Koliek is zo naar!
Mijn paardje heeft het in januari heel zwaar gehad dus kan me een beetje voorstellen wat het nu met je doet.
Ik duim dat het inderdaad met een sisser afloopt!

Sterkte

Ik weet dat het tegenwoordig omstreden is, maar ik heb in het verleden (zo´n 20 jaar terug) een paard gehad wat heel koliekgevoelig was. Met haar moest ik indertijd altijd aan de hand gaan stappen als ze koliek had, niet continue, maar telkens 5 minuutjes en dan zo´n 4x per uur. Vond ze niet echt leuk, maar zette wel de darmen aan de gang.

Els.

Sterkte!

Gek he, daar heeft ze het dus helemaal niet over gehad.
Ik wist dit al, dus loop geregeld een klein stukje, om de boel wat te stimuleren, ja.
Ik heb dat laatst met Linda ook gedaan midden in de nacht. en ook massage ala t-tochch. heeft toen wel geholpen .

Sandra van Bommel schreef op donderdag 22 juli 2010, 14:28:


Het zijn geen verschillende dingen, maar allemaal symptomen van hetzelfde probleem.

Er is inmiddels aangetoond door Pollitt dat het de insuline is die de hoefbevangenheid veroorzaakt. Insuline is het hormoon dat er voor zorgt dat een overmaat aan suiker door de cellen wordt opgenomen en wordt omgezet in vet. Insuline wordt door de alvleesklier gemaakt.

Hoe hoger de hoeveelheid insuline in het bloed, hoe hoger de kans op hoefbevangenheid.

Er zijn een paar redenen waarom de productie van insuline hoog kan oplopen:

1) Direct na de opname van een koolhydraatrijke maaltijd. Omdat het suikergehalte in het bloed oploopt, moet er meer insuline worden aangemaakt om de vetcellen het overschot te laten opnemen.

2) Bij overgewicht. Hoe meer overgewicht je hebt, hoe meer insuline er nodig is voor hetzelfde effect. Bij gelijkblijvende omstandigheden zal iemand die overgewicht heeft meer insuline in zijn bloed hebben. (Dat is ook de hoofdreden waarom iemand met diabetes als de raphazen moet afvallen).

3) Bij insulineresistentie. Hierbij zijn de vetcellen min of meer "doof" geraakt voor de boodschap van de insuline, zodat er veel meer insuline nodig is om de vetcellen het overschot aan suiker te laten omzetten. Iemand met insulineresistentie loopt daardoor rond met insulinewaarden die vele malen hoger zijn dan bij iemand die geen insulineresistentie heeft (bij een zelfde suikergehalte).

Dit zijn allemaal problemen met hetzelfde gevolg: een verhoogd insulinegehalte in het bloed.
Het interessante is dat deze drie punten, hoewel verschillend van aard, dezelfde oorsprong hebben, en eigenlijk allemaal zijn terug te voeren op de consumptie van teveel koolhydraten. Meestal verlopen ze in de volgorde waarin ik ze hierboven heb weergegeven: Iemand die teveel koolhydraten eet heeft direct al een te hoog insulinegehalte, maar zal na verloop van tijd ook een overgewicht verzamelen. Door het grotere aantal vetcellen is er (bij gelijkblijvend suikergebruik) uiteindelijk nog meer insuline nodig. Uiteindelijk leidt deze vicieuze cirkel tot defecten in de koolhydraathuishouding. Bij mensen is het meestal de alvleesklier die de insulineproductie niet meer kan bijbenen; je wordt dan diabeet, en de standaard oplossing is om dan extra insuline bij te gaan spuiten. Bij paarden is de alvleesklier veel krachtiger, en is in staat om veel meer insuline te produceren, en zijn het juist de vetcellen die min of meer verdoofd raken door de insuline en er nauwelijks meer op reageren. We noemen dat insulineresistentie.

Al deze problemen zijn simpelweg te voorkomen (en deels te genezen) door de hoeveelheid koolhydraten te minimaliseren.

Het is een vuil spelletje dat door de voederfabrikanten wordt gespeeld om al het zetmeel in hun graanproducten (= koolhydraten) te verzwijgen, en de focus te leggen op koolhydraten in het gras. Bij normale weersomstandigheden is het gehalte aan koolhydraten vele malen lager dan de hoeveelheid koolhydraten in graanproducten. Bovendien geven de vezels in gras/hooi een soort vertraging aan de opname van die koolhydraten, zodat de bloedsuikerspiegel geleidelijker stijgt, niet zo hoog oploopt, waardoor de piekwaarden van de insuline veel lager blijft. Het zijn juist de snel opneembare koolhydraten die de grootste problemen veroorzaken. Pure suiker als bekendste, maar graanproducten zijn een goede tweede.

Graanproducten zijn vergif voor paarden.

Frans

Mijn natuurlijk hoefbekapper (naar Jochen Biernat) hier in Duitsland was ook eens heel erg gecharmeerd van Quarters. En had niet de goedkoopste... Na twee jonge Quarters gefokt te hebben die met 2 en resp. 3 jaar al artrose bleken te hebben, beiden van 'zeer goede' afstamming, besloot hij Quarters de deur uit te doen.

