Ik zie het trieste nieuws nu pas. Sterkte allemaal bij spirithorses!

Zafir heeft er last van... Veeeeeeel regen de laatste tijd.
Wat doen jullie eraan? En met name, hoe zorg je ervoor dat je paard dit niet krijgt als hij niet 24/7 kan schuilen voor de regen???

Hmm, moet ik voorzichtig zijn?
"regenschurft" is een schimmel en geen beestje, maar dat wist je.
Die schimmel is goed te bestrijden met Imaverol.
Nu het nog "warme" dagen geeft, kan je het paard nog goed wassen met imaverol en vooral goed breed om de plekken, dat je niets mist.
Volgens mijn DA hoef je de Imaverol wassing (of zelfs beter) niet uit te spoelen!
Paard "afdrogen" met het zweet-mes.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Hmm ... volgens mij is regenschurft een bacterie en geen schimmel.

Koen

Koen Theys schreef op zondag 3 oktober 2010, 22:39:


Je hebt gelijk, Koen, het is een bacteriële huidaandoening.
Bijgaand de link met beschrijving van symptomen en behandeling http://www.dierenklinieklemmer.nl/page37/page99/huidaandoeningen.html

Koen Theys schreef op zondag 3 oktober 2010, 22:39:


Yep. • Dermatophilose (regenschurft, 'rain scald', 'rain rot').

Dit is de meest voorkomende bacteriële huidaandoening bij het paard.
Oorzaak
De bacterie Dermatophilus congolense komt de huid binnen via bijvoorbeeld schaafwondjes, vooral als de huid en haren nat zijn. Je ziet het dan ook vaak bij paarden die buiten lopen in regenachtig weer. Ook onder onhygiënische omstandigheden zie je de ziekte vaker.
De ziekte is weliswaar niet besmettelijk, maar de infectiedruk op een stal is hiermee wel verhoogd, waardoor het zich kan verspreiden naar andere paarden.
De ziekte komt ook (zelden) bij de mens en de koe voor.
Het heet ook wel 'regenschurft', maar eigenlijk is die naam onjuist: het suggereert dat mijten de oorzaak zijn (= schurft), terwijl dat helemaal niet zo is!

Symptomen
Soms lijkt het in eerste instantie wat op schimmel. Je ziet de plekken nogal eens op de rug en zijkant van het paard. Later ontstaan korstjes die, als je ze verwijdert een roze open plekje achterlaten. Aan de onderzijde zijn die korstjes vochtig en je ziet soms wat geelgroene pus. Er is doorgaans geen jeuk, maar de aandoening is wel vaak pijnlijk.

Diagnose
Ook hier is het 'klinisch' beeld vaak voldoende om de diagnose Dermatophilose te stellen. Eventueel kan de dierenarts een bacteriologisch onderzoek laten doen.

Behandeling
De korsten moet je voorzichtig verwijderen en vervolgens om de 3-4 dagen wassen (eventueel het gehele paard) met Betadine-shampoo. Je kunt de korsten ook eerst laten weken met die shampoo voor je ze verwijdert. Liever geen betadine-scrub, omdat die op alcoholbasis is gemaakt en sommige paarden daar slecht op reageren.
Na het wassen goed afdrogen of in de zon zetten. In ernstige gevallen worden antibiotica gegeven aan het paard.
Vergeet daarnaast niet de huisvesting te verbeteren (schone en droge stal, etc.).
Let op: bij de mens veroorzaakt de aandoening een huidontsteking met 2 tot 5 mm grote witte pukkeltjes, soms met wat jeuk. Bij het onderzoeken of behandelen van verdachte huidaandoeningen bij een paard is het daarom raadzaam om handschoenen te dragen.

Bron: http://www.dierenklinieklemmer.nl

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik schreef toch voorzichtig te moeten zijn
Dat heb je als je niet even eerst controleert , maar dat had de TS ook zelf kunnen doen
De Betadine moest ik wél uitspoelen.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

de TS had dat ook al gecontroleerd, ik vroeg ook met name hoe julle dat behandelen en voorkomen. Ik weet dat op die site om de 3-4 d behandelen staat, maar een beetje google geeft nogal uiteenlopende behandelingen...

