Wil schreef op zaterdag 12 juni 2010, 0:37:


Vaag... Twee dingen:
Lang geleden (toen ik nog in m'n vorige huis woonde, zo'n 14 jaar geleden) zei een holistisch arts min of meer terloops tegen me dat een allergie voor berk erg veel voorkomt bij mensen. Dat heb ik altijd onthouden, maar zonder er ooit echt iets mee te doen. Zowel bij mijn vorige huis als hier staan volop berken.

En het tweede: Joris heeft enkele uren voordat hij ziek werd (AM) behoorlijk wat berkenblad gegeten, ondanks dat hij het overduidelijk vies vond. Normaal vindt hij berk heerlijk, maar juist deze takken, daarvan heeft hij maar de helft opgegeten. Ik gaf ze aan hem zodat hij niet zo zou staan te draaien terwijl we zijn hoeven bijwerkten.
Ik bood daarna de restanten aan aan de geiten (gék op berk) en die haalden er letterlijk hun neus voor op. Vervolgens heb ik die takken op de mesthoop gegooid. Later, toen Joris ziek was, heb ik wel de berken hier goed bekeken, maar ik zie er niets byzonders aan behalve behoorlijk veel vraat door insecten. Maar goed, schimmels kunnen, zeker in het voorjaar wanneer ze zich net vers nestelen op bladeren, gemakkelijk onzichtbaar zijn voor het blote oog. Ik zal ze blijven bekijken in de loop van het seizoen.

Joris heeft óók esdoorn kunnen eten, volop zelfs (op het erf), maar dat was 12 dagen voor hij ziek werd. Maar goed, de onderzoeksgroep AM noemt ergens in hun publicaties een mogelijke incubatietijd van enkele uren tot (maximaal?) twee weken. Al met al vind ik een esdoornschimmel veel aannemelijker, maar berk hou ik nog even in m'n achterhoofd.

Karen

~ Je moet een gegeven paard niet in de bek zeiken ~

Karen Koomans schreef op zaterdag 12 juni 2010, 0:03:


Zeer veel esdoorns aan zee, trouwens overal in NL.

Hoi,
Ik wil mijn merrie laten dekken, zelf het veulentje houden.
Mij werd aangeraden, om te kijken wanneer mijn merrie hengstig is.
De dierenarts kan dit doen? maar zijn er ook nog andere manieren?
Via leggerantenne of iets?
Groetjes broek

Als je geen 'test' ruin of hengst hebt die de hengstigheid duidelijk maakt, en je hebt zoals ik een merrie die haar hengstigheid thuis niet laat merken, dan kan ik je volgende methode aanraden: de slijmtest.
Je test eigenlijk het slijm van de vulva op rekbaarheid. Ga met je (schone) duim even in de vulva van de merrie, haal duim er weer uit, dan duw je met je wijsvinger in het beetje slijm op je duim, haal je duim en wijsvinger langzaam uit elkaar en kijk of het slijm draden trekt. Trekt het draadjes van meer dan een centimeter lang dan is de merrie hengstig.
Ik heb deze methode twee seizoenen gebruikt en wist telkens binnen de dag wanneer de hengstigheid begon. Telkens ik dan meteen naar het dekstation reed hoorde ik dat de hengstigheid nog maar net bezig was en moesten we later terugkomen, uiteindelijk kende ik mijn merrie haar cyclus goed genoeg om te weten dat als ik de hengstigheid voor het eerst 'zag' (met de slijmtest) ze zes dagen nadien de eisprong had. Ervaring met andere merries heb ik niet maar voor mij werkte dit dus feilloos. Ik had het ook uit één of andere tekst van een dierenarts.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Spannend, Olav heeft me gebeld en donderdag om 13.00 uur gaan we het proberen met Trigger.
Ik hoop zo dat het hem lukt.
Duimen jullie mee??!

riafri schreef op zondag 13 juni 2010, 21:33:


Uiteraard!!!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.