Dieren kapot fokken gebeurd natuurlijk niet alleen bij Quarters en paarden. Helaas zijn er gewoon fokkers die teveel op bepaalde eigenschappen fokken en andere zeer belangrijke over het hoofd zien. Zo hebben veel Quarters ook te kleine voeten. Peppermint is er één van.

Daarentegen lopen er bij de Western stal in NL waar Peppermint gestaan heeft Quarters rond die al dik in de 20 zijn... Ex-wedstrijd en manege paarden. Dus ik denk dat ze toch niet allemaal verrot zijn.

Is dit nu het forum van Paard Natuurlijk of niet? Merrie en veulen met rust laten, ze kunnen het zelf wel bepalen!

Maar er wordt wel aardig wat verklooid...
Stuitte dus bij mijn nieuwe paardje ook op verzet en begreep dat ze iets wilde zeggen en niet dwars was, zoals de vorige eigenaresse dacht..
want zelfs in haar ernstige verzet deed ze haar best om mij geen pijn te doen, maar ze schreeuwde wel.
Ik merkte ook die bult op bij haar rug... een karperrug....
Kortom... maandag fysio hier gehad, vele plekken ontdekt waar ze muurvast zat e erge pijn had(nek,schoft,rug,SI,knieen) en ze bleek zo scheef als een wokkel (verschillende hoogtes heupbeenderen.
Vandaag zeer kundige chiropraktor hier gehad.... Bij het manipuleren van achterhand/rug stond ze op de plek te bokken...ONvoorstelbaar dat ze mij in het bos, de sporadische keer dat ik op haar rug zat, niet ervan af heeft gekeild... want ze had zeker pijn.
Oh... ze vocht bij de chiro... alles deed zeer, al deed hij het voorzichtig... maar ze deed zo haar best om niemand pijn te doen... beet in mijn mouw, haalde uit, maar altijd van de chiro af... etc. totdat ze eindelijk kon ontspannen.
Onvoorstelbaar.
Nek werd soepel, rug recht, bekken gelijk....
Nu paar maal daags nek zacht masseren, zondagnacht (jaja nacht.... Chiro woont erg ver weg en komt dan hierlangs als hij van stockholm komt) kijkt hij haar opnieuw na en daarna kan de fysio de spieren nog een keer onder handen nemen.
En dan is het een kwestie van gericht trainen....(grondwerk eerst)

Oorzaak van haar problemen; wrs begonnen op drafbaan (gebeurt niet zelden), daarna dribbelen onder zadel aangepakt met bitwerking, daarna verzet tegen hand aangepakt met tegen hand drijven en weerstandbiedende hand om hoofd in houding te krijgen terwijl ze mondproblemen had...
Chiro geeft haar een goede kans op genezing... geen garantie.
Maar langer symptoombestrijding met bit, een 'ff aanpakken' zou een garantie zijn geweest voor weer een kapotgereden paard

Is er al gemest?

Ja Ellis heeft gemest en is weer helemaal ok,
MAAR nu was Linda net weer aan de beurt. DA is weer geweest en heeft haar met hetzelfde gespoten. Bij Elliis moet het onderhand uitgewerkt zijn en die ziet er nog goed uit.
Ze moeten toch iets verkeerds te pakken hebben gehad maar wat?

Marlies Sanders schreef op donderdag 26 augustus 2010, 20:19:


Kan me niet herinneren iets giftigs gezien te hebben bij jou. Wat een toestanden joh

Ja, ik weet t ook niet zosnel, er staat natuurlijk wel van alles, maar wel een weinig jkk, welke ik ook altijd weghaal. Maar ze zijn ook al een hele tijd niet meer op de wei geweest...
En nou weet ik niet of ik morgen wel de hele dag weg durf eigenlijk, mijn vriend is gewoon werken. Morgen maar even zien ,...

Wat naar, Marlies! Zou het geen zand kunnen zijn? Of staan ze daar niet op?Of als ze op erg kort gras staan, zou het ook kunnen..
Pip had dit in het verleden ook wel eens, lopen en wat masseren hielp dan idd ook vaak goed.
Veel sterkte, hoop dat ze snel opknappen!

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

Ik denk niet aan zand, hoewel ze daar wel opstaan, zou wel heel toevallig zijn dat ze daar allebei zo kort op elkaar last van hebben. Ze krijgen hun hooi ook in netten.

Debbie VG schreef op donderdag 26 augustus 2010, 12:20:


Ik heb ervaren dat je een veulen ook gedeeltelijk kunt spenen.
Ik bracht mijn veulens weg naar een wei in de buurt, en haalde ze dan met steeds grotere tussenpozen terug naar de moeders.
Gevolg was dat de uiers van de moeders gingen slinken.
Toen ik het veulen er later weer volledig bij liet lopen, bleef de uier van de merrie kleiner. Ze bleef melk geven en het veulen bleef drinken, maar de hoeveelheid was veel minder geworden en het kostte de merrie ook veel minder.