Wil schreef op zondag 10 januari 2010, 20:22:


Ik ben het tegenovergestelde. Er wordt bij niks gedaan zonder verdoving.
Maar toch denk ik er bij paarden hetzelfde over als jij. Ik heb gezien dat ze er geen pijn of zo aan beleven. En geen trauma van oplopen. En het heel normaal vinden, als jij het ook maar normaal vindt. Net als hoeven raspen enzo.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

sibyl de jager schreef op zondag 10 januari 2010, 20:37:


Balen dat ze weer hoest, maar toen ik je eerste hoera-bericht over dat spul las, dacht ik heel eerlijk gezegd dat er toch wel een grote kans was dat het niet perse aan het spul te danken was dat ze van haar dampigheid af leek te zijn.

Jack hier heeft een paar jaar geleden ook last gehad van hoesten, pas bij inspanning tijdens het rijden. Dat is over, als ik een of ander goedje zou hebben gegeven zouden we natuurlijk denken dat het dát de reden was dat hij niet meer hoest... We hebben niks gegeven, zijn enkel van hooi veranderd..


Nou ja, ik geloof niet zo heel erg dat hoesten daar veel mee te maken heeft. Als ze hoest met dit nieuwe hooi, dan kun je toch beter proberen ander hooi te vinden..? Triggers zoveel mogelijk reduceren....

Corinne Corten schreef op zondag 10 januari 2010, 20:56:


Het kijken is geen probleem... die grote klem in die mond... dat is toch wel wat anders...

Marianne

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 20:42:


Tsja... als ik zo andere verhalen lees, en ook meemaak met m'n liefhebbende echtgenoot... vrees ik dat er nogal verschil zit in de mate van gevoeligheid van tanden en kiezen. Ondanks fikse verdovingen lopen de tranen bij Jules over z'n wangen, als hij een nieuwe vulling nodig heeft.

En ik wil die hele verdoving niet. En dat is niet omdat ik zo'n bikkel ben hoor, ik weet heel goed wat vreselijke kiespijn (dus een ontsteking) is... en heb ook weleens zo'n pijn gehad dat ik heel blij was dat ik eindelijk op die tandartsstoel mocht gaan liggen!

Maar eerlijk gezegd vind ik boren nogal meevallen. Doet het nu echt zo zeer als je denkt? En hoeveel seconden echt zeer doet het dan?
Nou... zo zeer doet het niet en het is in een paar seconden gebeurd.
Dat afvlakken doet al helemaal niets, behalve dat het een klereherrie maakt...
De rest is peanuts.

Dus ik tel.... in hele grote digitale letters... die langzaam omklappen... )
Zelfhypnose denk ik....
En dan is het zo voorbij.
Hier in Portugal is het nog erger als in NL.... daar werd ik gek aangekeken... hier moet ik uitkijken dat ze er niet tóch stiekum een spuit injassen!
Geen 1 Portugees laat zich zonder fikse verdoving helpen hoor.
En er wordt om de vijf minuten gevraagd of je je nog wel goed voelt... haha!!
Zo'n troostend handje op je schouders... Lief hoor!

Goed, terug naar de paarden. Catcher was bij z'n eerste controle niet onder de indruk. Er hoefde ook niets gedaan te worden, want z'n gebit was in orde.
De 2e keer was in België... en daar hebben ze ook geen problemen ondervonden.
Chaser laat zich ook zo helpen. Niet geheel en al stressvrij.... maar dat is met alles wat anderen met hem willen doen.
Dat ligt weer niet aan de tandarts. De laatst in NL was trouwens een vrouw... en bij haar had zelfs Chaser geen spoortje spanning meer.

Groet,

Wil.

marianne laenen schreef op zondag 10 januari 2010, 21:01:


Hier ook gewoon doen en allebei geen probleem hoor.
Onderzoeken, klem in de bek en vijlen...het gaat niet van harte maar doet echt geen pijn, anders hadden ze echt wel gereageerd!!!
Had vroeger wel een pony die gewoon wist wie de TA was en ging dan compleet over de rooie, onderzoeken ging dan met veel geduld nog wel maar er iets aan doen ,nee echt niet zonder sedatie...
ws. had ze ooit een trauma opgelopen want er was een kies weg...