Dank jullie allemaal voor jullie medelevende reacties.
Nils: Wat jij schrijft is mij tot gisteren ook verteld. Ik dacht daarom ook toen ik naar de DA ging dat het met dichtschroeien op te lossen zou zijn.
Karin: Ja, ik kan het ook niet geloven. Je hebt hem dit weekeinde toch nog gezien: stralende kerel toch! En ik hoopte natuurlijk ook dat de kliniek er naast zat, maar al googelend zonk de moed mij wel in de schoenen.
Suzanne: Nee, het bloed zelfs nu niet eens echt heftig. Maar er zit sinds kort eigenlijk wel meestal (maar dus ook niet altijd) een druppeltje vers bloed aan zijn neus. Maar vaak is het, nadat ik dat weggepoetst heb, ook wel weer een poos schoon. Daarom was ik ook niet écht ongerust.
Wil: Natuurlijk vechten we tot er geen andere opties meer zijn. De kliniek waar ik vandaag was gaat morgen overleggen met de universiteit in Utrecht en mijn eigen DA gaat morgen met de Lingehoeve in overleg. En ik heb Cindy zojuist een mail gestuurd wat zij er van denkt en of zij nog suggesties/contacten heeft die we kunnen proberen.
Zoals ik mij heb laten uitleggen wordt dit gezwel (wat dus eigenlijk het reukorgaan is) steeds groter. Het is een goed doorbloed orgaan, dwz veel adertjes. Doordat het steeds verder zwelt, springen er steeds meer adertjes en wordt het bloeden steeds heftiger. Bovendien geeft het gezwel druk: eerst op de wanden van de neusholte, later hoger (richting ogen, hersenen, e.d.) en richting neusuitgang en opzij (wat zijn ademhaling dan gaat bemoeilijken).
Mijn primaire reactie van "dan haal je heel dat reukorgaan toch weg" zou volgens de kliniek te simpel zijn. Enerzijds omdat men er niet goed bij kan, anderzijds omdat de bloeding daarbij zo heftig zou zijn dat dit niet te stelpen is en dan zou hij doodbloeden. En dát vind ik dus nou net zo ongelooflijk.
Die druk is er trouwens nu waarschijnlijk al een beetje en dat zou dus ook de reden kunnen zijn dat hij de laatste weken zo veel verzet geeft op druk. En ik het maar zoeken in andere dingen.
Gezondheid
