Ik stuur vaak allerlei onderwerpen van allerlei buitenlandse, naar mijn mening, interessante onderwerpen door naar PN, deen zal dat leuker vinden dan dander, maar deze keer wil ik aandacht vragen voor een prachtige aflevering van het IT- CLICKS magazine van onze eigen Inge Teblick. http://du120w.dub120.mail.live.com/default.aspxrru=inbox&wlexpid=9505E824917D47419574DC0BCD43402F&wlrefapp=2#n=75898756&rru=inbox&fid=1&fav=1&mid=5cbb6266-dd19-4efe-9a80-e24741659b83&fv=1.
en dan hoop ik maar dat de link werkt

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Piet schreef op vrijdag 30 november 2012, 19:18:


Is ineens een hele rare tekst ook. Iedereen die eea wil lezen kan beter ff googlen op inge teblick

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Even kijken of deze werkt: http://www.ingeteblick.be/pdfs/itclicks-nummer6.pdf?utm_source=ItClicks+Magazine&utm_campaign=96c699d978-Nieuwsbrief_19_12_2011&utm_medium=email

Het tekstje bij deze pdf was als volgt:

"Magie

Hallo liefste (clicker-)trainer,

Het was koud, deze nacht - het wordt nu echt winter, met zo’n waterzonnetje ‘s ochtends. Als ik van achter mijn bureau naar buiten kijk zie ik twee paarden intens naar mij staan kijken; Cliff en Adje wachten op hun ontbijt, elk op hun vaste plaats. Minneke en Zip staan ook op hun plaats, dat weet ik, hoewel ik hen van hieruit niet kan zien. Ik varieer m’n voertijden een beetje, anders ontwikkel je van die klokvaste gewoontes en wordt het een probleem
als het eens een keer anders is. Dan wordt je ‘comfortzone’ gewoon veel te klein.

Dat is ook weer mijn plan, vóór ik aan het Rijboek begin te werken - mijn comfortzone weer uitbreiden.
Ik ben zo gefocust geweest op de wetenschap van het leren die verklaart waarom je zo’n fantastische resultaten ziet met clickertraining, dat ik nu de behoefte voel terug te keren naar de magie van de woordenschat van alle praktische tussenstations waar ik doorheen de jaren ben gepasseerd. De Tom Dorrance-mensen, bijvoorbeeld - ik was vergeten hoe mooi, maar ook hoe vaag de woorden waren voor mensen die maar net Tom Dorrance (of Ray Hunt) hadden ontdekt. Ik herinner me dat ik 15 jaar geleden Tom Dorrance’s ‘True Unity” las, en er niks van begreep. Ik deed er vijf jaar of zo over om het een praktisch boek te vinden waar ik iets aan had.
Zo is er het magische “ask the horse”. Ik had er werkelijk geen idee hoe je het paard iets kon vragen! Het waren echt andere tijden dan nu, besef ik, en ik kwam vers uit een hele traditionele manège. Pas veel later leerde ik dat er heel concreet mee werd bedoeld dat je lichte druk moest gebruiken (negatieve bekrachtiging) en kijken of het paard daarop zou reageren. Als het paard dat niet zou doen, betekende dat dat je iets een beetje anders moest doen. Voila, drie woorden voor dat hele concept. Maar die woorden doen meteen méér dan alleen een techniek samenvatten. “Ask the horse” geeft meteen een emotionele binding mee. Mooi toch?

Soms denk ik dat clickertraining ‘moeilijk’ is omdat het niet ‘magisch’ gebracht wordt. We noemen het zoals het is, en dat geeft soms het gevoel dat clickertraining ‘maar’ een mechanische reeks oefeningen is. Maar het is wel degelijk magie - de magie van de werkelijkheid. Net zoals snaartheorie en het multiversum en dat we allemaal sterrenstof zijn.

Als je straks het Denkwerk-boek leest krijg je een heleboel dingen compact uitgelegd. Hoe, waar, wat, waarom. Feiten, weliswaar de ingekorte en tijdelijke essentie; soms een beetje een willekeurige kronkellijn binnen de veelheid van mogelijke onderwerpen. Alleen voorwoord en nawoord zijn eigenlijk heel emotioneel. De pagina’s daartussen zijn dat niet - de anecdotes erin wel, maar niet al die uitleg die daar tussenin staat.
Ik denk dat ik dat onbewust zo heb gedaan. De emoties zitten als een geschenkverpakking rondom de feiten, aan het begin, en aan het einde. Emoties maken de werkelijkheid de moeite waard.

Inge"

Schitterend en da's maar een klein stukkie... lees de rest!

