Wil schreef op dinsdag 5 oktober 2010, 23:25:


Hoi Wil kamillethee haal ik ook. Nee risico kan je niet nemen inderdaad maar buiten betert het al. Ik blijf.....naar buiten ermee sponsoren hoor

Ik overweeg een jaarling te adopteren, financieel. Op langere termijn kan dit dan mijn eigen paard worden, maar nu even niet want ik heb mijn handen en hoofd vol aan Liz. Deze jaarling is vlak na Liz in onze kudde gekomen. Liz heeft even als moeder gefungeerd, maar deze jaarling is heel zelfstandig en gaat nu al lekker aan eigen gang.

KWPN - springgefokt -merrie. Haar moeder is overleden toen ze 2 mnd was aan zeer ernstige gebitsproblemen. Ze heeft dus wel moedermelk gekregen, maar weinig. Moeder was zeer zwaar ondervoed. Na het overlijden is ze direct overgezet op weidegrond en krachtvoer. Nu staat ze lekker bij ons in de kudde en krijgt alleen gras en hooi. Ze is lekker gegroeid en ziet er nu heel goed uit. Heel zelfstandig paardje, koel in het hoofd en prettig in de omgang. Altijd in kuddeverband buiten gestaan. Aan haar hoefjes kun je zien dat er een flinke verandering heeft plaatsgevonden, maar dat groeit nu prachtig weg. Ze doet het uitstekend, alle paarden hebben afgelopen weken gehoest en gesnottert, zij niet.

Ik heb me laten vertellen dat gebitsproblemen erfelijk zijn. Klopt dit? Wat betekent dit op de lange termijn voor deze merrie?

Wat is het effect van de zeer beperkte zoogtijd op darmstelsel en immunsysteem?

Pien, ik lees het nu pas, wat een mooi verhaal, triest natuurlijk, maar erg mooi, bedankt om dat met ons te delen. Ik heb Winner nooit ontmoet maar wel altijd je verhalen gelezen, en net als een hoop andere paarden van hier op het forum heb ik dan toch het gevoel dat ik die een beetje ken.
Dat afscheid, en hoe de merries deden, kippevel hoor. Ik herinner me nu ook weer hoe ik (twee jaar geleden al?) eerst wist dat er iets mis was, jaarling merrie Huppel kwam naar mij al veulensmekkend... wat ze eerder, zelfs als pasgeboren baby nooit gedaan had, ik snapte er niks van, maar toen kwam Cesar er aan, kletsnat en ziek.
Ik heb nu ineens ook weer wat een ander zicht op wel of niet naar de kliniek...
Geniet maar van al je mooie herinneringen, en deel je verhaal over een super paard.

Nathalie

Stephanie Pots schreef op woensdag 6 oktober 2010, 14:42:


Hangt ervan af waaruit de problemen bestonden. Een merrie zwaar ondervoed laten worden, het gebitsprobleem niet behandelen en er toch een veulen uit willen trekken, valt onder verwaarlozing, dus als het gebitsprobleem behandelbaar had geweest, valt het allemaal wel mee. Het hangt er dus van af wat voor problemen dit paard had, anders is er niets over te zeggen.

Dat zal een da je vast exact kunnen vertellen, maar goed is het natuurlijk niet. Als je kon kiezen koos je er een die laat afgespeend was... maar dat kun je niet.
Heeft de eigenaar na de dood van de merrie ook geen veulencentrale overwogen/het veulen tijdelijk onderbrengen bij een pleegmoeder? Of was het een geval van God zegene de greep?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

jennet schreef op woensdag 6 oktober 2010, 11:51:


als je nu toch theetjes gaat maken, doe er dan ook een schep ogentroost door. Ogentroost (plantje) is hét aangewezen middel bij geïrriteerde ogen. Echte weldaad, de naam zegt het al. Je doet het zo: waterkoker is erg makkelijk op een stal, kopje volgieten waar een flinke schep ogentroost en kamille inzit, laten staan tot het afgekoeld is. Dan goed filteren met een koffie filter, want ogentroost geeft wel scherpe vezeltjes, da's niet lekker op je oog.
Dan met een watje er doorheen, en lekker dat oogje deppen. Niet wrijven of vegen, lekker met een kletsnat watje even erop houden.
Je paard is je dankbaar. Is slechts een prettige zorg, met ogen moet je wel oppassen en je dierenarts raadplegen, maar een theetje kan altijd...
Ogentroost is in de meeste natuurwinkels te krijgen.

groet Clarissa