Sandra van Bommel schreef op maandag 7 mei 2012, 9:33:


Ik heb dat nog niet gezien. Bij plotselinge spannende dingen wel spierspanning door het hele lijf en zich "schrap" zetten om te vertrekken; snorkelende geluiden ... maar geen gapen.
Nadat het spannende moment is verdwenen, zie ik ontspanning door het hele lijf, hoofd laag en gevolgd door "proesten". Ik zie gapen niet als teken van spanning, maar echt als een teken van ontspanning, vermoeidheid of verveling. Het is een reflex van de ademhalingsspieren; ik weiger te geloven dat het bij dieren totaal anders werkt. Nogmaals, oorzaak weet de wetenschap niet; er zijn een boel veronderstellingen oftewel interpretaties.
Als een paard een scheet laat, dan kan hij ook gewoon in de weg zitten hé?

Gapen komt voort een gevoel in het lichaam, dat kan ongemak zijn, zoals pijn, om zichzelf een beter gevoel te geven, het overlevings instinct.
Het kan ook een reactie zijn op wat anders in het lichaam, zoals het mentale aspect. Ook dan kan een gaap voor verlichting zorgen.
Het signaal wat er zich afspeelt in het lichaam wordt doorgegeven naar de hersenen en daar kan een gaap uit voortkomen.
Gapen is een gedrag wat een gevoel met zich meebrengt, dat gevoel is een reactie op de gaap van het lichaam, het lichaam wordt er beter van. Een zelf "herstellende" reactie van het lichaam of verbetering is beter gezegt.

Ik zie gapen als iets "positiefs", het is voor de omstanders duidelijk te zien, dus een signaal, een signaal wat werkt aan verbetering van de sfeer en voor het lichaam. We komen iets aan de weet waar we op kunnen gaan letten, om ook vanuit onszelf voor verbetering te gaan zorgen.
Gaan we de gaap negeren kan het een probleem zijn wat escaleert, mentaal of misschien fysiek.

Anja Seijn schreef op maandag 7 mei 2012, 9:59:

Ik ben bang dat je mij verkeerd begrijpt. Misschien drukte ik mij niet goed uit.
Ik heb het over gapen na een spannende gebeurtenis. Niet tijdens.
Dus direct NA een heel erg spannend moment, als het paard weer ontspant.
Zelf zie ik het dan min of meer als oversprongsgedrag/afvloeien spanning.

Anja Seijn schreef op maandag 7 mei 2012, 9:59:

Ik ben bang dat je mij verkeerd begrijpt. Misschien drukte ik mij niet goed uit.
Ik heb het over gapen na een spannende gebeurtenis. Niet tijdens.
Dus direct NA een heel erg spannend moment, als het paard weer ontspant.
Zelf zie ik het dan min of meer als oversprongsgedrag/afvloeien spanning.

Niek staat hier niet ver vandaan bij een draverkenner die goed met de moeilijkere types overweg kan. Ze heeft veel geduld en wél de mogelijkheid om wel dagelijks met hem aan de slag te gaan. Zowel overdekt als buiten. Ze heeft zelf nog 2 dravers van rond de 19 jaar oud, waarvan één zelf gefokt die pas sinds een jaar in de bak kan galopperen. Evt. zou Niek weer voor zí'jn plezier voor een uitrijkar kunnen lopen. Er was echter één voorwaarde aan zijn komst verbonden.......

Maandelijks op bezoek komen en in de toekomst gezamenlijke buitenritten maken.
Da's geen straf. Ik wilde met Niek samen trainen voor de nijmeegse 4 Daagse. Dat doe ik nu dus indirect door naar hem toe te wandelen
_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Er worden wel heel veel KANnen voorgesteld ZOU allemaal kunnen

Ik weet in ieder geval dat 'gapen' bij MIJ altijd een teken is van ergens een -'tekort'

Tekort aan voedsel - weinig gegeten
Tekort aan rust - weinig geslapen
Tekort aan interesse - weinig boeiends - te saai of te ingewikkeld.

Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten

Te ingewikkeld is vlgns mij een teveel
Of je moet bedoelen een tekort aan verstand dus daarom te ingewikkeld
_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Vanavond tijdens het oefenen kwam er toch weer een gaapsessie voorbij.
De heenweg ging alles echt super. Met hele lichte hulpen en een simpele vingerwijzing was Quib netjes aan het meewandelen. Bleef nu zelfs iets achter mij lopen.
Stoppen, versnellen, vertragen hij volgde prima. Hij loopt ook niet meer te duwen zoals hij dat in het begin zo graag deed.
Toen de terugweg. De helling is vanaf die kant stijler waardoor Quib graag wat wil versnellen. Hij weet nu echter dat hij naast mij of iets achter mij moet blijven. Zodra hij iets voor mij uit dreigt te gaan lopen is het halt en achteruit naar de goede positie en weer verder.
Doordat het voor hem makkelijker is sneller te gaan maar het niet mag, begint het gapen al heel snel. Zijn uitdrukking wordt ook duidelijk gespannen en hij probeert uiteindelijk zelfs een keer te happen.
Ik vraag dus eigenlijk precies hetzelfde als op de heenweg maar het resultaat is toch nét even iets anders.
Uiteindelijk onstpande hij gelukkig vrij snel en kreeg hij als beloning even een gezamenlijk drafje bergopwaarts kado. Daarna bleef het bergje af een stuk beter gaan.
Ik was voor vandaag iig super tevreden maar zit nu ook te gapen
_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

Ik heb in een ander topic al genoemd dat de zoon van silja te koop staat. Hoe graag ik hem ook een thuis zou bieden... het is niet verstandig. Te hoge kosten, stal niet groot genoeg etc.
Desalnietemin heb ik wel contact met de verkoopster. Dat heeft te maken met het feit dat we een jaar geleden op zoek waren naar Sils kinderen.

Het paard staat te koop omdat het ertussen uit naait, richting huis. Zowel voor de wagen (is dus ook al omgegaan met de wagen) als onder het zadel.
De eigenaresse is ten einde raad. Paard is een weideornament geworden. Ze kan er niets mee. Vandaar dat ie te koop staat.
Maar goed... ze is eerlijk in de advertentie en het gevolg is dat geen hond reageert. Niemand wil een paard met probleemgedrag.
Nu heeft ze de fokster gebeld (daarna is het paard dus al op 4 andere adressen geweest) en die wist te vertellen dat hij dat altijd al heeft gedaan.(ze mailde mij daar vanmiddag over)
Ze gaf het advies om minstens 10 km weg te rijden en slingerend naar huis te rijden

Persoonlijk vind ik dat dus geen oplossing. (lees: belachelijk) Paard krijgt al snel een goede conditie en weet alsnog binnen de kortste keren de weg naar huis,
Ik geloof nu niet dat je het paard daarmee het probleem kan afleren.

Eigenlijk komt het erop neer dat ze is opgelicht toen ze het paard kocht. Ze zocht een braverik.

Nu vraag ik mij dus af (nee, ik ga het zelf niet doen), maar is zo'n gedrag, wat het paard blijkbaar al vanaf het begin heeft, nog ooit eruit te trainen? Gezien het dier na de opfokster met zijn 6 jaar nog 4 keer van adres is veranderd en waarschijnlijk iedere keer werd verkocht omdat hij met ruiter/wagen ertussenuit ging en daarmee is versterkt in zijn gedrag? (paard vliegt ertussenuit, baasje dondert op de grond, paard wordt op stal/wei gezet en dus beloond voor zijn gedrag. Hoeft daarna ook niet eens meer te werken...)

Maw... het gedrag zit dus inmiddels en hoe...
Puur theoretisch... is dat nog ooit te veranderen?
Kan dergelijk gedrag ook gewoon 'erin' zitten gezien hij het vanaf het begin heeft gehad

(hoewel ik geneigd ben om te zeggen dat het begin van de africhting dan behoorlijk fout is gelopen en dat het daardoor is ontstaan)

Ik moet eerlijkheidshalve erbij zeggen dat sil alleen buiten ook geen makkelijke tante is. Ze is erg onzeker en alleen rijden is nogal een uitdaging. Ik doe het zelf niet, omdat ik haar niet de eerste kans wil geven om een verkeerd gedrag aan te leren. Met een ander paard erbij is nl niets aan de hand.
Ik moet erbij zeggen dat het gedrag de laatste jaren is versterkt en dat je ook meer onzekerheid in de wei ziet, waarbij ik zelf het vermoeden heb dat ze gewoon slecht ziet. Er zijn meer dingen die in die richting wijzen.,

Maar goed... echt heel gemakkelijk alleen buiten was ze nooit, noch in de wei (ging dwars door de omheining als je met haar vriend vertrok)

Beiden paarden komen van dezelfde fokker (sil en haar zoon), sil is lange tijd op de baan geweest als draver (8 jr) haar zoon maar even omdat hij niet voldeed.

