Hoi, van mij mag je het op de site zetten hoor, ik heb de reactie die ik vandaag ontvangen heb, ook net op de site gezet
Dus graag....
Gr. jean

Tegen de spoelwormen zal je toch opnieuw moeten ontwormen, helaas. Er wordt steeds meer resistentie geraporteerd bij de spoelworm (Parascaris equorum) voor ivermectine en moxidectine. Je kan proberen met fenbendazol of pyrantel pamoaat te ontwormen. Vaak is de spoelworm daar weer wel gevoelig voor.

Jean Mclean schreef op donderdag 9 september 2010, 9:48:


Ha Jean, deze mail kreeg ik in eerste instantie ook!
Ik vond nb. op de site van de PD toen nog andere info, dat er wel melasse in zat. Ik heb hen een kopie daarvan gestuurd en de vraag gesteld hoe het nu werkelijk zit en ik kreeg toen dit antwoord:

Geachte mevrouw Nolet-Verdel,

Hartelijk dank voor uw e-mail.



Het bindmiddel van de lijnzaadbrok is inderdaad melasse, het is namelijk niet mogelijk om van de lijnzaad een brokje te maken zonder een te verwaarlozen hoeveelheid melasse. We hebben wederom contact opgenomen met Allkraft, aangezien we het raar vonden dat er geen bindmiddel in zou zitten. Een medewerker die wij de eerste maal aan de telefoon hebben gehad, heeft helaas onjuiste informatie verstrekt. Er zit volgens een andere medewerker van Allkraft wel degelijk Melasse in de lijnzaadbrok, anders zou het uit elkaar vallen. Wel wordt er wederom nadrukkelijk vermeld, dat het om een te verwaarlozen hoeveelheid gaat.



Onze excuses voor het ongemak.

Voor mij was hiermee de kous af, maar kennelijk is er van deze fout niet geleerd! Nog steeds worden mensen dus verkeerd geinformeerd!

Schandalig !!! al is het een "te verwaarlozen" hoeveelheid, je paard zal er maar allergisch voor zijn, of hoefbevangen van raken dan...
Ze horen je gewoon de waarheid te vertellen, kan je zelf wel beslissen of het "te verwaarlozen" is. En al helemaal als er al eerder iemand op gewezen heeft, raar hoor.
Dan zijn ze toch strafbaar?

Marlies Sanders schreef op donderdag 9 september 2010, 10:46:


Ik baal hier ook behoorlijk van.
Wie weet hoeveel mensen op het verkeerde been zijn gezet.

Dankjewel Wil en Joop,

Ik zat zelf te denken aan ontwormen met pyrantel, maar wil eerst honderd procent zeker weten dat het spoelwormen zijn en of dit de enige aldaar feestvierende wormen zijn. Aangezien er op deze manier wel erg veel ontwormingsmiddel achter elkaar ingaat. Wormeitelling duurt een dag, dus daar zal mijn paard niet onder lijden.

Maar het frustreert me dat ik nog nooit een jaar lang een fit paard heb gehad, altijd is er wel iets. Vorig jaar heb ik meerdere malen bloedonderzoek laten doen, in een periode waarin hij erg vermagert was en koorts had, kwam daar een sterk eiwit tekort uit alsook verhoogde ferritine en IgG waarden. Na luzerne bijvoeren en een antibiotica kuur een maand later nogmaals bloed afgenomen, maar de waardes waren goed, enkel nog die iets hogere ferritine en IgG waardes, maar verwaarloosbaar. Toen weer een gezond paard gedurende de zomer en herfst en vanaf de winter dus weer mager worden en wormenproblemen.
Overigens is hij als veulen en jaarling wel regelmatig ontwormd (3 keer per jaar), tot ik eitelling als optie ontdekte.

joop schreef op donderdag 9 september 2010, 10:14:


Yep, mijn idee. Moxidectine heeft niet zo'n nut tegen spoelwormen dacht ik, dat is vooral bedoeld tegen ingekapselde bloedwormen.
Spoelwormen komen normaal gesproken eigenlijk alleen voor bij veulens, volwassen paarden horen er een natuurlijke afweer tegen te hebben. Het standaard ontwormen is eigenlijk vooral gericht tegen de bestrijding van bloedwormen.
Wisselen van plaats en kudde kunnen voor sommige paarden dermate ingrijpend zijn dat ze bevattelijk worden voor spoelwormen.

Je hebt niet beschreven hoe je de ontworming doseert: voor de zekerheid wijs ik je er dan toch maar even op dat je onder geen beding een ontworming moet onderdoseren. ALS je ontwormt, liever een te hoge dosis dan een te lage dosis. Bij een te lage dosering selecteer je de sterkste wormen uit (die blijven dan leven) en de nakomelingen hiervan vererven de hogere bestendigheid tegen het ontwormmiddel. Na een paar generaties (wat gezien de korte levenscyclus van de worm heel snel gebeurt) ontstaat er dan een resistente stam wormen, die niet meer gevoelig is voor het ontwormmiddel.

