Jet van Gulik schreef op woensdag 23 december 2009, 22:24:
> tomdec schreef op woensdag 23 december 2009, 20:39:
>
>> Na wat zoekwerk op internet bleken vele symptomen overeen te
> Tsja. Ach. De waarde van dit paard in onbetaalbaar.
>
> dag,
> jet
Nja goed, het is maar hoe je er tegen aan kijkt! maar ik denk er net zo over als jet! en ik heb zelfs 2 paarden waar niet mee kan rijden! de 1 is een mooie KWPNer(met zeer goede bloedlijn) 8 jaar oud en is neurologisch atactisch waar je behalve met grondwerk/werken aan de hand (zijgangen etc.)/ clickeren en Ttouch toch aardig ver mee komt! en een hele mooi NRPS ex-dekhengst van 14 jaar die door een tragisch ongeluk nog blij mag zijn dat hij leeft! maar waarvan de prognose luid: ongeschikt als rijpaard twijfelachtig als weidepony! deze 2 paarden zijn geldslurpers maar god wat heb ik veel van ze geleerd en wat leer ik nog steeds veel!
Idool is bijv. heel leuk met clickeren, hij heeft dingenrazend snel door en bedenkt zelf zijn eigen oefeningen! verder maak ik prachtige wandelingen en geniet ik van hem! unqiue de KWPNer is een geweldig leuk paard om aan de hand mee te werken en aan mij de uitdaging om hem sterker/stabieler te maken en hem steeds weer nieuwe opprikkels te gegeven waardoor hij steeds beter leerd hoe en vooral waar zijn lichaam/benen zich bevinden! want dat is dus het probleem met atactie, er zitten bij hem een aantal wervels vastgegroeid waardoor ze niet netjes in een rijtje liggen, daardoor drukken zij op het beenmerg en zo kunnen prikkels vanuit zijn hersenen niet goed zijn ledenmaten etc. bereiken. zo heeft hij dan moeite met balans en coordinatie etc. nu ligt voor mij de uitdaging om binnen zijn grenzen een manier te verzinnen waardoor hij dat allemaal beter kan begrijpen en voelen etc.
ik zie deze problemen dus niet als een verlies omdat ik niet kan rijden, nee ik zie het al een verreiken een project waar ik me in vastbijt! ik ga kijken en zoeken naar mogelijkheden hoe ik deze paarden zo goed mogelijk kan helpen en vooral gelukkig maken! en dat maakt mij weer gelukkig want ik krijg er zo veel voor terug! dus denk vooral niet dat dit het einde is, nee ik zal zeggen blijf zoeken en proberen!
echter als het moment komt dat het dier geen paardwaardig bestaan heeft, dan vindt ik dat je ook de verantwoordelijkheid moet nemen... helaas weet ik dat dat moment ooit ook zal komen voor idool (klinisch is de plek van zijn been zo aangedaan en er zijn allemaal omontkeerbare proccesen bezig) maar ik ga er vanuit dat we met de juiste verzorging een heel eind komen en dat hij nog lang en gelukkig zal leven:)
Maar goed mocht het arme dier toch echt een tumor hebben, weet ik van stal genoten (2 paarden hadden een tumor in de maag) dat het niet goed kan aflopen maar ook zij hebben deze paarden verzorgd tot het echt niet meer ging en zij continu koliek hadden! maar ze hebben voor zo lang het duurde toch nog mogen genieten op de weide! suc6 er mee!
groetjes
Gezondheid
