Maria Delavega schreef op donderdag 25 maart 2010, 23:29:


Kruidig hooi is toch ook weer zo'n omschrijving waar je niet veel aan hebt, het duidt in jouw voorbeeld voornamelijk aan dat het lekker ruikt, maar dat zegt niet veel over de samenstelling. Kruidig doet toch een beetje denken aan keuken gebruik en medicinale eigenschappen. In feite moet je misschien spreken over hooi met meer (hogere) planten tov grassen, al is dat ook vrij vaag.

joop schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:26:


Ah, ja slordig uitgedrukt dan....ik bedoelde dan het hooi wat je in de bergen vindt, moeilijk aan te geraken. Hooi waar ze al bij de boer op het land gaan staan om er toch maar als eerste bij te zijn als hij maait. Zo bvb in eifel en andere berggebieden, in Frankrijk is het 't juist zelfde.

e m kraak schreef op donderdag 25 maart 2010, 21:59:



In Nederland moet je echt wel met een lampje zoeken wil je nog een wei vinden waar een natuurlijke vegetatie staat. Vroeger (voor de doorbraak van chemische bemesting) vond men in een wei gemiddeld 120 soorten, nu gemiddeld 8! De vegetatie past zich aan aan de grondsoort maar tegenwoordig is de mens grotendeels verantwoordelijk voor de samenstelling van de bodem. (al blijft klei wel klei) Uniforme weides, je kan aan het uiterlijk al van een afstand zien welke soorten in een wei staan. Eenvoudig voorbeeld van vegetatie aanpassing aan bodem en gebruik kent iedereen: bij hekken van weides vindt je de zg tredvegetatie: oa varkensgras, weegbree, straatgras.
Wil je terug naar een meer gevarieerde weide moet je de bodem verarmen, bv door te hooien en afvoeren. Langzaam maar zeker komen verschillende soorten dan terug.
Op niet overbemeste grond vind je reukgras, dit is het gras dat aan hooi die "kruidige" geur geeft.
Voor hoge produktie zijn bemeste weides handig, voor consumptie door grazers niet. De koe gedijt ook beter op armere grond met gevarieerdere vegetatie. Voor koeien is het economisch belang groter dan de gezondheid, want een koe haalt de 10 jaar maar zelden. Voor paardenliefhebbers ligt het belang heel anders. Het is ook daarom dat ik nooit zou overgaan op ploegen en inzaaien van een wei. Het resultaat is gewoon ongeschikt voor paarden. Maar in het overbevolkte NL (qua paarden en mensen) lijkt het een snelle oplossing.

joop schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:53:


U hebt gelijk. Ik besef dat ik er een zootje van gemaakt heb, door te herzaaien. Maar hoeveel mensen lopen er niet in dezelfde val? Ik heb dankzij de info hier en wat ik zelf ondervind, veel geleerd en de schellen zijn van m'n ogen gevallen.
Via EM ben ik dan die kalk beginnen strooien, samen met de mest van twee jaar oud die hier lag. Ze adviseerden om er iets op te spuiten die het leven in de bodem activeert, heb ik ook gedaan, om alles zo geleidelijk en natuurlijk mogelijk aan te pakken. Maar er waren veel tekorten, na de test...geen idee dat dat zo'n invloed kon hebben op m'n paardje. Voel me nu wel schuldig ...
Ik voel me gewoon gelukkig bij paarden, maar besef dat er veel meer en enorm veel geld komt kijken bij de verzorging. Probeer gewoon oplossingen te zoeken ...

Je moet je absoluut niet schuldig voelen hoor maria, bedoel dit wist jij ook niet van te voren en weidebeheer is uiterst lastig en je kan niet alles weten! jij probeerd het beste voor je paardjes te doen en dat is het belangrijkste, die intentie! iedereen kan wat over het hoofd zien en nu heb je meer kennis dan toen daar kan jij niets aan doen!!

