Merel Stoffers schreef op woensdag 23 januari 2013, 14:07:


Jááá zou ik ook doen! Lekker fase 4!! god wat houden we toch allemaal superveel van onze knolletjes, super zijn wij he? . Doe ik ook altijd met m'n vriend als die niet luistert. Vraag altijd of hij misschien de mosogatás wil doen, maar als hij die borden dan niet binnen 10 minuten op het afdruiprek heeft staan: pets!, lekker fasetje viertje met m'n oranje meetlatje. Heeerlijk hoor!

Ik volg het topic, heb ook zo'n paard die af en toe ontspoort. Wandelen is er met hem niet bij, hij schudt met zijn hoofd en neemt een sprong en weg is ie.
Alleen met koliek kan ik buiten wandelen .
Vroeger nam ik m mee naast de fiets, eigenlijk ging dat best goed totdat hij dit ging doen. Dus liet ik m liever los dan dat ik van mijn fiets afviel. Stom eigenlijk, het sluipt erin zoiets.
Straks ga ik ook weer aan de slag met hem.
Je bent dus niet de enige.
Gr. Ingrid

Anne Maria schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:30:


Ik wist dat deze ging komen...

Ik geef al aan dat je je paard goed moet lezen en de boel niet te hoog op moet laten lopen.
Maar als het mis gaat - om wat voor reden dan ook - dat staat veiligheid altijd voorop. En hoe graag ik mijn paard ook mag, ik zou dan inderdaad fase vier gebruiken (wat het ook inhoud).

Vagebond: ik weet niet of het een oplossing voor jou is, of een oplossing die strookt met je gedachtengoed, maar paarden die er zo vandoor gaan op wandeling, los ik op door ze aan een longe mee te nemen. Zo hoef je niet meteen terug te trekken (dat trekspelletje win je toch niet) maar kan je juist ruimte geven, en ofwel (indien er plaats genoeg is) het paard op de volte zetten en deze verkleinen tot hij weer netjes naast je staat, ofwel het paard ruimte geven en dan met een ruk tot stilstand brengen. Verduidelijking: als je met een kort touw wandelt en je paard geeft een ruk en gaat ervandoor, brengt hij je meteen uit evenwicht en sleurt je mee. Als jij daarentegen hem een deel touw/ruimte geeft (vandaar de longe) dan brengt hij jou niet uit je evenwicht, en kan jij één goede ruk teruggeven, hem op die manier uit evenwicht brengen, en zo terug bij je nemen. Dit vraagt wel een goede timing (enkele seconden), je paard moet niet al 20 meter van je verwijderd zijn

Een andere opl. kan zijn gewoon aan een kort touw, klein beginnen. Zeer goed opletten en bij het minste stapje vooruit of iets te enthousiaste hoofdbeweging: vragen om stil te staan. Stapje teveel naar voor= evenveel stapjes achteruit. Goed gedrag belonen uiteraard :) Hou het kort (zo is er minder kans dat hij in de fout gaat en blijft het iets positief) en breidt de wandelingen uit als het goed gaat. Belangrijk is ook dat je zelf een relaxte houding hebt, maar dat zal je zelf ook wel weten

vagebond schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:32:


'Probleem' (eigenlijk meer slimmigheid en conclusies trekken) bij dit soort paarden is dat ze ermee weg komen, met dit gedrag. Ben je niet met je volle gedachte bij hem dan pikt-ie dat feilloos op en maakt-ie daar handig gebruik (misbruik) van. Op een gegeven moment kom je met zo'n paard in een neerwaartse spiraal.

Het paard van Roweentje kennen wij goed want die heeft hier een tijd in pension gestaan. Onze Jelle's beste vriend.

Rowena, laat hem niet zo lang en zoveel z'n eigen ding doen. Sterker zijn, gronden, adem in je buik, geen hoog stemmetje, niet lopen praten met anderen maar je aandacht voor de volle 100 % bij Mellow houden. Zijn neus bij je houden, niet aan zo'n lange leadrope achter je laten lopen waarbij hij z'n hoofd naar rechts kan doen en zich daardoor letterlijk aan jou kan onttrekken. Je weet dat hij dit al twee jaar doet en morgen weer zal proberen dus speel er meer op in, wacht niet totdat het gebeurd is maar wees hem een stap voor. Laat hem om te beginnen naast je lopen. Niet voor je, niet achter je, zodat je hem in de gaten kunt houden. Zijn intentie begint met het rechteroor dat even afbuigt in de richting waarin hij wil gaan. Jij moet dat gaan zien. En al op dat moment gelijk een andere opdracht geven (achterwaarts gaan). Niet 4 seconden later want dan ben je hem al kwijt. Vervolgens weer enkele stappen voorwaarts, richting een hek, geen open veld opzoeken want dat is allemaal koren op zijn molen nu maar langs de omheining lopen en hem aan de kant van de omheining houden etc. en telkens naar achteren laten gaan. Zo houd je controle en kun je hem gericht belonen voor de goede dingen die hij doet. Je bent met hem nog in de opvoedfase, laat hem zien wat je bedoelt en creëer positieve omstandigheden. Ik zou hem ook niet meer laten grazen aan de hand totdat je meer een eenheid met hem bent, hem ook nergens laten snuffelen want dat zijn voor hem allemaal trucs om onder dingen uit te komen. Dat lossere dat komt wel zodra het tussen jullie beter geregeld is.

