij geen eetlust in de ochtend. Toen ik twee uur later ging kijken was hij heerlijk aan het eten keek weer helder uit zijn ogen en had gemest.

Ik weet dat mijn paard erg gevoelig is op zijn darmen en voer dus ook een keer in de 4-6 weken een dag of drie een kopje gekookte lijnzaad.

gelukkig heeft een van onze paarden nog nooit koliek gehad, wel heb ik het een aantal keer van dichtbij meegemaakt.

Paard van een vriendin van mij was af en toe wel koliekerig, wij stonden bij haar op de weide. Haar paard kreeg veel hooi, wat krachtvoer en luceren, het paard was 17 en in goed gezondheid. Toen het paard koliek kreeg en deze na tussenkomst van de DA niet beter werd zijn we naar utrecht gereden, daar was de keuze opereren of inslapen, het dier is geopereerd en bleek meer dan 25 kg zand in de darmen te hebben. Darmen zijn schoongemaakt en paard mocht na maand weer naar huis. Ze bleek na de operatie wel de MRSA bacterie te dragen, de wondgenezing ging erg slecht en de antibiotica sloeg dus niet aan. Dit geeft maanden geduurd. Toen de wond eenmaal goed genezen was is het paard weer prima gezond en in conditie gekomen. Hierna heeft zij nog twee keer koliek gehad, de laatste keer hebben ze haar weer opengemaakt en bleek ze inwendig allerlei verklevingen te hebben, waarschijnlijk ten gevolge van de allereerste operatie (deze was ca. 4 jaar geleden). Het paard is ingeslapen.

Deze zomer is een veulen van een andere vriendin op de operatietafel gestorven, het diertje was 2 weken oud, de blinde darm was als een so "opgestroopt" oorzaak niet bekend, de dierenartsem noemden het domme pech.