Ik denk dat de meeste mensen niet weten hoe en wat met hun wei, en ik ben overgeleverd aan een pensionhouder dus dat stuk heb ik helemaal niet in de hand...

en zo zie je maar hoe meer kennis, hoe lastiger het allemaal wordt!

heilig zijn de simpele der zielen

het is ook heel lastig ik ken het, m'n bloeddruk loopt soms aardig op puur om het feit dat ik hier in de randstad woon en eigenlijk helemaal niet geschikt is voor het houden van paarden zoals ik vindt dat het zou moeten! als ik dat toen wist (ik was 13 toen ik idool kreeg) had ik er nooit aanbegonnen... elke x dat gevecht en uitgeleg aan maneges stallen, dat ik me paard meer buiten wil, dat ik eerst eiwormtelling wil en dan kijken wat we gaan doen met ontwormen, dat ik wil dat hij hooi krijgt in plaas van kuil, dat ik meer hooi wil etc. etc. en het erge is dan sta ik ergens waar ik het zo'n beetje voor elkaar krijg dan gaan ze opeens weg en staat mijn pony alleen.... en ik voel me heel vaak schuldig en vooral machteloos! want ja je paarden zijn je alles....

maar je kan niet meer dan je best, en met de kennis die je dan voorhanden hebt! daar kan jij niets aan doen! wees blij dat je verder kijkt dan je neus lang is, dat is al heel wat!

Nataschadevreede schreef op vrijdag 26 maart 2010, 11:24:


Inderdaad, voel je niet schuldig, ik ben blij dat we mede door PN allemaal veel kunnen bijleren en fouten herstellen en voorkomen.

Al doende leert men....
Met alle info die je hier op de site kunt vinden over weidebeheer, kun je toch al een heel eind komen. Het is alleen wel zoeken naar wat het beste aansluit op je eigen situatie. Met zo'n site als deze ga je in ieder geval nadenken over allerlei zaken, i.p.v. klakkeloos maar te doen wat het meest voor de hand ligt.

Ik ben er zelf erg voorstander van om bodemonderzoek te doen. Zeker als je zelf (zoals ik) niet zoveel verstand hebt van plantjes/grassoorten/grondsoorten en voedingsstoffen. Dan weet je in ieder geval hoe het ervoor staat en waar je over praat. Dat maakt het al een stuk makkelijker.

Groetjes Jolanda

Situatie: Friese Merrie van 6: zij lijkt in de meeste situaties de alpha....
Welsh arabier merrie van 9: zij lijkt laagst in rang, maar telkens hierover bezig met
Shetlander merrie van 12 (6 jaar geleden 1x veulentje gehad)
De andere 2 merries hebben nooit een veulen gehad
Allemaal PN gehouden in paddock en zomers 24/7 weide met 2 ruinen

Probleem: de shetlander is extreem hengstig: een echte 'pismerrie':
De hele dag door staan met kromme rug en al pissen als 1 van de merries haar aankijkt.
Ze biedt zich aan ze aan, ze kruipt onder ze, ze wordt gebeten en weggestuurd, maar ze blijft zich aanbieden.
Gevolg: chagerijnige shet, maar ze blijft wel confident. Ze heeft geen enkele vorm van onzekerheid, maar juist extreem aan de andere kant:
de andere 2 merries worden er stapeldol van (zijn trouwens alle 2 ook erg confident en tonen bijna geen hengstigheid).
Deze hengstigheid duurt 2 weken, zwakt dan wat af en begint zo weer opnieuw.

Vorig jaar kroop ze steeds onder 1 van de ruinen, deze greep zich vast in haar nek en al gillend 'ondergaat' ze dit.
Er gebeurt eigenlijk verder niets, alleen de hele groep is er na verloop van tijd lamlendig van.

