Sandra van Bommel schreef op vrijdag 1 juni 2012, 19:43:


http://www.scienceofmotion.com/videos/naviculer_syndrome.html
ouderwets paardenpesten

http://www.scienceofmotion.com/documents/photoblog.php?entry_id=1332456884

bodybuilderpaard dat nog steeds maagzweren heeft?
gewoon iemand die 3jarige rondombeslagen beengezwachtelde treurpieten in de piste rondjaagt om te kijken waarom ze kreupel zijn.

(ik ben echt allergisch voor living horsy legends geloof ik)

Hij is van de Franse school (Saumur), dus de Légerté, de lichtheid is het uitgangspunt en einddoel. Philippe Karl is ook een volger van deze school. Is net weer effe anders dan de portugese of spaanse rijkunst, en ook weer anders dan de Deense Branderup. Maar het valt allemaal wel onder klassieke rijkunst en is dus geen moderne sportrijderij.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hij is van de Franse school (Saumur), dus de Légerté, de lichtheid is het uitgangspunt en einddoel. Philippe Karl is ook een volger van deze school. Is net weer effe anders dan de portugese of spaanse rijkunst, en ook weer anders dan de Deense Branderup. Maar het valt allemaal wel onder klassieke rijkunst en is dus geen moderne sportrijderij.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hij is van de Franse school (Saumur), dus de Légerté, de lichtheid is het uitgangspunt en einddoel. Philippe Karl is ook een volger van deze school. Is net weer effe anders dan de portugese of spaanse rijkunst, en ook weer anders dan de Deense Branderup. Maar het valt allemaal wel onder klassieke rijkunst en is dus geen moderne sportrijderij.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

zoek de verschillen?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op maandag 4 juni 2012, 13:39:



Ik zat draadloos en dan laadt dit forum heel traag. Dan word je wel eens wat ongeduldig.

Ha joop, ik heb eea gelezen van de man, maar heb nog geen mening over hem gevormd. Was gewoon benieuwd naar de visie van anderen. Ik lees altijd alles met interesse van trainers, omdat er altijd wel wat te leren valt. Ook als je zelf niet die weg zou kiezen
(je kunt ook soms gewoon leren wat je juist niet wilt. )

Maar zoals gezegd... ik heb nog niet echt een mening.

Christel, dezelfde school als Philip Karl? Ik zag wel dat hij dezelfde manier van longeren heeft, maar die heeft Nathalie Penquitt ook (maar die rijdt ook klassiek) Overigens een vorm van longeren die ik wel leuk vind en ook gebruik met Billy, omdat het veel meer afwisseling biedt dan botweg rondjes rennen, Ik moet er alleen zelf nog beter in worden, maar daar wordt aan gewerkt. (oefening baart kunst) Ïk pak het ook voorzichtig op met silja,

Niet met Hälga, want die heeft toch wat artrose en dan vindt ik werk op de cirkel geen goed idee. Met haar probeer ik veel te rijden (rechtdoor en in stap), te werken aan rechtrichten en fietsen om onbelast conditie op te bouwen (en vetjes weg te werken) en omdat ze momenteel even een singelwondje heeft (uiteraard beetje voor beetje met interval)

met trulsa longeer ik ook niet. Die is net blij dat ze de leidoefeningen onder de knie heeft en vindt het al heel wat om ergens tussendoor te lopen, terwijl ik aan de andere kant van het obstakel blijf staan. Verder heeft ze gewoon een erg onhandig lijf om veel van te vragen.

Maar goed... de manier van longeren herkende ik wel. De rest wat ik van hem heb gelezen (lang niet alles) klinkt niet onlogisch, maar ook niet vernieuwend. Maar dat is dan wellicht ook wel te verklaren.

