Ik bedoelde ermee te zeggen dat mensen soms klagen dat een paard bitloos niet aan de teugel loopt, de verkeerde kant op buigt in de bocht, het niet lukt, terwijl het met bit wel lukt. Die mensen verklaren dat soms dat het paard dan liever een bit heeft.
Ik denk dat je bitloos hetzelfde kan als met bit, alleen is het moeilijker. Wanneer je dan een paard rijd dat zich makkelijk aanpast, dan gaat het prima en rijd je waarschijnlijk dat paard vaak of altijd bitloos. Maar als je dan een paard tegenkomt dat nogal scheef is, en stijf, en je stuurt dat paard altijd alleen op je teugels en niet met je lichaam, en dit paard past zich niet zo makkelijk aan, als je dit paard dan bitloos gaat rijden, kan het wel eens heel lang duren voor ze er aan went. Duurt het lang, dan grijpen mensen al snel terug naar oude middelen, die wel werkten.
Ik denk dat elk paard te trainen is om bitloos mee te rijden, er gaat alleen veel tijd en geduld in de training zitten, als het een moeilijker paard is.
Ik zeg niet dat je gelijk een buitenrit bitloos moet gaan doen, ik rijd sommige paarden tijdens een buitenrit wel met bit, dus ik begrijp het wel.
De haflinger die ik rijd was extreem voorwaarts, ging in galop plat in de bocht, struikelde continue, zat vaak met de voorbenen in een andere galop als met de achterbenen. Meerdere mensen waren al van haar af gevallen door renpartijen en struikelpartijen. Wat keken ze me aan toen ik bitloos ging rijden met haar. Paardje is 16 en veranderde soms spontaan in een tank die overal doorheen stampte.
Bitloos rijden pakte geweldig uit! Na tijd met kaakgekruisd hoofdstel, rijd ik nu met touwhalster en ben aan het oefenen met een cordeo (neckreiningring), buitenritten doe ik nog met het kaakgekruisd hoofdstel. Door grondwerk heb ik haar geleerd te verzamelen, iets wat ze niet kon. Ze struikelt bijna niet meer, galoppeert veel beter, rechtop en zelfs een grote volte! Ik leer haar rustig aan te doen, te ontspannen, te wachten en dat maakt een heel ander paardje van haar.
Nog wat meer oefenen en ik ga haar met touwhalster buiten rijden, eerst nog wat meer werken aan de gevoeligheid op beenhulpen met sturen, daar drukt ze soms nog wat doorheen.
Met tijd en veel geduld kom ik een heel eind.

Joh Wil ik zou een boek over dat paard kunnen schrijven. Ik heb er zo veel van geleerd! In het begin was het drie stappen vooruit en twee terug. Ging ik iets te snel, dan stond hij voor me te steigeren en zijn voorbenen in de grond te stampen alsof hij nog 100% hengst was. Zou ik op zo'n moment angst laten zien, kon je me bij elkaar vegen. Heb ook met mijn handen in het haar gezeten. Een groot stuk plastic zeil accepteren?! Normaal heb ik dat in een uurtje max voor elkaar. Bij deze jongeman duurde het drie maanden, iedere dag! En ik moest alle kennis uit de kast trekken. Had ik hem zo ver, volgende dag reageerde hij van voor af aan alsof hij dat ding voor het eerst zag. Na drie maanden Wilde ik opgeven, vrienden zeiden dat ik het paard weg moest doen. Dus ik vertel het hem, zo van "dit is je laatste kans jongen...." En wat denk je. Ik kan hem zo over het zeil heen rijden....
Moet zeggen dat het daarna allemaal veel beter ging en sneller. Niet lang daarna kon ik hem buiten rijden. Maar precies wat je zegt.... Je moet slimmer zijn dan hij, altijd vooruit kijken en denken. Vindt hij iets eng, rij ik hem er naar toe en geef hem een rust moment. Gevolg? Vindt hij iets eng, loopt tie er zelf al naar toe en gaat dan stil staan. Bij te veel snelheid op een kleine cirkel zetten? Gevolg, maakte die zelf als tie versnelde meteen even een kleine cirkel er achteraan....
Met buiten rijden kwam ik er achter dat hij geleerd had hoe mensen bang te maken. Hij Wilde niet weg gereden worden van zijn paarden vriendjes, maar ik wist dat hij in zijn eentje langs drukke wegen was bereden. Dus... Iedere keer wanneer hij om draaide en niet verder wilde... Hem laten werken en vragen om de juiste Kant op te gaan en dan na een paar stappen een rust moment geven, alle druk weg. Nou, dat werken was ook werken voor mij, alle struikjes, boompjes, hek werken met prikkeldraad werden door hem meegenomen. Maar trainer had mij het advies gegeven. Don't make his problem your problem. If he wants to hurt his legs... So it'll be. Stick with your solution and help him findthe answer. En het werkte... Ik liet hem een struik in bonjouren en bleef doorwerken en hij heeft het nooit meer gedaan. Het was dus geen oplossing meer.
Prachtig om een paard van zo ver te zien komen en te zien worden tot een paard die vertrouwen in mensen terug gevonden heeft.

