Eén van mijn paarden heeft al zo'n half jaar zo nu en dan moeite met het eten van hooi. Wanneer ze begint met eten, laat ze proppen uit haar mond vallen. Na zo'n 5 tot 10 minuten gaat het goed en peuzelt ze lekker verder.
In eerste instantie heb ik een dierenarts laten komen, die haar hele mond en gebit heeft geïnspecteerd. Op hier en daar een miniem scherp randje op de kiezen na kon ze niets aan het gebit en de mond ontdekken.

Het wel/niet proppen maken wisselde nogal, soms ging het een hele tijd goed en dan opeens had ze weer moeite. Afgelopen zomer is Olav geweest voor de gebitsbehandelingen en ook hij heeft niets gemeld, enkel een paar kleine scherpe randjes gevijld.
Al met al gaat het wel/niet proppen uit de mond laten vallen af en aan; dan weer een tijdje niet, dan weer een tijdje wel.
Het viel me op dat zolang ze van de grond eet (bultjes hooi in de wei), dat het dan goed gaat. Dus ik heb haar geleerd om ook bij het hooinet in de paddock haar hoofd laag te houden wanneer ze staat te kauwen/malen. Op deze manier gaat het hooi eten goed.

Wat mij begon op te vallen, waren haar dikke opgezwollen speekselklieren. Ik vroeg me af of er een verband was.
Gisteren was de osteopaat bij haar en ik vroeg of de gezwollen speekselklieren van invloed konden zijn op het kauwen/malen/slikken. Dat was volgens haar zeker het geval; door de zwelling zou er minder/onvoldoende speeksel aangemaakt worden, waardoor het eten (goed vermalen en doorslikken) bemoeilijkt wordt.

Eigenlijk zijn we wel tot de conclusie gekomen dat dit de oorzaak is.
Verder vertelde ze dat er dit jaar ontzettend veel paarden zijn met gezwollen speekselklieren en dat er maar weinig bekend is over de oorzaak e.d..

Herkennen jullie dit?
En wie weet er wat meer over de werking van de speekselklieren?