Laat de theorieen er maar eens op los
Vind het overigens erg sneu voor de koopster... en als ik financieel breed zat en een wat grotere stal had.... zelfs als ik er niet mee naar buiten kon. Arm beest komt waarschijnlijk nergens echt terecht. Verkeerde start.

Het kan zeker werken aan de oplossing om eerst geregeld op een andere plek te gaan rijden. Zo bouw je een goede- betere- andere band op met het paard. Hij gaat zich meer op de ruiter concentreren doordat hij de omgeving niet kent. ipv alleen maar denken aan de juiste weg terug. Om op onbekend terrein te gaan rijden kan je een hele andere reactie krijgen, een ander gedrag wat werkt aan veranderingen.
Het kan dus toe bijdragen aan een betere band en een paard wat wel plezier krijgt en beter ontspannen blijft tijdens een buitenrit.
Deze gedragingen kunnen uiteindelijk meewerken aan het veranderde gedrags als je wel langzaam weer op bekend gebied komt.

Elke mogelijke gedragsverandering heeft te maken met goede resultaten. Of die bereikt worden hangt af van een inventieve begeleider en een zelfverzekerde begeleider.

Reageert hij zo als hij alleen buiten gaat? Wat gebeurt er met een ander paard erbij?
Is het dan opgelost of knalt hij er dan ook vandoor in zijn eentje?

Ik zou het buiten gaan sowieso heel rustig opbouwen , in stukken van tientallen meters denken, veel belonen, niet te snel te ver willen gaan en ernaast... om te beginnen. Niet erop.
Zekerheid opbouwen. Laten ondervinden dat het leuk is buiten te komen.

Je kunt in een later stadium ook achter een fiets aan rijden, dan is hij toch alleen weg en heeft toch iemand voor zich om te kunnen volgen .
Player vindt het práchtig om achter een fiets te kunnen lopen, die volgt ze met de adem in die zijn nek, kan niet hard genoeg gaan

Elk paard heeft recht op een staart

Mandyc schreef op donderdag 10 mei 2012, 8:36:


Oké, daar kan ik mij dan wel weer iets bij voorstellen. Hoewel... vergeet niet dat dit paard deze zelfde truuk al vanaf het moment dat hij ingereden is, heeft uitgehaald en beloond gezien en dat het na de opfokster ook bij 4 nieuwe eigenaars en dus zeer uiteenlopende plekken is gebeurd. Lijkt me dat dit paard allang heeft gegeneraliseerd?

Bij training is het advies om een bepaald gedrag minstens op 5 verschillende plekken te trainen, om die generalisatie te bewerkstelligen, omdat het context-gericht leert. Dit paard heeft het gedrag waarschijnlijk op heel wat meer plekken getraind, dus ik ben een beetje twijfelachtig of het werkt,.''

Van het opbouwen van een band met een van de eigenaars kan geen sprake zijn geweest, gezien hij overal maar kort is geweest. In die zin zal dat zeker niet hebben bijgedragen bij een oplossing ervan.

Het advies van de fokster aan de eigenaresse om 10 km te rijden en slingerend terug te rijden, werkt volgens mij niet. Niet bij een paard waarbij het gedrag al zo geinstalleerd is.

Inventiviteit, weten wat je doet en gericht trainen zou misschien nog effect kunnen hebben (ik ben hier niet zeker -vandaar ook mijn vraag-.... bij onderzoek bleek dat een gedrag wat diep geworteld zit, graag weer tevoorschijn komt in een stresssituatie, ongeacht hertraining)
Hoe dan ook... de huidige eigenaresse heeft die kennis niet en durft er volgens mij ook niet meer mee te rijden, gezien het paard alweer lange tijd alleen nog grasmaaier is. Vandaar ook dat ze hem wil verkopen. En dat zal geen sinicure zijn, in een tijd van overvloed.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 mei 2012, 10:07:


Ik heb geen exacte gegevens. De eigenaresse woont zo'n 1000 km hiervandaan, dus ik kan niet even gaan kijken. Ik heb zelf ook de vraag gesteld wat hij doet met een ander paard erbij, maar daar heb ik nog geen antwoord op.
Ik kan mij voorstellen dat ze iets meer kans op verkoop aan juiste eigenaar heeft, als het paard tenminste te rijden is met een ander paard erbij.

