Karen Koomans schreef op vrijdag 26 maart 2010, 23:24:


wat zou het !
het is zo'n minimale ingreep dat de hechting bij de geboorte gewoon openspringt
indien niet dan is de ingreep verkeerd en te ingrijpend gebeurd
het is curatief, denk maar niet dat gezonde goed funktionerende vulvae worden dichtgelast !
dat het in het kader is van voortplanting, tja, zonder voortplanting ook géén paarden meer, de fout ligt bij selektie "waarop"....

Maria Delavega schreef op vrijdag 26 maart 2010, 9:13:


Ik snap het effe niet. Je paard is niet lekker, je laat een DA komen maar die mag vervolgens niks geven terwijl dat wel nodig is.

Mis ik nou iets?
Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op zaterdag 27 maart 2010, 0:56:


Toch niet. Spreken over klaver is eigenlijk al een misvatting, net als spreken over gras. Er zijn veel verschillende klavers. De algemeen voorkomende rode en witte klaver (trifolium soorten) zijn helemaal niet kieskeurig en groeien bijna overal, elke grondsoort en pH. Ze binden stikstof in de grond. Veel algemeen voorkomende Trifolium soorten zijn niet erg kieskeurig.
Als je spreekt over vlinderbloenigen heb je al helemaal een generalisatie die niet opgaat qua eenvormigheid. De meeste vlinderbloemigen kunnen stikstof uit de lucht binden (met behulp van bacterien) De vruchten heten peulen. Niet alleen klaver maar bv ook pinda's en kikkererwt behoren tot de vlinderbloemigen.
veel voorkomend in NL:
klaver (trifolium)
rolklaver (lotus)
wikke (vicia)
luzerne (medicago)
honingklaver (melilotus)
lathyrus
en natuurlijk alle bonen zoals sperciebonen.



Dat is niet wat wordt bedoeld. Er zijn plantgemeenschappen (eenheid bv bos, waar in verschillende vegetatietypes kunnen worden gevonden) waar paarden niet kunnen gedijen, bv een oerwoud, of woestijn. (extreem voorbeeld)

Peter Donck schreef op zaterdag 27 maart 2010, 8:07:


Beter minder paarden dan meer. Ik vind het ook een belachelijke ingreep. Geen enkele ingreep waar anesthesie wordt gebruikt is zonder gevaar. Niet doen dus, niet fokken met merries met dergelijke problemen. Ik vind het een typische "doe maar raak" dierenartsenij. De merrie kan prima oud worden zonder de ingreep. Ik heb hier trouwens zo'n merrie waarbij het open is gescheurd, pfffffffff geen mooi gezicht, dat moet lelijk pijn hebben gedaan.

Maria Delavega schreef op vrijdag 26 maart 2010, 21:09:


Dat klopt inderdaad, een sober ras is veel moeilijker te houden! Als ik aan Apache terugdenk, zo'n sterke beer... maar gevoelig voor alles... schuren in de zomer, moeilijke hoeven, allergisch voor bepaalde producten, hoesten als hij hooi kreeg.... en altijd te zwaar.

Marianne

Voor wie eens zin heeft wat meer over vegetatiekunde en het gebruik ervan te willen weten, in het artikel wordt veel aanschouwelijk gemaakt met foto's:

http://www.rijkswaterstaat.nl/images/Vegetatie%20langs%20rijkswegen_tcm174-235695.pdf

marianne laenen schreef op zaterdag 27 maart 2010, 11:50:

Ach, Apache... Zulke dieren moeten schraal, schraal, SCHRAAL. Het grenst bijna aan dierenmishandeling vanuit menselijk uitgangspunt gezien...! Zeer beperkte toegang tot een schrale wei, beperkt en arm en grof schraal hooi, nul krrachtvoer, wel een totaalsupplement en elke dag werken, bewegen, VERBRANDEN! Dan haal je het maximale uit je paard, dan blijft zijn constitutie gezond.

Buck die in de Pyreneeën is opgegroeid, staat nu volledig op zo'n arm regime als ik boven beschrijf in combinatie met een verhoogde werkdruk. Hij moet behoorlijk zwaar dressuren, onder zadel en aan de hand, maakt wekelijks een aardige buitenrit en wordt op niet-werkdagen gedwongen tot een kwartier beweging in de vorm van draf en galop of anderssoortige spelerij. Als ie maar beweegt. En niet sukkeldraven, maar overgangen, tempowisselingen, sprongetjes, bochten. Ik spaar hem niet, want daar wordt hij juist slechter van, dan slibt hij dicht en gaat 'roesten'.

Nog steeds is hij iets te dik, maar hij is soepel, de manenkam blijft zacht, de witte lijn is eindelijk smaller, hij loopt ein-de-lijk goed op het harde, hij hoest niet meer om het minste of geringste, geen staartwortelgeschuur meer en hij is energiek met veel uithoudingsvermogen. Eindelijk is hij de sterke beer die hij hoort te zijn en zoals hij bedoeld is.
Het heeft haast een heel paardenleven gekost om tot hier te komen, hij is nu 18.
HIJ is nooit anders geweest, het was IK die er zo verduiveld lang over deed om tot dit inzicht met bijbehorend bewijs te komen.

Aabvulling: ik pleit niet voor spartaanse paardenhouderij, ik vertel slechts over mijn eigen ervaring.