Weet iemand of er een mogelijkheid is, om wat te doen aan die extreme hengstigheid?
Het liefst zou ik het homeapatisch ofzo oplossen, maar ben hier zelf helemaal niet mee op de hoogte....

Alvast bedankt voor de info, ben erg benieuwd of ik haar een wat constantere hormoonhuishoouding kan geven.
Groeten Bianca

Nataschadevreede schreef op vrijdag 26 maart 2010, 11:24:


Thx, jij bent een schat echt waar . Ik ben zo blij ook met die link die je toegevoegd hebt.Tja, ik had dit niet voorzien idd. Ik dacht als gras iets minder is, dan geef ik goed hooi en een betrouwbare korrel met organische spoorelementen. In Frankrijk stond er alleen nog zuring op de weide, van die lange bruine staarten en ze kregen daar ook enkel hooi. Ik dacht dus dat 't wel zou meevallen hier bij mij. De andere zwartjes zitten goed in't vel, dus wellicht is ze gevoeliger geweest dan de andere voor dat gras hier, of ligt het aan nog iets anders...
't Is niet makkellijk inderdaad, maar ik ben wel elke dag dankbaar dat ze bij mij zijn en leer erg veel bij. Mag zeggen dat ik zolang ze bij me zijn, m'n geluk niet stuk kan .

Unartica schreef op vrijdag 26 maart 2010, 13:52:


Inderdaad Jolanda, dit is wel één van de interessantste fora die er zijn. Je leert veel en kritisch zijn is goed, maar ik merk dat iedereen nog bijleert.
Mocht ik ooit een weide kopen of huren, dan is't eerste wat ik doe een bodemonderzoek, is die niet ok, dan begin ik er niet aan. Probleem is dat als de bodem ontregeld is, het lang duurt vooraleer ze hersteld is. Bij mij zullen de bladeren uit het bos en de schaduwzone altijd voor problemen zullen zorgen, dus denk ik dat het vechten tegen de bierkaai is.
Hangt af natuurlijk welk type paarden je hebt en hoe gevoelig ze zijn, maar heb gemerkt dat sobere rassen juist gevoeliger zijn, terwijl ik juist daarvoor gekozen had omdat ik dacht dat ze sterker waren dan warmbloeden...

van lennep schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:24:


Lees dit nu pas Esther, idd, denk dat het een samenloop van omstandigheden is.
Vraagje, welke vit/mineralen gaf jij hem?
Ik zat met de man van St Hippolyt te discussiëren over organische en anorganische mineralen. Op de folder stond dat alles organisch was (er zitten alleen maar natuurlijke stoffen in) en hij zei me dat in Duitsland streng gecontroleerd wordt. Ik weet dus niet of ik dit mag geloven...
Ik vroeg me af (ik las Christel Provaas ook) of equilife organische mineralen zijn, ik neem toch aan van wel, gezien het zoveel kost...
Ik las dat Arabesk zei dat mineralen altijd anorganisch zijn, maar dan las ik via de link van Natascha dit:
http://www.voergezond.nl/pageID_9289621.html
Organisch of anorganisch gebonden mineralen: definitie

Beide termen slaan op de manier waarop mineralen gebonden zijn. Komen mineralen voor als een oxide of sulfaat zoals in meststoffen, dan spreekt met van anorganische mineralen. An betekent eigenlijk NIET-, dus niet-organische mineralen.
Tot de organische stoffen rekent men o.a. eiwitten, vetten of suikers. Men spreekt van organische mineralen wanneer mineralen zijn gebonden aan organische stoffen. In de natuur zijn organische mineralen vooral aan eiwit gebonden.

Zowel de Healthy Herbs Brokken als de Supplementen bevatten de nodige organische mineralen.

Ik durfde geen probiotica meer te geven, omdat hier beweerd werd dat dat toch niet helpt, maar ergens heb ik er al spijt van. Die prolisan vind ik persoonlijk wel heel goed en denk dat het geen kwaad kan om te geven aan haar.