Bij vermoeden van resistentie kun je het beste overstappen naar een totaal ander middel, en dat eerder over- dan onderdoseren. Daarna proberen herbesmetting zoveel mogelijk te voorkomen. (Dan moet je je even verdiepen in de levensstadia van de spoelworm, ik weet zo uit mijn hoofd niet meer hoe die ook al weer overwintert enzo).

Frans

Anne Schuite schreef op donderdag 9 september 2010, 11:17:


Gezien het bericht dat je hierna schreef denk ik dat die wormen niet meer dan een gevolg zijn van een onderliggend probleem. Los dat andere probleem op en je paard zal meer weerstand krijgen tegen de wormen.


Wow. Koorts? Eiwit tekort? Is er geen verder onderzoek gedaan? Er is een antibioticakuur ingegooid, maar is er nooit uitgezocht wat je paard nou precies voor een probleem had? Bedoel, stel je voor dat jijzelf koorts hebt en je niet zo lekker voelt. De huisarts komt niet met een diagnose maar geeft je gewoon "een antibioticakuur". Misschien heb je blaasontsteking, maar het kan ook de mazelen zijn, of hepatithis, longontsteking, of weet ik veel wat. Voor het ene zal antibiotica goed zijn, maar voor het andere is het nutteloos. En daarbij zijn er duizenden soorten antibiotica die allemaal alleen maar goed werken tegen een bepaalde soort bacterie, en dan alleen maar in een specifiek orgaan. En tegen virussen of asecptische ontstekingen werken antibioticakuren sowieso niet.

Ik heb zo'n vermoeden dat de willekeurig uitgekozen antibioticakuur niet zo goed heeft uitpakt, en dat je paard nog steeds ergens ernstig last van heeft. Die tekorten en spoelwormen zijn alleen maar een gevolg van dit ernstigere onderliggende probleem.

Kortom, ik zou de dierenarts vragen om een duidelijke diagnose (eventueel een andere dierenarts zoeken), zodat je weet wat het probleem precies is, en dan dit probleem aanpakken. Is dat eenmaal aangepakt dan zal de weerstand tegen wormen e.d. ook vanzelf weer hoger worden.


Ja, maar dat zegt niets. Bij elke ziekte schommelen de bloedwaarden, en heb je betere en slechtere perodes. Vaak worden de altijd voorkomende betere periodes onterecht toegeschreven aan iets dat je vlak daarvoor hebt gedaan of gegeten, of dan nou antibiotica was, peperkoek, homeopathie, kruiden, magische kristallen, geklop op kopere ketels, of wat dan ook was. Helaas blijkt lukraak medische gerommel zelden echt effect te hebben, al lijkt dat zo door de toevallige synchronisatie met de altijd vanzelf voorkomende pieken en dalen. Je komt doorgaans alleen verder als je precies uitzoekt WAT er aan de hand is en daar een gericht behandelplan voor samenstelt.


Winter? Misschien dat hier een sleutel is te vinden? Staat hij in de winter op stal? Krijgt hij in de winter behalve hooi ook "bijvoer"?

Frans

Echt willekeur was het niet. Hij was voor de eerste (jawel, hij heeft meerdere gehad) AB kuur goed ziek met ontzettend dikke lymfeknopen, 42 graden koorts en ook een snotneus, waarschijnlijk droes. (dit was najaar 2008). De reden van de AB was de hoge koorts die op bleef lopen en de angst dat het paard om zou vallen voor hij op eigen kracht uitgeziekt zou zijn.
De tweede ABkuur was ik niet bij aangezien mijn paard nog in NL stond en ik in Belgie studeerde. Hij had toen weer dezelfde symptomen, maar de koorts kwam tot 41.
De derde keer niks gedaan toen de koorts niet hoger dan 40 kwam en de DA toch weer met AB, bloedonderzoek en koortsremmers zou komen. Enkel zijn kiezen laten doen ivm de wisselproblemen (proppen maken) en haken op zijn kiezen. (maart 2009). Daarna werd hij weer gezond tot dus het vermageren vanaf eind december.


Deze is wel degelijk gegeven ah van bloedonderzoek (bloed is ook doorgestuurd naar een ander lab voor een second opinion), maar de DA wist het gewoon niet. Overigens ben ik daarna nooit meer bij die DA geweest gezien ze behalve niets dan ab voorschrijven en roepen dat mijn paard op ijzers moest ook nog eens bang voor mijn paard was.


Ik denk zelf stress van het verhuizen en 'gedoe' op de plek aldaar na een paar maanden, voederbieten en muesli gevoerd krijgen (zonder mijn weten en later ook niet meer) en het daarna weer verhuizen omdat hij op het laatst alleen moest staan.

Het rare is dus dat hij geen afwijkende bloedwaardes liet zien, behalve het eenmalige eiwit tekort door de combi ziek zijn en tandproblemen en die iets verhoogde onstekingsindicaties.