Eind december, begin januari is alles hier ontwormd tegen aarsmaden, nu zie ik toch weer. Toevallig had ik net de uitslag binnen van onze merrie deze week, geen besmetting verder, alles onder de norm van 50.
Aarsmaden vallen buiten de test, dat weet ik, maar is er niet iets alternatiefs, propolis of zo waarmee ik die beessies te lijf kan gaan. Of moet ik nu maar weer ontwormen.
Nb: ik heb nu alleen de mest van de merrie laten testen, de anderen zijn in januari al getest.Gr. Ingrid

joop schreef op zaterdag 27 maart 2010, 10:56:


Een woestijn(tje) creëren, gaat nog wel lukken, maar voor dat oerwoud zal ik wel teweinig tijd krijgen

Wat ik bedoel, is dat niet alle grasrassen de zelfde samenstelling aan mineralen, in zich bergen.
De diep wortelende soorten, halen andere mineralen boven dan de oppervlakkig wortelende.
(ik praat wel over, groeien op het zelfde perceel!)
Het zijn ook de diepwortelende, die het beter/langer volhouden, in tijden van droogte.
Net als vocht minnende grassen, snel verdwenen zullen zijn op droge zandgronden, zullen droogte innende grassen verdwijnen, op altijd natte gronden.
Wat grassen misschien gemeen hebben, ten opzichte van (bv) vlinderbloemige (klaver?), dat de calsium/phosfor verhouding eigenlijk altijd gunstiger is.
Wat elk grasras afzonderlijk, meer- of minder aan mineralen in zich bergt, heb ik geen idee, maar dat er verschil is ben ik overtuigd.
Daarom hebben we graag een zo groot mogelijke variatie.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ik heb hier een 1,5 jarige lopen die met dr staart over het hek dr billen schuurt..
Nu heb ik dus geen idee wat er nou is, dus probeer ik alles uit te sluiten misschien dat iemand hier nog een idee heeft?
ik heb vorige week mestonderzoek laten doen (bij alle,3 , paarden), daar kwam een verwaarloosbare worminfectie uit voor mijn 1,5 jarige met advies dat ik het niet hoefde te behandelen.
ik heb haar toch een wormenkuur gegeven, omdat ik dacht dat daar de jeuk vandaan kwam.
Hielp dus niet.
nu heb ik nog een keer een wormenkuur gegeven maar dan speciaal voor aarsmaden, om dat uit te sluiten, dus het is nog even wachten of dat helpt..

Verder lijkt het mij geen zomereczeem omdat ze de onderkant van dr staart/billen dus schuurt.
Ik heb geen verandering van voer oid, dus iemand een idee??

Is het geen optie om Gigi te laten injecteren zoals bij Peppermint is gebeurd? Heb ik al eerder over geschreven hier... Als het goed gaat bouwt een paard dan resistentie tegen de verwekker van de Sarcoide op. Bij Peps is de Sarcoid tot nu toe niet terug gekomen.

Enige probleem is momenteel dat er wat van de door de reactie op de injecties ontstane pus bij haar ingekapseld is geraakt. Ik vond het overgebleven onderhuidse bultje wat toenemen in grootte. In de kliniek hebben ze een echo gemaakt en het bleek dus pus (deels verkaast) te zijn. Ze hebben helaas het bultje open moeten snijden en leeg moeten lepelen.
Dat is afgelopen maandag gebeurd.
Ik moest het 2x daags spoelen met fysiologische zoutoplossing, maar dat heb ik 2 dagen kunnen doen (hevig clickerend, moet je net Pep hebben met haar kopschuwheid...) en daarna was ze het beu. Het is een open wond want de overgebleven rommel moet eruit en zuurstof erin, dus nu smeer ik er 1x daags een klodder trekzalf in. Dat laat ze nog wel toe en nu blijft de boel evengoed open en kan de rommel weg. Hopelijk geneest het van binnenuit net zo goed als indertijd de abcessen bij Mike! Andere oorzaak, zelfde bende.

Normaal gesproken moet als er aan een sarcoid gesneden wordt net als bij kanker alle cellen plus ruim eromheen verwijdert worden. Doordat er nu bij Peppermint weer in is gesneden zou er in het geval van niet volledig ontstane resistentie door de injecties weer een sarcoid terug kunnen komen groeien. Als ze nu keurig netjes geneest zonder sarcoid vorming weten we dat de injecties geholpen hebben... Das dan in ieder geval nog iets positiefs bij al het gedonder.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 27 maart 2010, 16:46:


Deze veronderstelling moet wel onderbouwd, ik zie de logica er niet van in.


sterker nog: droogte minnende grassen zul je niet aantreffen op altijd natte grond. Wat je wel ziet is dat de vegetatie zich aanpast aan veranderde omstandigheden, bv de oprukkende woestijn in het sahelgebied. In NL is een interessant voorbeeld: de Oostvaardersplassen, natuurgebied ontstaan na de inpoldering van Z Flevoland.


Ik maak me sterk dat de calcium/fosfor verhouding van vlinderbloemigen in zijn algemeenheid niet bekend is. Heb je enig idee hoe groot de familie van de vlinderbloemigen is? De Ca/P verhouding van granen is bekend en die is ongunstig voor vee, zeker ook voor paarden Ca/P 1/2.
Je ziet wel vergelijkingen tussen hooi van grasland en luzerne hooi. Gras hooi in NL zal in de regel bestaan uit hooguit 8 verschillende soorten Ca/P ongeveer 1,5/1, luzerne hooi voor misschien 90% uit luzerne Ca/P 4/1.
In de praktijk blijkt chemische bemesting met NPK een invloed hebben op de Ca/P verhouding van de gewassen. De verhouding wordt ongunstiger richting 1/1.


De botanische samenstelling en het moment van oogsten bepalen de voedingswaarde, en niet de grondsoort waar het gewas vandaan komt. Dat is een ding wat vast staat. Variatie is nuttig, omdat je dan zo veel mogelijk kans hebt binnen te krijgen wat je nodig hebt. Variatie dan wel van gewassen die ook gunstig zijn, dus voor paarden niet granen in de vorm van muesli of zo.