Pascal de Boer schreef op zaterdag 9 januari 2010, 20:58:


Tsja. Antibiotica gebruik je als er sprake is van een bacteriele infectie, voor uitdroging volstaat een middel dat uitdroging tegengaat. Het ligt er dus maar aan wat er aan de hand is.
Maar aangezien de arts niet is komen kijken dan lijkt me de keus voor antibiotica nogal speculatief.
Zeker gezien de voorgeschiedenis en weersomstandigheden het meer dan waarschijnlijk maken dat het een "normaal" uitdrogingsprobleem is. Dit is een redelijk standaard scenario na een in het verleden opgedane epitheelbeschadiging.

De niet-antibiotical-bestanddelen van het zalfje zullen uitdroging tegengaan, en dus prima werken. Alleen verhoog je iedere keer als je met antibiotica gaat knoeien de kans op het ontstaan van resistente bacterieen. En als je dan echt een keer een bacteriele infectie hebt, dan werkt het antibioticum niet meer.

Als de dierenarts geen alternatief heeft kun je iets zoeken uit de humane geneeskunde. Zoals die duratears die ik krijg. Moet je wel even online in Belgie bestellen, want in Nederland mag dat niet (terwijl er niets "spannends" in zit, gewoon wolvet, vaseline en parafine). Lang leven het verenigde Europa.
Je zou bijna op het idee komen om zelf even zo'n mixje te maken. Alleen moet het wel steriel zijn, de goede pH hebben, enzovoorts. En dat lijkt me TE riskant.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Ik had het al eerder vermeld geloof ik maar toch nog een keertje , voor degenen die bezorgd zijn. Urine van paarden kleurt oranje als het met zuurstof in aanraking komt. In gras zie je dat niet. in de sneeuw wel, vooral omdat het dan blijft liggen (bevriest).
Ik heb ook heel veel oranje plekken in mijn weide liggen. Niets om je zorgen over te maken.

Ik houdt ze inderdaad ook zo goed mogelijk uit de buurt tijdens het aanvullen van het hooi. Als ik het buiten uitschud kijk ik ook altijd even hoe de wind staat, zodat ze er nooit instaan. Nu moet ik zeggen dat we niet veel stof in ons eigen hooi hebben, maar af en toe een beetje. Zeker vanaf de bovenste balen, waar stof op dwarrelt.

Alle beetjes helpen inderdaad!

Groetjes Jolanda

Saski schreef op zondag 10 januari 2010, 16:20:


Nou, je hebt donkergeel én echt oranje, dit echte oranje goedje had ik nog nooit eerder gezien, en 't is toch niet de eerste keer dat er sneeuw ligt. Jammer dat ik er geen foto van heb gemaakt. Trouwens de naam "jus d'orange" vind ik overdreven, zou een sinasappelsapje met die kleur echt niet drinken, teveel kleurstoffen erin. Zou 't eerder wortelsap noemen!

Spirithorses schreef op zaterdag 9 januari 2010, 20:43:

Na de sedatie kunnen paarden gaan zweten en rillerig zijn hetgeen niet zo goed is als het vriest.
Mocht de nood aan de man zijn kan je altijd nog een deken opleggen na de behandeling of bij hem blijven tot dat alles is uitgewerkt al duurt dat soms wel lang. Peacock moet altijd een hoge dosis krijgen en dan duurt het allemaal langer. Ze loopt dan ook erg wankel. Ik laat haar in het voorjaar doen.
Ook Sauvage laat ik dan meteen nakijken met sedatie want voor haar is het de eerste keer. Het is net of ze er dan geen herinnering aan over houden.....

Corinne Corten schreef op zondag 10 januari 2010, 20:08:


Maar daar leren ze dus niets van! Waarom nu voor zo'n eerste keer sederen?
Je kunt toch ook afspreken dat er eerst alleen gekeken wordt?
Heb ik met Catcher ook gedaan... en dat ging super. Niets aan de hand.
WIJ maken daar een probleem van, omdat we dit associëren met tandarts - ENG!!
Probeer die gedachte los te laten... en probeer eerst eens te kijken hoe zo'n dier reageert. Sederen kan altijd toch nog?
Onze paarden, in het verleden en nu niet, zijn nog nooit gesedeerd geweest.
Als je een goede en vooral rustige paardentandarts hebt.... die geduldig is, lijkt het mij dat je zo'n paardje toch minstens zonder sedatie moet kunnen controleren?

Ik ben écht nieuwsgierig waarom die sedatie moet?

Groetjes,

Wil

Wil schreef op zondag 10 januari 2010, 20:20:


P.s.: het zal wel aan mij liggen... ik vind bij de tandarts de prik van de verdoving nl. vele malen erger als de behandeling zelf. Dus ik wil geen verdoving...
Zal wel een rol spelen in m'n gedachtengang...