Talitha schreef op zaterdag 29 december 2012, 22:19:


Laat duidelijk zijn dat ik 'pro bitloos rijden' ben en ik gebruik zelf bij mijn paard geen bit, ik heb er geeneens meer. Ik snap je punt ook wel. Maar...

Met een paard dat op buitenrit alleen te rijden is met bit zou ik sowieso niet naar buiten gaan.
En dat een paard gevoeliger en rechter wordt komt door dressuur/gymnastiek/noemhetiets en dat heeft imo dan weer vrij weinig met bitloos rijden te maken.

Persoonlijk vind ik een touwhalster juist iets lomper dan een kaakgekruist hoofdstel dus zoiets zou imo (buiten) júist geen problemen moeten geven.

Goed dat je zo bezig bent hoor!

Klinkt goed talitha! Goed om te horen dat de Haflinger nu beter loopt. Het zijn eigenwijs dreutels he?!
Alleen waarom een bit In als een paard bitloos kan? Wanneer het een vereiste is op een show, alla... Maar op een buitenrit moet bitloos dan kunnen toch? Moet wel zeggen dat ik veel gewoon buiten train tijdens de trailride. Dus ik heb weinig verschil tussen bak of buiten.
Met het bitloos aan de teugel rijden heb ik geen ervaring. Ik had daar vroeger toen ik Engels reed een hekel aan, het gaf me het gevoel een paard op te sluiten. Western was wat dat betreft een verademing voor me.

Geweldig zoals je 't beschrijft.... en dat je zo'n geduld met hem hebt gehad!

Ach... er staat er hier in waarvan toendertijd de hoefsmid (jeee... lelijk woord he??) zei: ik snap écht niet Wil, dat je daarop durft te rijden! Dat dier is levensgevaarlijk!
Que????? Nou Manchita... als er 1 paard is wat in al die jaren (13 jaar nu) nog nooit 1 poot verkeerd gezet heeft, zelfs nog nooit per ongeluk op m'n tenen is gaan staan, is hij het.

Ik zag 'm staan bij z'n toenmalige eigenaar (de man die NU het quarantaine-station in Austin runt), zag z'n oogopslag en wist het gelijk. Dit is 'm! En het is 'm nog steeds.
Officieel is hij trouwens een American Spotted Saddlehorse... omdat indertijd het TWH stamboek geen bonte paarden opnam. Idem als 'n Painthorse toendertijd niet in het Quarter werd opgenomen. Qua gangwerk zit hij meer aan de rackinghorse kant en dan 'n plantationtype Walker. (de andere, buckskin en 10 jaar oud, is meer een moderne Walker, maar lijkt qua bouw veel meer op 'n dikkontige pleasure Quarter.)

Ach ja... tis wel een paard die de Spaanse pas pas NA de show liet zien... in de inrijring omdat de Spanjaarden en Lusitano's dat toch ook deden..... en tijdens de show vond ie toch dat het publiek vast z'n onderkant mooier zou vinden... dus we rockten maar wat aan... maar wat maakt het uit he?? Hij deed z'n uiterste best... en won het toch wel op z'n uiterlijk. Ik deed geen moer in de showring, behalve me ziek lachen... ik hoefde niets te doen want hij reed z'n eigen showtje wel... haha... Ik hoopte altijd alleen maar dat ik zou blijven zitten.