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Leuk, ons experiment staat er ook in :) Nog in z'n kinderschoenen uiteraard, maar was leuk om te doen :)

Sarah_Noah_Sol schreef op zaterdag 1 december 2012, 11:54:


Mijn paarden hebben ervan genoten.... wordt vervolgd... wie weet kunnen we hen nog leren lezen

Ik wil zeker het exp met symbolen nog proberen! Misschien moeten we dat eens verder uitdenken :)

Hoi Lenneke
Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt. Ik verzorg een andalusiër, zij heeft een peesblessure en moet in een stand staan. Zij heeft helemaal geen ruimte om te lopen, omdat de blessure in de stal en in het land alleen maar erger werd. Dit is het laatste redmiddel en ze heeft nu een paar keer een echo gehad en het gaat eindelijk de goede kant op. Dagelijks stappen en sinds kort stukjes draf opbouwen, maar ze mag niet los, niet in galop en geen kleine bochtjes makes.
Dit paard barst van de energie, staat af en toe te stuiteren en dribbelen naast me. Ik snap het heel goed, en ondanks dat ze zo vol energie zit, luistert ze wel. Ik neem een dubbel halstertouw zodat ik afstand kan nemen als ze steigert. Ik heb haar met de clicker geleerd op commando achteruit te gaan en heb nog een zweepje bij me voor het geval ze niet luistert. Als ik die voor me houd, respecteert ze dat als mijn eigen ruimte en blijft netjes op afstand. Zo is het veilig, zij kan zich gewoon uiten, ik straf haar er niet voor, zeg wel dingen als ho ho en rustig maar.
Ik heb het idee dat ze er zelf ook niks aan kan doen, ze let wel op me, trekt niet aan het halstertouw, loopt niet over me heen, dus ik neem haar niks kwalijk
Voor de mensen die vallen over hoe dit paard gehouden word, het is niet mijn paard, ik heb er niks over te zeggen. Eerst hebben ze geprobeerd het paard rust in de wei te geven, maar het spaanse temperament nam geen rust. Stal geprobeerd, werd nog erger, nu in de stand geneest het eindelijk. Het was dit of inslapen had de veearts gezegd.
Gelukkig werkt dit

Hoi Lenneke
Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt. Ik verzorg een andalusiër, zij heeft een peesblessure en moet in een stand staan. Zij heeft helemaal geen ruimte om te lopen, omdat de blessure in de stal en in het land alleen maar erger werd. Dit is het laatste redmiddel en ze heeft nu een paar keer een echo gehad en het gaat eindelijk de goede kant op. Dagelijks stappen en sinds kort stukjes draf opbouwen, maar ze mag niet los, niet in galop en geen kleine bochtjes makes.
Dit paard barst van de energie, staat af en toe te stuiteren en dribbelen naast me. Ik snap het heel goed, en ondanks dat ze zo vol energie zit, luistert ze wel. Ik neem een dubbel halstertouw zodat ik afstand kan nemen als ze steigert. Ik heb haar met de clicker geleerd op commando achteruit te gaan en heb nog een zweepje bij me voor het geval ze niet luistert. Als ik die voor me houd, respecteert ze dat als mijn eigen ruimte en blijft netjes op afstand. Zo is het veilig, zij kan zich gewoon uiten, ik straf haar er niet voor, zeg wel dingen als ho ho en rustig maar.
Ik heb het idee dat ze er zelf ook niks aan kan doen, ze let wel op me, trekt niet aan het halstertouw, loopt niet over me heen, dus ik neem haar niks kwalijk
Voor de mensen die vallen over hoe dit paard gehouden word, het is niet mijn paard, ik heb er niks over te zeggen. Eerst hebben ze geprobeerd het paard rust in de wei te geven, maar het spaanse temperament nam geen rust. Stal geprobeerd, werd nog erger, nu in de stand geneest het eindelijk. Het was dit of inslapen had de veearts gezegd.
Gelukkig werkt dit

Sarah_Noah_Sol schreef op zondag 2 december 2012, 19:17:


Was ik ook van plan. Kan toch niets nuttigs meer doen met de paarden, dus maken we maar gewoon lol
Is anders zo afkicken voor hen als ik hen helemaal met rust laat.

Eerst over Tytse nu. Thanks voor de info over het lopen, achteruit laten gaan, ander gedrag vragen etc.

De opmerkingen van Spirithorse, Cristel, Goulash en Talitha hebben mij wel aan het denken gezet over de “acceptabel-heid” van dit gedrag… Aan de hand van jullie opmerkingen heb ik dus beter getraind… Aangezien hij niet bokt tijdens het longeren kon ik het “niet bokken” niet tijdens het longeren trainen, maar het idee is hetzelfde: ander gedrag vragen op het moment dat hij ongewenst gedrag laat zien.

En het werkte (natuurlijk). Dankzij de goede raad (soms heeft men even een herinnering nodig) was ik beter geconcentreerd op wat we deden en duidelijker over wat wel en niet mag. Nu houdt hij beter zijn aandacht bij de “oefening”. Rennen, lopen, stoppen, rennen, Niet Inhalen, niet bokken... Hij deed het echt heel goed en ik geloof dat hij ook trots op zichzelf was (zoals altijd als je ‘m de hemel in prijst) !! Wij blij en veiliger dus !

Hoi Talitha, voor wat betreft jouw verzorgpaard… Ten eerste fijn dat het nu beter gaat (wat wordt je daar blij van he, dat ken ik wel).