Merel Stoffers schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:45:

Als je ziet hoe er sommige mensen aan de haal gaan met de best bedoelde en meest uitgebreid beschreven adviezen, zou ik Nooit En Te Nimmer even fase vier aanbevelen.

Veiligheid smeiligheid. Moet je aan de andere kant van het hek blijven staan. Om effectief te kunnen straffen moet je nog een veel betere paardenmens zijn dan om effectief te kunnen belonen. Draag jij de consequenties?

Anne Maria schreef op woensdag 23 januari 2013, 21:33:


Ik ken Rowena, dus dat is niet helemaal 'sommige mensen'.
En veiligheid vind ik altijd voorop staan. En natuurlijk is daar de nuance: altijd liever voorkomen, je paard goed lezen, enz.

Maar goed, ik weet dat druk vs clickeren en straffen vs belonen iets is waar altijd discussie over zal zijn.

Anne Maria schreef op woensdag 23 januari 2013, 21:33:


Wat is dat?

Haflingers
Groetjes Marlies

Ik weet natuurlijk niet of deze haf hetzelfde reageert als de mijne maar het klinkt toch wel bekend.
Het probleem met de longe is(was bij mij) dat je hem juist meer ruimte geeft zodat hij vaart kan maken en dus nog harder doorloopt. Zolang je hem op de circel hebt gaat dat nog wel maar als die rechtdoor gaat heb je echt nix meer te zeggen en zal je moeten lossen(of zelf plat erachteraan gaan )
Groetjes Marlies

Anne Maria schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:30:


Zal wanneer ik de juridisch adviseur weer eens tegen kom laten lekken dat je huiselijk geweld ook 'ponyplay' zou kunnen noemen

Spirithorses schreef op woensdag 23 januari 2013, 20:53:


Komt op mij al zinniger over dan fase 4 met een wortelstokkie, zonder van de geitewollensok te zijn.

Adviezen ga ik niet geven. Daar zijn andere mensen als oa Pien veel kundiger in. Ben het sowieso met haar eens dat het echt aangeleerd gedrag is. Paard is ermee weggekomen en dus beloond voor dat gedrag en zoals iedere trainer met enige kennis van Positief Reinforcement kan vertellen, is beloond gedrag gedrag wat zich herhaald. Zeker als het goed bevestigd wordt (hij is er vaak mee weggekomen) Dergelijk gedrag eruit krijgen is geen sinicure, Ik benijd je niet. Je hebt een stevige klus voor handen en ik neig dan ook naar Piens advies. Hij mag niet meer de minste kans krijgen om dergelijk gedrag beloond te zien. Zelfs geen fractie.

Heb wel echter eea gelezen over oa het veel genoemde 'eigen ruimte'
Daar is een mooie blog over.
http://www.epona.tv/blog/2013/january/spaced-out

Ook de moeite waard (en best met humor geschreven)

http://www.epona.tv/blog/2013/january/control-freaks

Marlies Sanders schreef op woensdag 23 januari 2013, 22:55:


Ja, dat zou lekker makkelijk zijn om er dan maar niks aan te doen want ja, tis een Halflinger he, die zijn koppig Ik ben het daar niet mee eens. En al was dat wél zo dan was dat een reden temeer om het er extra uit te trainen.

Onze eigen Haflingers zijn(/waren, Stef is niet meer en Jelle gelukkig wel nog) enorm fijne en gevoelige paarden om mee te werken.

Ik heb een tijd als vrijwilliger op Rijtven in Deurne geholpen bij het rijden met gehandicapten (paard leiden terwijl een client erop zat -zonder zadel, maar met beugel om vast te houden- huifwagen (zo'n soort bed op de rug van twee paarden) en echte huifwagen(feestelijke uitjes) Het paardenbestand van Rijtven bestond voornamelijk uit haflingers. Deze paarden waren hun naam in goud waard.

Een kennisje van mij, hier in zweden, organiseert buitenritten, grotendeels voor toeristen, maar ook een keer in de week voor gehandicapten. Ook zij werkt uitsluitend met (overigens zeer gehoorzame) haflingers.

Mijn toontje was ook een haf,. Heb hem veel te kort gehad, maar again... toppaardje.