De 10-jarige TWH is een paard wat als ie je niet moet... echt een dikke vinger opsteekt. En staakt. Gaat gewoon ergens stilstaan en dan mag de ruiter proberen hem voorwaarts te krijgen. Gaat niet lukken. Bij heel veel druk gaan z'n oogjes ook nog dicht. Dan ie hij niet thuis. Ken je dit soort type paarden?

2 uitersten. De ene, supersensibel, heeft aan 50 gram druk genoeg om richting Timboektoe te vliegen... de andere, lekker cool in z'n koppie, heeft soms 1000 kilo nodig en dan is ie nog in staat om te denken: wat kriebelt er toch continu?? Gaaaaapppppp..... en je ziet de stinkerd stiekum lachen.

Soms heb ik weleens medelijden met mensen die 'm zooooooo leuk vinden....

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Hahaha, dat lijkt me nogal een portret jouw spotted walker. Klinkt inderdaad net zo licht als mijn saddlebred. Wanneer ik aan rechtsaf staan denk, pikt hij dat al op. Bij hem is het dus vooral zaak dat hij wacht op mijn teken, want wat we gaan doen heeft hij dan allang uitgevogeld.

Ook dat showen klinkt bekend hoor. Ik ken hier veel mensen met fox trotters en walkers die graag met elkaar rijden omdat de paarden dan beter in Hun gangen zitten. Lijkt wel of ze gaan lopen showen tegen elkaar?
Ik had een merrie quarter horse die gangen paarden niet uit kon staan, ze nam dat gangengedoe zeer persoonlijk en liep dan in een zeer aangename trot te paraderen. Mijn bibs kwam dan niet uit het zadel, haar hoofd laag... Prachtig... En maar boos kijken naar die gangen paarden... Rare merrie. Ik lag dan in een deuk van het lachen.

Ik ken de TWH en MFTH als hele makkelijke paarden. Erg mens gericht en je Kunt er iedereen opzetten? Prima beginnerpaarden omdat ze, wanneer ze merken dat de rijder nog wat te leren heeft, heel geduldig en vergevensgezind zijn.
Maar dat geloof ik niet voor alle paardjes van dit ras hey
Mijn. Foxtrotter ook niet, ik kan wel iedereen erop zetten en ze brengt mensen niet in gevaar.... Maar om wie ze is, veel en vooral erg aanwezig paard, zijn mensen snel zo onder de indruk dat ze liever afstappen. Zo bromt en gromt ze als ze het naar haar zin heeft en heeft een flinke motor....

Je 10 jarige TWH klinkt als een drafthorse hahahaha. Ik mag dat wel als paarden zich niet de wet laten voor schrijven en je je als ruiter moet verdiepen in het paard. Ik moet altijd erg lachen wanneer ik vrienden over heb uit NL die dat wel ff gaan doen, dat rijden, want per slot van rekening hebben ze al jaren ervaring.
Die dan al snel zeggen "wow, dit is wel even andere koek, wat reageren deze paarden op je zeg"
En dat is niet alleen bij mijn horsies, ik denk dat het komt omdat paarden hier veelal in flinke kuddes opgroeien en dat merk je. Maar dat zal je bekend voor komen verwacht ik

Manchita schreef op maandag 31 december 2012, 20:29:

Klopt! Exact hetzelfde hier. Ik denk 'm de hoek om... Dat is zo ontstaan in de loop van de jaren.
Ja, vlak voor de showring had ie allang de andere Walkers gespot. We deden dit op een evenement wat PaardEnKoets heet, en het was bedoeld om de veelzijdigheid van de TWH te promoten. Nou..... dat hebben ze geweten! Hij wist maar 1 ding: DAAR waren z'n vriendjes... en DAAR moest ie bij blijven. Ja, ik hoefde echt niets te doen want ze showen idd. tegen elkaar op. Alsof ze idd. precies weten dat het hun eigen ras is...
En vaak ook nog exact op de maat van de muziek. Ik verwacht dat als ik nu.... eh, Enya's Tempus Vernum zou laten horen hij acuut in de Spaanse Pas gaat. Ik weet niet hoe de Saddlebred is... maar ik weet wel dat dit 'n paard is wat nooit iets vergeet. Je kunt het 'n jaar niet herhalen... zodra je een bepaald iets vraagt weet ie het weer. Zo ook alle route's die we ooit gelopen hebben, een soort ingebouwde GPS. Hij brengt je wel weer thuis. Gooi gewoon die teugels los en laat 'm gaan... haha... die heeft al zoveel mensen thuisgebracht.
Hij past zich ook vaak aan bij andere paarden. Jogde altijd naast z'n vriendje, een door ons gefokte Paint.... Ging in een uitgestrekte draf naast de showFries van m'n vriendin... liep langzaam naast een gespeend en weg te brengen veulen...
Hele aparte dingen. Een paard wat ontzettend attent is en alles ziet voordat jij het ziet.