Ik heb jaren lang een totaalsupplement van de paardendrogist gegeven.
Toen een poosje gestopt , daarna in aanraking gekomen met St Hippolyt , sempermin.
Dat heeft Maike meerdere jaren gehad , maar daar zat ook weer ijzer in , en ik zocht iets zonder ijzer.
Ben sinds oktober vorig jaar over op de f4f , met af en toe de vit.e/selenium erbij.
Vooral omdat het geen ijzer bevat , maar ook stiekem de hoop blijven houden op verbetering van zijn voeten.

Gr Esther

Hi, na jarenlang niet meer actief te zijn geweest op Paardnatuurlijk heb ik me toch maar weer eens aangemeld. Heb destijd nl. veel geleerd op deze site.
En nu heb ik eigenlijk weer even de deskundigheid van de Paardnatuurlijk lezers nodig...
Wij hebben de afgelopen twee jaar een aantal paarden bij ons op het erf gehad die de laatste maanden best veel gezondheidsklachten hadden. Uiteindelijk is een van de paarden zelfs overleden zonder dat men echt een oorzaak heeft kunnen vinden. Maar ook een aantal andere paarden hadden soortgelijke klachten. Hoefbevangenheid, dikke benen etc.

Nu hebben we veel zwarte elsen op het erf en de etensbakken van deze paarden stonden onder de takken van deze bomen. In de winter viel het me op dat de sneeuw onder de takken geel kleurde door de regen die langs de takken op de grond viel.
Nu heb ik in het verleden wel eens gehoord dat de zwarte els giftig is voor paarden maar kan op het internet hier helemaal niets over vinden.

De vraag is dus: kan de zwarte els de oorzaak zijn van de gezondheidsproblemen van deze paarden?

Groet,

Edward

Coulash schreef op vrijdag 26 maart 2010, 17:52:



Ik denk dat je wel iets hebt aan deze info? -- http://simicurshop.com/nl/aandoeningen-paardpony/121-behandeling-paard-pismerrie

Het homeopathische middel Bronscur wordt in hun webwinkel verkocht.
Hoe groot de kans is dat het werkt, dat weet ik niet! Wel heb ik bij meerdere honden positieve ervaringen gehad met twee verschillende middelen van dezelfde producent, Simicur.

Ik zou de merrie eerst laten onderzoeken door een DA, of er een tumor is aan de eierstokken of baarmoeder. In dat geval kan een operatieve ingreep noodzakelijk zijn.

Op een site waarop o.a. info staat over de eierstokken verwijderen bij een merrie, kwam ik informatie tegen over het zogenaamde dichtzetten ven merries (dit is off topic, het heeft niets meer met pismerries te maken).

Wat doen mensen toch afschuwelijke dingen met paarden!
Een fokmerrie wordt "dichtgezet" - dat is dat de vulva wordt verkleind dmv dichtnaaien - wanneer ze moeilijk drachtig wordt doordat de vulva niet goed sluit.
Oké, dat kan o.a. tot baarmoederontsteking leiden en dat is misschien wel een goede reden om zo'n ingreep te laten doen....? Maar op deze site van Dierenartsenpraktijk Moergestel staat als reden dat er zo voor gezorgd wordt dat de merrie weer gedekt kan worden
Het kan wel betekenen dat het veulen dan via een keizersnede gehaald moet worden...
http://dapmoergestel.nl/artikelen/images/HS16_Ingrepen.pdf

Karen

Coulash schreef op vrijdag 26 maart 2010, 17:52:


klinkt als een onbalans in de hormoonhuishouding, je kunt alvast iets geven, maar een prof kan je paard precies uitmeten en ontdekken of er nog iets anders aan de hand is.
Ik haal hier mijn kruidenspecialist bij.
Professionals hebben sterkere spullen dan die je zelf ergens haalt.
Als je een naam wilt hebben, moet je het ff zeggen.