Zijn werk aan de hand oogt ook een beetje anders, maar daarvan heb ik bij PK nog niet zoveel gezien. Het principe is hetzelfde als bij Piet Bakker, denk ik zo. Zij het vanuit een andere positie

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 1 juni 2012, 12:56:



Kan het me niet meer precies herinneren, maar er is onderzoek gedaan met volgens mij Aboriginals, die kunnen dat nog steeds. Met vliegtuig mijlenver uit hun dorp gehaald, en ze konden zo de weg terugvinden, keken oa naar stenen, aan welke kant mos groeit, om zich te orienteren. Voor bronvermelding zou ik diep in geheugen en boeken moeten graven

Paddy heeft een grappig gedrag. Over het pad tussen dag en nachtweide lag een omgevallen boom, hij kon hier netaan onderdoor, leidde ik hem aan touw dan volgde hij zonder morren, maar liet ik hem los dan ging hij toch liever een stuk om de boom heen en kwam dan verderop weer terug het pad op. Nu is het alweer een jaar geleden dat we de boom af hebben gezaagd, maar nog steeds loopt Paddy om

Anne Maria schreef op maandag 4 juni 2012, 19:04:


k Had t er laatst met een vriend over. Ik geloof ook zeker dat we vroeger zo'n vermogen hadden.
En eerlijk gezegd denk ik zelfs dat we het nog steeds zouden kunnen leren als we wilden...
Ik tenminste wel, ik verdwaal zelden

Fossielen laten zien dat de hersenen kleiner worden als een soort wordt gedomesticeerd.Het brein van paarden en honden kromp, waarschijnlijk omdat de mens voor ze ging zorgen.
Ook de hersenen van de mens zijn 10.000 jr. geleden gekrompen. Bij dieren krompen de voorhersenen. Bij mensen werden de middenhersenen (emotie, zintuigelijke) kleiner.
Honden en mensen leefden nauw samen, mensen maakte plannen en organiseerde, honden namen de zintuigelijke taken waar.

Mandyc schreef op dinsdag 5 juni 2012, 12:05:


Waardoor nam het stukje emotie af?

Een minder goede afstemming/ontwikkeling van de hersenen, in het geval van de midden hersenen, zorgt ervoor dat je eindigt met een simpele, duidelijke emotie.
Hoe meer de hersenen ontwikkeld zijn/hogere functie's, hoe meer psychodrama er voor komt, (daar hebben dieren geen last van.....).

Mandyc schreef op dinsdag 5 juni 2012, 16:25:


Betekent dit dat de menselijke emoties/psychodrama vroeger méér waren? Toen onze hersenen groter waren alvorens we dieren gingen domesticeren? Nóg meer?

Er is in de loop van eeuwen natuurlijk weer heel wat veranderd, hoe en in welk opzicht.......
We weten nu dat het brein maakbaar is, we kunnen met bewustzijn onszelf veranderen. Niet alleen de genen spelen een rol in wie we zijn.
Het trainen van onze denkwijze beinvloed ons gedrag wat weer invloed heeft op onze hersenen / wie we uiteindelijk (willen) zijn.
Nu we dat weten....

Christel Provaas schreef op dinsdag 5 juni 2012, 16:28:


Nee, zij of jij haalt de dingen door elkaar of bedoelt iets anders dan jij eruit op maakt.

2 dingen, staan los van elkaar:
1 - significant kleiner hersenvolume is een domesticatiekenmerk (Dus bij onze op een of andere manier gehouden dieren, maar ook bij onszelf. Neanderthalers bij voorbeeld hadden er geen last van.). Overigens is er geen 10000 jaar voor nodig. Hersenvolume als domesticatiekenmerk is met 1 generatie voor elkaar, vandaar dat bij voorbeeld dierentuindieren géén wilde dieren zijn al zie je daar aan de buitenkant niks van.
2 - Welk deel van de hersen is minder of meer ontwikkeld. Maar, dat staat los van de werking van 1. Bij mensen zijn de frontale hersenen nogal monsterlijk vergroot maar ons oudste, primitiefste reptielvormige stuk brein hebben we ook nog steeds, helaas. De genetische oorzaak van die vergroting is bekend maar mij even ontschoten, de biologische beperking is wrsch. dat het niet nog groter kan zonder keizersnee.

Dat mensen zulke gekke grote hersens ontwikkelden vond dus niet gelijktijdig (maar veel eerder) plaats met het domesticatieproces waarin hersens juist weer verkleind worden.