Wil schreef op zondag 6 juni 2010, 22:51:


Hyperlipemie is toch juist "een op hol geslagen" vetverbranding? Daarom lijkt me de kou wel een logische oorzaak in dit geval, wellicht in combinatie met tekorten of tevelen van bepaalde mineralen en vitamines.

Hooi bevat meestal (of altijd?) tekorten en tevelen, van zowel bepaalde mineralen als essentiele vetzuren als vitamines. Als hooi langdurig het hoofdrantsoen of het enig rantsoen is, dan kan dat op termijn tot complexe stofwisselingsziektes leiden.

Hyperlipemie:
"Onder bepaalde omstandigheden kan opgeslagen vet vrij komen in de bloedbaan. Hierdoor kan het bloed minder goed door de haarvaten stromen waardoor organen beschadigd kunnen raken. Ook raakt het paard in een negatieve energiebalans.

Bij dit ziektebeeld spreken we van hyperlipemie wat een moelijk woord is voor te veel vet in het bloed. We zien het ziektebeeld vrij vaak bij de Shetlandpony en een enkele keer bij de Fries. Zelden bij andere rassen.

Een te kort aan voeropname is meestal de oorzaak. Daardoor zakt de bloedsuiker­spiegel waardoor het lichaam opgeslagen vet gaat mobiliseren. Normaal is dat goed want vet is er juist voor perioden dat er minder voer beschikbaar is. Bij hyperlipemie slaat het vrijkomen van vet op hol."
(bron: http://www.paardenkliniekgarijp.nl/ )

grt,
Karen

Ilma Meijer schreef op zaterdag 5 juni 2010, 12:25:

Nou, volgens mij niet, is een uiting van lekker uitrekken...
Die van ons doen dat dus regelmatig, vooral in het zonnetje. Ze strekken hun hals helemaal naar boven en de buikspieren en de rug worden na elkaar helemaal aangespannen, vaak gepaard met een heerlijke kreun. Ziet er soms uit als een lullig paardenstandbeeldje Soms volgt er ook meteen het uitrekken van 1 van de achterbenen. Ze doen dat hier na een tijdje van lekker luieren. Hiermee rekken ze zich heerlijk uit, ontspanning dus. Gapen hebben ze hier nog nooit tijdens het uitrekken gedaan; wel ervoor en erna...

Martina schreef op maandag 7 juni 2010, 12:15:


Ik mag het hopen dat het bij ontspanning hoort maar ik heb zo mijn twijfels ook omdat ze tegelijkertijd ook enorm met haar staart begon te zwiepen en daarna de kramp in het been weer begon.
Ik heb haar dit 'uitrekken' nooit eerder zien doen, maar wie weet, was het een toevalstreffer en zie ik alleen maar spoken.
Bij Lyme fase 1 komen oa ook nek en kaakklachten voor. Ik kan beter maar niet teveel lezen geloof ik.

Aiai, dat lezen maakt inderdaad vaak dat je allerlei spoken gaat zien. Hier thuis rekken ze zich regelmatig zo uit, maar ja, gapen kan gapen zijn maar ook een indicatie van last. Konden ze je maar vertellen wat er was....

Spirithorses schreef op zondag 6 juni 2010, 22:03:


Argh... Stil!
Jammer dat die data niet echt omgedraaid zijn.

Wel bedankt voor je tip.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 8 juni 2010, 0:16:

Eh... volgens mij wel Merel!! Heeft Pien dat ergens wel geschreven.. lees ff nogmaals deze draad terug....
Stel je voor dat je het mist.....

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wil schreef op dinsdag 8 juni 2010, 0:18:


Ja, andersom omgedraaid bedoel ik...

Trigger, mijn shet van 26 kan steeds slechter eten en vermagerd sterk.
Tijd om actie te ondernemen, en dat valt niet mee in zijn geval.
Na lang wikken en wegen heb ik nu contact opgenomen met Olav.
Aan de hand van de berichten hier kreeg ik de indruk dat hij mijn laatste optie kan zijn.
Trigger laat zich nl niet helpen, ook niet onder behoorlijke verdoving.
Hij zal dus als het echt niet anders kan onder volledige narcose geholpen moeten worden.
Gezien zijn slechte conditie is dat niet iets wat we even doen, want de risico's zijn erg groot voor deze oude man.
Zijn gebitsprobleem is nu toch wel zodanig dat hij al bijna helemaal op half vloeibaar voedsel leeft.
Ook het grazen doet hij met veel proppen.
Mijn hoop is dus gevestigd op Olav, ik hoop dat hij echt zo goed is als wat ik hier en daar over hem heb gelezen.

riafri schreef op dinsdag 8 juni 2010, 0:47:


Ach Riafri..... wat waardeloos zeg... hij moet idd. hulp hebben!
Olav is echt zo goed als beweerd wordt. Ken hem al jarenlang, vroeger kwam hij vaak op de boerderij. Later is er een vrouwelijke tandarts in ons dorp gekomen en die heeft 't overgenomen. Niet omdat ik Olav niet meer wilde, dat was het zeker niet.
Maar zij woonde eenvoudigweg zowat naast mij... dus veel gemakkelijker.

Laat Olav gewoon z'n gang gaan..... maak geen problemen die er nog niet zijn he?
Misschien ben je straks wel helemaal verbaasd )

Laat je het weten? Ben wel nieuwsgierig nu!

Groetjes,

Wil.

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Martina schreef op maandag 7 juni 2010, 16:46:
.

Ik heb het haar vanmiddag nog een keer gevraagt en wat denk je?..........Ze zei weer he-le-maal NIKS

Ze was wel weer lekker nieuwschierig vandaag. Er staan twee jonge wilde zwijnen in een apart weitje naast de paarden. Moeder is aangereden en dood, 2 van de 3 zwijntjes gevangen maar zo schuw als wat en lieten zich niet zien. Vandaag werd er een wolhaarvarkentje bij gezet en wat denk je. De zwijntjes kwamen meteen tevoorschijn en volgenden het eveneens nog vrij jonge varken alsof het hun moeder was. Super om te zien!!!
Cheyenne vond het ook zeer interessant en stond in een mum van tijd neus aan neus met het wolvarken en bleef er lekker in de buurt staan kijken.
Heerlijk om te zien dat ze weer aandacht heeft voor haar omgeving. Ze kwam mij ook hinnikend begroeten vandaag, dat doet ze anders nooit.....

Fjoe, dat klinkt al stukken beter
En hoe is het met de temperatuur?

In Arnhem bij mansour doen ze volgens mij ook regelmatig ehbo voor paarden

Anja Seijn schreef op dinsdag 8 juni 2010, 8:08:


Nee, achteraf bezien was ik te optimistisch over hoe lang het duurt voordat een paard volledig hersteld is van AM. Het gaat wel heel goed met Joris hoor, maar denken dat hij na een weekje weer normaal zou lopen was te optimistisch gedacht van mij.
Toos (varken) heeft ook nog steeds wat AM restverschijnselen, maar elke week is ze weer beter dan week ervoor.

Op dit moment is geen enkel dier hier nu nog doodziek, gelukkig. Maar door chronische aandoeningen bij een groot aantal van onze dieren (meest ouwetjes) en omdat we soms zieke dieren opvangen, is het hier chronisch een soort van hulppost van "artsen zonder grenzen voor dieren"

Karen