Ik heb trouwens ook de ervaring, ook met Quarters, dat ze 'vreemd' opkijken als ze het ritme van de hoeven de 1e keer horen... soms kijken paarden heel verstoord opzij op de manier van: wat is dat nou weer??? Ze horen dus heel duidelijk het verschil in beenzetting. Vind ik wel apart eigenlijk....

Eh.... deze Chaser in principe wel. Hij zal niemand beschadigen. Maar het is een zeer sensibel paard, en er blijft dan altijd 1 oog op mij gericht. Ik doe hem er geen plezier mee. Hij doet voor iemand anders niet wat ie voor mij doet.
Het is iets wat ik moeilijk uit kan leggen want het heeft niets te maken met wel of niet goed kunnen rijden. Wél alles met het aanvoelen van dat specifieke dier. Het is een klein stukje uitsloverij, een stukje extra gang, een stukje harder werken en meer z'n best doen... wat ie voor mij wél, maar voor een 'vreemde' niet zou doen.
Sterker nog... zou er een vreemde komen... zoals afgelopen week, en het is een vreemde man.... zie ik al z'n hoofd dat ie 'm gaat smeren. Hij wil daar niets van weten en zal altijd proberen om weg te komen. Ik vermoed dat het een stuk (angst)verleden is wat ie nooit heeft vergeten. Vrouwen zijn prima... de meeste mannen dus niet.
Ik moet 'm ook gaan halen voordat b.v. de DA uit z'n auto stapt... want anders kan ik een zoektocht over 8 hec. gaan beginnen!

Haha.... Chaser snorkelt!! Daarom vinden mensen, zeker die toenmalige hoefsmid, hem doodeng!! Snorkelen en je oogwit laten zien. Hij heeft al mensenogen... maar kan ze behoorlijk wegdraaien! Dan nog neusgaten van hier naar Tokio... hihi... en de meeste mensen haakten af. Terwijl hij nooit iets zou doen, ook nooit heeft gedaan.
Dat snorkelen van hem is puur opwinding... of hij heeft iets gezien en dat moet ie je dan even vertellen. Hij loopt continu te snorkelen onderweg... haha...
Ja. Catcher is ook sociaal opgegroeid en dat zijn totaal andere paarden.
Ik vind het heerlijk als paarden zo licht zijn en zowat te sturen op je gedachtes.
Maar.... dat krijg je bij dit paard als 'vreemde' echt niet voor elkaar.
Deels zit dit ook in z'n karakter hoor... beetje lomp doen. En heb je geen zin? Nou... dan de je toch lekker niks? Waarom zou je je druk maken???? pffff....
Deze kun je waarderen omdat hij never nooit opgeeft. Al is hij nog zo moe.... en moet ie nog een hele heuvel opklauteren.... hij zal 't halen. En in dat ritme loopt ie dan ook, z'n neus zowat over de grond. Ikzaluthaluh.... ikzaluthaluh... met bijbehorend verbeten bekkie... maar hij komt er wél. En dat is ook karakter.

Er zijn dagen geweest dat ik hem wel kon schieten. Ken je dat cowboyliedje?
One step forward.... two steps back?? Nou, zo dus.
Hij weet dat ie vier benen heeft.... en ik ze beslist moet bekappen.
Drie benen gaan goed... en bij de vierde dacht ie tot voor kort: verrrreeeeekkkkk... laat ik es gaan hangen!!! Want ik heb er helemaal geen zin meer in!
Nou.... ik ga het been niet hoog lopen houden hoor. En laat het met alle gemak net zo hard vallen. Dus hij heeft 'n keertje zowat op z'n knieën gelegen.... dat was wel eventjes schrikken. Maar... en da's nou zo leuk... het lijkt wel alsof ie dat soort dingen leuk vind. Hij heeft humor. Het zijn allemaal uitprobeersels.... iedere keer weer.
Van die leiderschap in twijfel-trek vraagjes.