De manier waarop je training omschrijft, zou ook iets zijn waar ik aan denk. En dan per stap opbouwen. Alleen.... je krijg dat verdraait moeilijk andere paardenmensen aan het verstand gepeuterd en ik denk dat ze dit paard allang heeft opgegeven.
Daarnaast geeft ze ook aan dat grondwerk geen optie is vanwege haar slechte knieen. Dus verwacht ik niet dat ze ernaast gaat lopen (of fietsen)

Het is natuurlijk niet mijn paard en theoretisch heb ik niets met haar te maken, maar gezien het probleem kwam de betreffende vraag gewoon in mij op.... of je zoiets nog eruit krijgt....
Dat ik wat meer op de hoogte ben over dit specifieke paard heeft er alles mee te maken dat we zochten naar de kinderen van sil vorig jaar, toen ik nog een paard zocht, uit nieuwsgierigheid en om te kijken of daar een geschikt paard bij zat,.
Sil is ook een apart paard wat je moet kennen, maar echt een persoonlijkheid, waar we gek op zijn. Vandaar.
Het contact nu heeft veel te maken dat ze eigenlijk hoopt dat ik het paard koop.Ze zegt dat niet met zoveel woorden, maar daar komt het wel op neer.

We hebben echter al twee grote, fijne paarden en twee ukkies en daarmee een leuke groep. Een extra paard, zijn extra kosten, zeker in de winter, en onze stal voldoet dan niet meer aan de voorwaarden mbt de maat (geloof ik... niet echt nagemeten)

Als het aan mij lag, zou ik trouwens evengoed een redelijk bedrag bieden voor het paard (ze vraagt nu teveel geld en dat heb ik ook duidelijk gemaakt) en ik denk dat ik hem dan toch snel genoeg zou hebben, want ze kan er niets mee. Ik zou dat alleen voor het paard doen, omdat het zo'n stakker is die van eigenaar naar eigenaar verhuisd om uiteindelijk bij de slacht te belanden... Een paard wat met zijn 6e al aan een 6e eigenaar begint, heeft weinig kansen in het leven. Persoonlijk zou ik er niet wakker van liggen als ie niet op buitenrit kan, (heb tenslotte 2 paarden die dat wel kunnen) al zou ik wel proberen te trainen, alleen al vanuit trainings-uitdaging-oogpunt.
Maar goed... dat ben ik...
Mijn echtgenoot peinst daar waarschijnlijk nog niet eens over. En ongelijk heeft ie dan niet.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 10 mei 2012, 11:08:


Dat is blijkbaar universeel, dat mensen geen tijd willen steken in de training van of het oplossen van problemen met hun paard. Hier loop ik daar ook tegen aan, ze "breken" (letterlijk zo gezegd) liever hun paard om snel "resultaat" te krijgen dan er tijd in te steken om zo op basis van vertrouwen en in een leerproces vorderingen te boeken.


In dat geval is het wel logisch dat ze niets bereikt.


Hier ook altijd dat zelfde probleem, aan de andere kant wel goed, een tegenwerkende factor in huis want ik zou me ook van alles op de hals halen waar ik ook geen plaats / tijd / geld voor heb....
Wel een uitdaging trouwens, zo'n paard

Elk paard heeft recht op een staart

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 mei 2012, 11:28:

Zeg dat nu niet

Maar idd... een tegenwerkende factor in huis voorkomt dat je in zeven sloten tegenlijk loopt en ook ik heb de neiging om alles in huis te halen...
maar op de een of andere manier trek ik mij het lot van dit paard teveel aan. Stom. Kan daar natuurlijk een heel spiritueel verhaaltje aan hangen, maar ik denk eigenlijk dat ik gewoon een fantast, idealist en watje ben en omdat ik zo gek op sil ben.