Ik geef de Ascal alleen de eerste 4 dagen. Maar dan moet hij wel ineens erg hoefbevangen zijn en niet meer willen lopen. Ik geef dat ook als er pulsatie is. Ik geloof de eerste 2 dagen een dubbele dosering, en dan afbouwen. In jouw geval zou ik het niet meer geven als ze zelf al zoveel beweegt.

Ik ben wel benieuwd naar de reden van de DA om bij pulsatie de pony juist niet veel te laten bewegen?? Heeft hij hier iets over gezegd?

Groetjes Jolanda

Mijn vriendin heeft les gehad van een (nog jonge) instructrice, die zelf met bit reedt in de Z dressuur,
Maar geen enkel probleem had dat de Shire bitloos werd gereden, Mijn vriendin was enorm tevreden en beide gingen met "sprongen" vooruit in techniek en houding.
Dus IK zie geen reden, waarom een ander niet het zelfde zal doen.
Soms is het zoeken, maar soms kom je ze ook gewoon in het wilt tegen

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

even een update

het is nu een week geleden dat ik met heamolytan en verdubbeling van Magnesium ben begonnen én dat de osteopaat is geweest.

Gister had ik er nog een hard hoofd in, Linda liep wel al iets actiever mee, maar steeds te happen, aan mn jasje te trekken, zo van, kom we gaan terug.
Ellis was nog steeds superbraaf in stap, ook regelmatig maar... geen pas in draf te krijgen.

Maar vandaag...Ik had mn vent een keer zover gekregen om mee te lopen. en de meiden waren zeer voorwaards,(gezellig met zn allen) rondje van 2,3 km gelopen.

Met Linda alleen op voorschoenen(sinds de da gezegd heeft dat ze te kort staat, heb ik me daar toch maar even redelijk aan gehouden en dr voeten veranderen dus wel nu?!?) Ze wil wel alleen maar stappen, maar loopt redelijk goed door.

Maar Ellis werd weer een beetje de ouderwetse (...drammerige, dóórlopen nou , vrouwtje) Ik heb een stuk of 4 x een stukje van zon 30 meter met dr gedraafd en dat zag er toch wel goed uit.

En het feit dat ze dat ook weer wilde zegt ook heel wat natuurlijk.

Onderweg toen ik een stukje gedraafd had met Ellis en weer terug liep naar Linda begonnen ze ineens een beetje hengstig te doen. Vooral Ellis grommelen, gillen, een voorbeen kappen, nek erop. Ik was echt verbaasd want de DA vroeg nog wanneer ze hengstig waren geweest en ik kon daarop geen antwoord geven want dat toonden ze eigenlijk nooit? Nu ook geen knipogen gezien, hoor, maar toch wel bijzonder gedrag.

De mestuitslagen waren trouwens ook weer goed, dus ben voorlopig weer even blij dat ik die kuren heb laten liggen bij de DA.

Weet iemand trouwens hoelang een leverbot kan overleven in een paard?

Duidelijkheid heb ik nog niet want , hoe kom je aan ijzertekort? speelt dit wel mee of heeft de osteopaat een klein wondertje verricht.

Dat zal ik ook ws. nooit weten en we zijn er ook nog niet , maar vandaag heb ik wel een stap op de goede weg gezien.

Dus ik ga nog maar ff verder zo...

Groetjes Marlies.

Al met al toch vooruitgang Marlies...

Over leverbot, dit is wel interessant... er staat een filmpje van nog levende leverbotten!

Ik vermoed dat leverbotten vrij lang kunnen overleven.

http://www.paardenkliniekgarijp.nl/index.php

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ja ik zag dit filmpje van de week ook , toch wel,.. interessant... ja, dat is het goeie woord.
Als ze maar niet in mijn paard zitten
Het is toch alweer zon 6 jaar geleden dat ze naast schapen in een natte wei hebben gestaan,Die trouwens om onverklaarde reden(geen da bij) dood gingen.
Maar je gaat van alles bedenken??

Arabesk schreef op vrijdag 23 juli 2010, 11:03:


biomentor, Wim de Leeuw zit in Valkenburg (Limburg) en komt zeker weten niet in Tilburg.
Je zou Klaas Feuth kunnen bellen..

gr. Hans Arendse

Is er bij leverbot normaal geen sprake van sterk verhoogde gamma-gt waarden?

Koen

Ja, volgens mij moet je afwijkende bloedwaarden hebben.
We dachten vorig jaar bij Chaser ook aan leverbot.
Maar dat is het dus niet geweest.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Op 2 november 2007 is van 36 dieren bloed afgenomen voor de bepaling van de gGT-
waarde. Deze waarde geeft een indicatie van de beschadiging van de lever door de leverbot.