En reken maar dat ik 'm losstaand kan bekappen hoor, niets aan de hand dus hij weet het donders goed. Maar soms is het baasje-uitproberen-dag... en dan moet baasje weer eventjes-op-haar-strepen-staan dag houden.
En dan is ie weer het allerliefste paardje van de wereld

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Ze zouden eens handschoenen moeten uitvinden met spijkertjes aan de binnenkant, zodat de ruiter altijd 'met zachte hand' rijdt Is dat gezeik over wel of niet aan bit trekken of aan neus trekken ook over

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 1 januari 2013, 21:14:


Er bestaan teugeldrukmeters en dat is prachtig speelgoed.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 1 januari 2013, 21:16:


Dat meeeeen je niet!!!??!! Kan ik dat ook gebruiken om te meten hoe hard iemand aan de nek van zn hond trekt

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 1 januari 2013, 21:17:


Nee, je kan dan alleen meten hoe hard de hond aan de riem trekt

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 1 januari 2013, 21:17:


Ik meen het wel, en ik vind het geweldig. :)
Je hebt verschillende uitvoeringen maar de echt goede versie heeft lampjes op het kopstuk. Hoe meer lampjes branden, hoe meer druk. Er zit ook verschil in beide teugels dus je kunt ook zien of je gelijke teugeldruk hebt of niet.
Echt super!

AHA!! Ik bespeur hier ook een paard met Engeltjesdagen en Duiveltjesdagen

Merel Stoffers schreef op dinsdag 1 januari 2013, 21:33:


Tuurlijk, en de middelpuntsvliedende kracht van een in de rondte gezwaaide teckel ook.


In recent onderzoek is Clinton ermee begonnen en heeft meteen op een schitterende wijze onbedoeld bewezen hoezeer culturele perceptie ook in wetenschap de resultaten bepaalt.
Te koop weet ik alleen van de teugeldrukmeter van http://www.centaurtrainology.com/node/28#.UONH66y2XiI
Daar zou ik geen 350 euro aan uitgeven ondanks dat ik het idee uitstekend vind. De inzetbaarheid voor mij van deze uitvoering of soortgelijk (volgens jou bestaan ze inmiddels ook al minder goed...) is beperkt of nihil omdat ze niet ijkbaar en instelbaar is.
Ik rij zoals je weet met lichte touwtjes. 'Libra's' enzo Ik zou alleen iets hebben aan een visuele terugkoppeling zoals zo'n meter doet wanneer het bereik en het interval instelbaar en ijkbaar zijn.

Maar nogmaals, het idee voor zo een visuele terugkoppeling vind ik uitmuntend. Het is vast ook niet moeilijk te maken en hoeft al helemaal geen 350 euro te kosten, denk ik. Ik vind 50 euro genoeg, als ik bij voorbeeld dit http://www.weegschaalboer.nl/lthg4-15kg10g-geel-zwart-p-365.html zie en aanneem dat die winkel ook nog een gewone marge voor die componenten rekent. Je hebt dus 2 van dergelijke unstercomponentjes nodig, een draadje en een lichtbakje met ledjes o.i.d. Ik zal eens vragen als ik een elektronicawinkel tegen kom, maar volgens mij peanuts.

e m kraak schreef op dinsdag 1 januari 2013, 22:07:


Ik ken het onderzoek van Clinton niet.
Er hangt inderdaad al een waarde aan de lampjes.
Ik heb die van Centaur zelf in handen gehad, ruiters er mee zien werken en les krijgen, enz. En het is echt wel tof speelgoed, juist omdat het direct visuele terugkoppeling geeft.
Wie weet komt het 'zelf instellen' nog wel, voor nu is dit 'de doorbraak' en ik denk dat dit een hele goed zaak is.
Wie weet er hierna nog komt... Het is in elk geval weer een stap in de goede richting!