Wil schreef op zondag 10 januari 2010, 20:20:


Hier hetzelfde. No big deal. Als je zelf normaal doet dan doen de paarden het ook. Er wordt niets gedaan dat zeer doet of zo. Gewoon even kijken, en misschien een beetje raspen.
Niet je eigen tandarst-angst op het paard projecteren.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Geen dank, graag gedaan. Ik hoop dat het een beetje kan helpen. En zoals Myriam zegt, het geneest niet perse astma, maar geeft de weerstand een boost zodat het lichaam beter bestand is tegen aanvallen op zijn zwakke plek, in jou en mijn pony hun geval de luchtwegen.
Sinds gisteren is er een nieuwe lading hooi gekomen, een heel ander soort heb ik gemerkt, van een ander stuk land en een andere snee denk ik en Lotus is terug af en toe beginnen hoesten. Ik moet nog eens nakijken wanneer zij haar laatste kuur gehad heeft, ik hoop dat ik er weer eentje mag geven. Ik denk dat zij nog zeker een aantal kuren nodig heeft om haar weerstand echt heel sterk te krijgen. Maar haar dampigheid was dan ook heel erg, dus moet haar weerstand toch ook heel laag geweest zijn.
Ik begin morgen ook aan een kuur bweurk... ik hoop dat ik het zelf ga volhouden.
Jolanda, als jij iets goeds vindt om het in de mengen zodat de smaak een klein beetje geneutraliseerd wordt mag je het mij altijd zeggen he! Het beste is naar het schijnt met wat honing en/of yoghurt als emulgator, zodat het goed wordt opgenomen.
Oh ja, als je iets wil vragen aan de silverlinde, die zijn heel snel in het beantwoorden van mails, dus zonder stem lukt het ook

Wil schreef op zondag 10 januari 2010, 20:22:


Ik ben het tegenovergestelde. Er wordt bij niks gedaan zonder verdoving.
Maar toch denk ik er bij paarden hetzelfde over als jij. Ik heb gezien dat ze er geen pijn of zo aan beleven. En geen trauma van oplopen. En het heel normaal vinden, als jij het ook maar normaal vindt. Net als hoeven raspen enzo.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

sibyl de jager schreef op zondag 10 januari 2010, 20:37:


Balen dat ze weer hoest, maar toen ik je eerste hoera-bericht over dat spul las, dacht ik heel eerlijk gezegd dat er toch wel een grote kans was dat het niet perse aan het spul te danken was dat ze van haar dampigheid af leek te zijn.

Jack hier heeft een paar jaar geleden ook last gehad van hoesten, pas bij inspanning tijdens het rijden. Dat is over, als ik een of ander goedje zou hebben gegeven zouden we natuurlijk denken dat het dát de reden was dat hij niet meer hoest... We hebben niks gegeven, zijn enkel van hooi veranderd..


Nou ja, ik geloof niet zo heel erg dat hoesten daar veel mee te maken heeft. Als ze hoest met dit nieuwe hooi, dan kun je toch beter proberen ander hooi te vinden..? Triggers zoveel mogelijk reduceren....

Corinne Corten schreef op zondag 10 januari 2010, 20:56:


Het kijken is geen probleem... die grote klem in die mond... dat is toch wel wat anders...

Marianne

Frans Veldman schreef op zondag 10 januari 2010, 20:42:


Tsja... als ik zo andere verhalen lees, en ook meemaak met m'n liefhebbende echtgenoot... vrees ik dat er nogal verschil zit in de mate van gevoeligheid van tanden en kiezen. Ondanks fikse verdovingen lopen de tranen bij Jules over z'n wangen, als hij een nieuwe vulling nodig heeft.

En ik wil die hele verdoving niet. En dat is niet omdat ik zo'n bikkel ben hoor, ik weet heel goed wat vreselijke kiespijn (dus een ontsteking) is... en heb ook weleens zo'n pijn gehad dat ik heel blij was dat ik eindelijk op die tandartsstoel mocht gaan liggen!

Maar eerlijk gezegd vind ik boren nogal meevallen. Doet het nu echt zo zeer als je denkt? En hoeveel seconden echt zeer doet het dan?
Nou... zo zeer doet het niet en het is in een paar seconden gebeurd.
Dat afvlakken doet al helemaal niets, behalve dat het een klereherrie maakt...
De rest is peanuts.

Dus ik tel.... in hele grote digitale letters... die langzaam omklappen... )
Zelfhypnose denk ik....
En dan is het zo voorbij.
Hier in Portugal is het nog erger als in NL.... daar werd ik gek aangekeken... hier moet ik uitkijken dat ze er niet tóch stiekum een spuit injassen!
Geen 1 Portugees laat zich zonder fikse verdoving helpen hoor.
En er wordt om de vijf minuten gevraagd of je je nog wel goed voelt... haha!!
Zo'n troostend handje op je schouders... Lief hoor!

Goed, terug naar de paarden. Catcher was bij z'n eerste controle niet onder de indruk. Er hoefde ook niets gedaan te worden, want z'n gebit was in orde.
De 2e keer was in België... en daar hebben ze ook geen problemen ondervonden.
Chaser laat zich ook zo helpen. Niet geheel en al stressvrij.... maar dat is met alles wat anderen met hem willen doen.
Dat ligt weer niet aan de tandarts. De laatst in NL was trouwens een vrouw... en bij haar had zelfs Chaser geen spoortje spanning meer.

Groet,

Wil.

marianne laenen schreef op zondag 10 januari 2010, 21:01:


Hier ook gewoon doen en allebei geen probleem hoor.
Onderzoeken, klem in de bek en vijlen...het gaat niet van harte maar doet echt geen pijn, anders hadden ze echt wel gereageerd!!!
Had vroeger wel een pony die gewoon wist wie de TA was en ging dan compleet over de rooie, onderzoeken ging dan met veel geduld nog wel maar er iets aan doen ,nee echt niet zonder sedatie...
ws. had ze ooit een trauma opgelopen want er was een kies weg...