Heel veel sterkte aan jullie allemaal met het verlies van Winner

Wij hebben op onze wei een oude pony van 23 die dagelijks meerdere neusbloedingen heeft. Na inspanning, maar ook gewoon al grazend op de wei. Heeft hij al jaren, is naar gekeken, niets aan te doen. Beestje gewoon al jaren heel happy.

Ja, ik heb ook gelezen van paarden die er jaren mee geleefd hebben. Maar ook van paarden die binnen een dag doodgebloed zijn.
Als je naar Banjer in de wei kijkt: vrolijk, staat te hinneken en te showen. Niks aan te zien, behalve een druppeltje bloed aan z'n neus (dus geen rode snuit oid) en dat bv vandaag zelfs niet eens.

Maar ik weet ook dat een paard (als vluchtdier) geen pijn laat zien, dus in hoeverre heeft hij pijn?
Ik weet nu zeker dat hij pijn heeft: Begin juli had ik de overstap naar bitloos gemaakt, maar half augustus merkte ik dat hij telkens de teugels uit m'n handen trok en z'n eigen gang ging (t/m er echt vandoor gaan, want ik niet kende van hem). Hij was altijd wel een druktemaker, maar hij was uiteindelijk altijd terug te pakken.
Ik weet het aan het bitloos (in combinatie met wellicht mijn onvoldoende rijvaardigheid) en hing er dus maar weer een bit in. Maar het ging niet beter: elke keer verzet, scheef lopen en uiteindelijk zelfs steigeren (echt recht omhoog, dat had hij nog nooit gedaan). We zijn door zijn steeds heftiger wordende verzet zelfs samen gevallen tijdens de PTV op het NK TREC (bij de simpele oefening: recht achterwaarts lopen). Ik begon echt moedeloos te worden, begreep niet wat ik fout deed.
Ook bij het knuffelen merkte ik dat hij z'n kop wegtrok, dus ik begon zelfs te twijfelen aan mijn relatie met hem. Maar nu ik weet dat hij druk in die neus heeft (en dat de druk van zowel het bitloze als het bithoofdstel waarschijnlijk pijn veroorzaakt heeft en ook knuffelen gewoon niet fijn was) vallen ineens ook alle puzzelstukjes op z'n plaats.

Misschien heeft hij nu nog niet structureel pijn (alleen als er druk op komt), maar wanneer heeft hij altijd, dus 24/7, pijn? En wanneer vindt hij dat nog acceptabel? Hij kan het me niet zeggen! Maar het gaat wel om hem, niet om mij!
En als het gaat drukken op hersenen, is hij dan nog betrouwbaar? M'n kinderen kruipen nu gewoon onder hem door. En kan hij zich nog handhaven in de kudde (hij is nu de leider, maar de nieuwe merrie en hij zijn voorlopig nog water en vuur)? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet.

Als "ze" het leven dragelijk voor 'm kunnen maken (en ik dus zeker weet dat hij geen pijn heeft), en al zou ik nooit meer op 'm kunnen rijden, best. Natuurlijk ga ik liefst met Banjer de Veluwe rond en verder met TREC. Maar als dat niet meer kan en hij wel gelukkig en pijnvrij kan leven, dan is het ook goed. Dan mag hij hier lekker op de wei blijven (ik heb 3,5 ha, dus ik zou er wel heel wat meer kunnen hebben dan de 4 pony's die ik nu heb). En zoek ik een andere pony om op te rijden (al dan niet tijdelijk, want Zandora is nu 2 en zal dus over een paar jaar ook gereden kunnen worden). Er staan zo veel pony's te koop die een fijne plek zoeken, daar zit vast ook een New Forester bij die hier past.

Ik heb de afgelopen week de ogen uit m'n kop gejankt, ik had echt van die gezwollen kikker-ogen. Maar als de uitkomst echt is dat het beter voor Banjer is hem (op enig moment) te laten inslapen, dan zal dat ook gebeuren, hoe verdrietig ik daarom ook zal zijn. Ik laat hem niet lijden omdat ik bang ben voor m'n eigen verdriet. Maar de ellende is dat ik het allemaal nog niet weet, ik weet alleen dat niets doen geen optie is.

Woensdag-ochtend hebben we een afspraak ik de Lingehoeve. Dan hoop ik meer te weten, ook over slagingskansen van de te kiezen behandelmethode en over de residive-kans. Tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat alles weer wordt zoals het was.