Ik vroeg me af of, nu je van de dierenarts weer een beetje met ‘r mag draven, het nu niet een goed moment is om haar weer wat meer ruimte en gezelschap te geven ?

Die van mij had officieel een paar maanden (!!!! advies van 2 DA) stalrust moeten hebben (hij had EN een gescheurd/ zwaar beschadigd ligament EN een scheurtje in een bot… ). Ik heb ‘m een paar weken in zijn schuilhok en/ of in mini-weilandjes gehad (voor de nodige verandering) en het was verschrikkelijk! We hebben natuurlijk wel meerdere keren per dag spelletjes gedaan (handschoen oppakken, woorden leren, niet eten, voet op een blok hout zetten om de volgende echo voor te bereiden, etc etc) maar dat vult geen 24 uur! In het begin had hij echt rust nodig, maar al snel verveelde hij zich dood, ook begon hij soms in zijn mini-weitjes te rennen. Als er iets niet goed is voor een gescheurd ligament, dan is dat wel in een kleine ruimte rennen !!

Hoewel de meeste dieren hun gedrag aanpassen aan hun gezondheid, denk ik inderdaad dat dat niet het geval is voor alle paarden (zo luisteren ook niet alle mensen naar de dokter, zo ook ik : “hoezo rust, ga jij dan poep scheppen, dokter?”); soms door het temparement, soms door de leeftijd… kunnen ze ondanks een blessure teveel bewegen. Ik denk dat ik er wel goed aan heb gedaan Tytse toen een “korte” rustperiode te hebben gegeven (maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, heb paar 1 methode geprobeerd), maar deze moet wel zo kort mogelijk worden gehouden !

Als een dier niet beweegt tijdens het genezingsproces worden de nieuwe structuren daarop aangepast, op immobiliteit! Die groeien dus niet zoals het hoort.

Toen ik Tytse (tegen dierenarts-advies in) weer bij zijn vriendje in de wei heb gezet rende hij elke dag minimaal 1x als een gek door de wei (zoals vanouds maar dan mank…) ik vond het heel eng maar geloofde wel dat het langzaam aan goed zou komen en het heeft gewerkt (na de 1e paar dagen in de wei liep hij wel slechter dan dag 1 maar dat is normaal, niet meteen terug zetten hoor). We zijn nu 7 maanden verder en hij is bijna goed (niet op de echo hoor, die zal altijd raar blijven doordat het bot een rare aangroeiing heeft).

Ik geloof echt dat als “jouw” paard weer mag lopen (en ze mag nu zelfs alweer draven), dat ze ook wel met meer vrijheid om kan gaan… kijk wel uit hoe je dat doet, ze moet niet uit de stand boem in een wei met X paarden (denk ik)… op dit forum zullen er vast wel mensen zijn die je daarover goede raad kunnen geven. Misschien eerst wandelen en dan in een veldje zetten met een rustig paard dat ze goed kent? (niet een te klein veld, nogmaals minirondjes dat kan nooit goed zijn, ook geen glibberig veld… zeker niet als ze net zo slecht kan lopen als die van mij, haha). Veel succes !

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 27 november 2012, 17:42:


Ja ik voel me op de fiets ook onzeker met m'n paard ernaast.
Ruim 'n jaar geleden met Jelle naast de fiets, ik reed hem nog bijna niet dus dacht ik is hartstikke leuk en goed voor hem. De eerste 2 x ging goed ik helemaal enthousiast .
De keer erna schrok Jelle van 'n vrachtwagen achter hem (in de polder) hij sprong opzij en dan heb je op de fiets niks te vertellen omdat je voeten niet zo snel bij de grond komen . En daar lag ik hoor en Jelle keek wat doe je me nou

Lenneke keijzer schreef op dinsdag 4 december 2012, 16:50:


Hartstikke goed advies, alleen begrijp ik dat er een andere eigenaar in het geding is en dat die 'héél goed naar het da advies luistert. Beweging is essentieel. Ik heb dat nu inmiddels al zo vaak meegemaakt. Ook bij een paard met bv. een gebroken hoefbeen. Dwars tegen alle adviezen van meerder da's in...niks operatie. Paard liep op 3 benen, langzamerhand kreupel op 4 en uiteindelijk weer rad. Enkele maanden later bleek uit een onderzoek dat vooral jonge paarden in het wild zó vaak een hoefbeen breken..

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Fijn dat we konden helpen: herken dat zó goed, dat een ander jezelf soms gewoon even móet wijzen op wat je eigenlijk al wel weet en misschien ook wel deed, maar dat het door het moment even in een ander vaarwater kwam!

Telkens weer.......

wat zou het saai zijn, als mijn paardjes elke dag gezond en supervrolijk, werkwillig en enthousiast klaar zouden staan om zonder overdreven gedrag direct te doen wát ik vroeg en hóe ik het vroeg.....

Telkens weer....

Maar ik BLIJF me erover verbazen dat het ook telkens weer aan mij ligt:
Of ik stelde de verkeerde vraag, óf ik stelde de vraag verkeerd!