De grenswaarde voor de gGT ligt op 33. Als de waarde hoger is, kan dat op leverbotschade duiden.

Bron: boerenvoornatuur, ging over vee.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

e m kraak schreef op vrijdag 23 juli 2010, 17:07:


Een co-auteur, die mevr. Clayton, doet in USA al veel langer dit soort onderzoek.
Het is niet de manier van meten waar ik twijfels bij heb. Enige jaren terug heb ik o.a. haar metingen gebruikt als argument voor bitloos rijden.

Zoals ik al dacht dat de enige mogelijkheid zou kunnen zijn gaat het hier om piekwaarden.
Om daar in dit geval de conclusie aan te verbinden dat "This supports the general assumption that rising trot is less demanding for the horse than sitting trot" vind ik wat erg kort door de bocht, alsof er geen 10000 andere bewegingsvariabelen zijn dan een zo goed mogelijk gestandaardiseerd Ankydrafje (omdat ze ander geen "goede" meetresultaten kregen) - vanwege massa's ruis natuurlijk! En die massa's ruis zijn er vanwege de variabiliteit in beweging dus erg oppassen voor cirkelredenatie.
Anyhow. In praktijk, over bobbels en kuilen, zie ik als boshobbelaar niet wat ik hier aan heb nog afgezien van dat mijn virtuose gangenpaard alleen maar wil/kan draven bij doorzitten (en dan moet ik vooral mijn evenwicht niet verplaatsen!)


Dat diagram weet ik niks op te mopperen. Verder staat er niets in.


http://www3.interscience.wiley.com/journal/123230075/abstract?CRETRY=1&SRETRY=0
Lijkt me in dit verband interessant. Op grond van piekwaarden in kinematische data komen De Cocq (dezelfde) e.a. tot de conclusie: "there is no reason to believe that rising trot was less challenging for the back".
Het lijkt mij bij voorbaat logisch dat er een maximale flexwaarde is. Die wordt dus zowel bij lichtrijden als doorzitten bereikt. Dit lijkt me belangrijk te weten omdat "verlichting" door lagere piekwaarden, zoals in http://www.jbiomech.com/article/S0021-9290(09)00610-1/abstract gepoogd aan te tonen, alleen zin heeft wanneer daardoor die maximale flexwaarde niet bereikt zou worden.


Bij deze dan

Mijn voorlopige conclusie blijft dat lichtrijden versus doorzitten voor het paard als drager geen verschil maakt. Daar is het lichtrijden ook niet voor uitgevonden.

Afgelopen winter hebben velen van jullie gereageerd in deze draad. Iedereen nogmaals bedankt daarvoor, ik heb er veel aan gehad!
Voor degenen die benieuwd zijn hoe het nu (9 maanden later dus) met haar gaat, heb ik wat foto's van hoe ze er nu uit ziet geplaatst. Ik denk dat de foto's meer laten zien dan ik hier kan beschrijven....

Gemak daar draait het om. Lichtrijden of de verlichte zit gebruiken we om te verlichten. Verlichten van een been of een rug. Of voor jezelf. Zoals ik eerder schreef, spring je in op de dingen die gebeuren. Een paard die gespannen loopt, of iets erg moeilijk vind, of jezelf die het niet fatsoenlijk kan uitzitten, allemaal momenten dat je je aanpast aan de situatie. Het is sneu dat mensen koste wat het kost willen doorzitten terwijl ze het paard daar geen goed mee doen, hangen aan de teugels, bonken ih zadel, balans verlies of de voorwaartse beweging tegenhouden. Of lichtrijden en in het zadel vallen, teugels hangen, de beweging tegenhouden/tegenwerken.

Rengalop is ook zo'n situatie, wanneer we zoveel mogelijk met die beweging mee willen gaan, als je je verlicht, je bovenlichaam naar de manenkam brengt kan je samen met het paard vloeiend bewegen. Je balans en je houding bepaald of je het paard optimaal op dat moment kan laten lopen.

De zwaartekracht, heb eerder hier plaatjes geplaatst waar onze zwaartekracht en de zwaartekracht vh paard zit.

Ze hebben hier met Sinterklaas een 1 wieler laten staan, mijn man kan daar op fietsen, je balans kunnen houden is daar milimeterwerk, zodra je iets teveel naar voren of achteren hang met je bovenlichaam ben je de fiets kwijt. Ik die met sorbet ijsjes loopt, top zwaar. Vergelijkings materiaal. Balans zwaartekracht.

Het moment / de situatie is bepalend wat de beste houding is,

Mooie paarden, zien er idd erg goed uit