Mènn, je zou hier toch zwaar depressief van worden. Wat een ellende allemaal.

Het is een jaar geleden dat ik weer 'es een keer op een manege ben geweest. Heb toen ook een verslag geschreven van slechts een half uurtje daar geweest te zijn. Echt verschrikkelijk.

Ik miste de twee hengstjes van de overbuurman. Dus ik vroeg aan andere overbuurman waar die paardjes heenwaren.

Afgevoerd naar manege Beukers. Arme beesten komen nooit buiten, alleen in de zomer als het weer het toelaat op postzegelweitjes. Die arme paardjes hebben hun hele leven buiten gestaan op 2 ha grasland en nu staan ze dag en nacht in een hokje van 3x3 en worden er alleen uitgehaald om 'ingereden' te worden, want eentje zou weleens een goed springpaard kunnen zijn. Dat arme ding is daar veel te klein voor. Ik mis ze, ze waren zo leuk met z'n twee. Het idee dat ze nu opgehokt staan in die paardenfabriek

Ik herken Piens verhaal wel, mensen denken dat ze met een beetje natuurlijk bekappen en af en toe met je paard lopen aan een lang touw, je toch al een heeeel end in de goede richting bezig bent. In elk geval voor hun geweten doen ze toch al iets 'natuurlijks' eigenlijk bijna alles, behalve de huisvesting.

Natuurlijk bekappen? Da's yoga met paardenvoeten

Peet schreef op woensdag 3 november 2010, 18:14:


35 boxen en verderop een foto van 'DE PADDOCK' * tuurt naar foto * die is nog niet eens een halve rijbak.....

Even kijken 35 paarden.... op 'de paddock' ze staan daar vast niet allemaal tegelijk, en om de beurt betekent nog geen 20 min per paard per dag

Natuurlijk bekappen? Da's yoga met paardenvoeten

Peet schreef op woensdag 3 november 2010, 19:43:


Ik houd mijn ogen half dicht en kijk de andere kant op als ik toevallig in een manege beland (soms de enige horeca-stop halverwege een lange wandeling)..

Peet schreef op woensdag 3 november 2010, 18:14:




Vreselijk, echt vreselijk................................. Dat mensen het zelf niet zien begrijp ik niet.

Het valt me steeds meer op dat niet-paarden-mensen het wél begrijpen. Dat zegt toch wel wat. Als ik met collega's of kennissen in gesprek raak over paarden en over hoe ik dat nu allemaal doe, dan zeggen ze op een gegeven moment ook altijd zoiets als: "goh, zielig eigenlijk hé al die paarden die binnen staan..."

Groet, Dani