lunatic schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 23:06:


Wat mij dan weer interreseerd ? Waarom je vreed content was dat je geweest bent ? Wat heeft die paar uur jou bijgebracht .Zelfde vraag aan Katja , Herman ,britt ,Sybil ,marianne en Gerd trouwens .Wat was het belangrijkste dat jullie gaat bijblijven ?

Britt Claeys schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 23:11:


't is ni

' G hebt toch uw paarden ? Eerlijk , als ik met de witte weg zen ?Kan gene vriend tegen op !

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:30:


'T is niet vaak he, dat ik het volmondig en zonder commentaar met je eens ben

e m kraak schreef op zondag 23 augustus 2009, 18:07:


Nog nooit gebeurt, denk ik ! 'K kan alleen Ilias ni op menne schoot nemen zennek plat namelijk

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Voor mij was het ook de eerste keer dat ik de overgang zag bij springpaarden dus paarden zoals de mijne. Het feit dat de paarden met het bitloze hoofdstel veel meer ontspanning uitstraalde, veel tekens gaven van ontspanning was voor mij belangrijk. Tot over een paar jaar dacht ik ook dat je een paard niet ontspannen aan de teugel kon laten lopen bitloos.
Maar wat mij vooral zal bijblijven is Beate en haar merrie. Zowel de merrie als Beate haar gezicht. Ik zeg het ook al is het maar 1 iemand... Ik vind het knap om in het hol van de leeuw te durven laten zien dat het anders en beter kan.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Hmmm....
Dat de relatie tussen paard en ruiter toch vaak ergens "vastloopt", niet alleen door het bitgebruik... en dat daardoor allerlei problemen ontstaan die dan als sneeuw voor de zon verdwijnen als er iemand met inzicht verschijnt. Jij dus hé Eddy, want je hebt niet alleen het bit ingeruild voor een sidepull maar ook gezegd of getoond hoe er wél gereden moest worden. Jij hebt twee dingen veranderd in de demo: bitloos én een andere "strategie".

Dit kan natuurlijk overal voorkomen, niet alleen op een springstal.

Dat de meeste mensen helemaal blokkeren als ze nog maar aan "bitloos" denken en zich dan voorstellen dat ze samen met hun paard gaan "verongelukken", "ontploffen", "crashen"... Ook de mensen die serieus geïnteresseerd zijn en het beste voor hun paard willen.
Persoonlijk vind ik dit raar want vroeger was ik echt geen held maar over bitloos rijden heb ik me nooit geen zorgen gemaakt.

Dat die paardenwereld daar eigenlijk geen enkel raakvlak heeft met onze paardenwereld, behalve dat er ook paarden in voorkomen. En als ik met die andere wereld geconfronteerd wordt, dan krijg ik toch altijd een vieze smaak in mijn mond, ik kijk niet te veel links en rechts, niet te veel naar die boxen en zeker niet naar die paarden.

Opvallend vond ik ook dat die paarden blijkbaar geen "achteruit" aangeleerd wordt.

Dat onze vier merrietjes, op ons weitje, een gelukzalig leven hebben

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Het belangrijkste:
Beate hare frank da viel dat te lezen was op haar gezicht (en dat zegt meer dan duizend woorden).
We zullen zien hoe dat verder gaat verlopen maar de interesse van haar kant is er!
Verder:
Dat Melissa ook heeft gevoeld dat haar paard meer ontspannen was.
Dat de meesten toegaven dat ze meer ontspanning konden zien.
Dat Lindsey tegen me kwam zeggen dat ze niet met Ramazotti kon wat jij deed binnen een heel korte termijn.

Het effect op de paarden had ik verwacht. Maar wat ik ni had verwacht is dat Ramazotti zijn 'verbeten mond' (kweet ni hoe ik het moet uitleggen, precies of hij bijt op het bit, hij geeft een strakke indruk en er is precies een standaard gaatje aan zijn weggekrolde lippen waar het bit ligt) nog steeds had bitloos. Ik dacht dat dit echt had te maken met het bit. Hij was wel meer ontspannen dus wat is het? Psychologisch (een gewoonte)? Fysiek (resultaat van dat gewicht steeds daar te incasseren)? Mss gaat het wel weg na een tijd? Net zoals mijn paarden eerst nog hun mond openden toen ik het kopstuk aandeed en wat ze nu ni meer doen. Ik zou het eigenlijk ni weten.

En nog iets heel belangrijks wat ik ni ga vergeten en waar ik aan dacht toen ik er stond: ik ga nóóit meer terug
Ni dat ik daar ooit aan gedacht had maar bij het terugzien van zo'n manier van omgang en rijden denk ik toch: mannekes, wat ben ik blij dat mijn ogen zijn opengegaan!

Britt Claeys schreef op zondag 23 augustus 2009, 23:07:


En andersom Eddy, wat is het belangrijkste dat jou gaat bijblijven?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:30:


Das helemaal just!!!
Maar het wil ni zeggen dat het op één ding ni (meer) klikt met mensen, dat ze daarom geen vrienden meer kunnen zijn. Ik ben met de meesten opgegroeid op de manege, we kennen elkaar al jaren.
De reden waarom ik me ni elke keer weer bemoei met hun paarden is omdat het ten eerste vermoeiend is omdat ze toch ni willen luisteren en ten tweede, omdat het dan te veel in ambras gaat eindigen en das ook ni gezellig.
En ja, ik en mijn paard, daar kan niemand tegenop. Da snappen de manegerkes ook ni want tegen wie moet ge dan tetteren? Maar dan ben ik hen voor en noem ik me een eenzaat, laat ze het maar geloven, ik weet beter

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:

Wat hebben die paar uur bij mij bijgebracht? ...
Véél schoon beeldmateriaal
Wat zal mij bijblijven?
Ongeveer de hele demosessie.

Ik heb in die 2 jaar dat we mekaar kennen en ik je trainingen volg al de meest uiteenlopende en extreemste situaties kunnen/mogen aanschouwen.
Wat je op deze demo liet zien was voor mij niet echt nieuw, wél verrassend. Want het was de eerste keer dat het ook op lokatie - met "échte" springpaarden werd aangetoond.
Ik was een beetje euforisch gelukkig dat ALLE paarden vanaf seconde 1 zich gelijk ontspanden. En dan bedoel ik letterlijk seconde 1: het moment dat de véél te strak aangesnoerde neusriempjes werden losgemaakt en een ontspannen passende sidepull werd omgedaan. Het viel meteen op dat geen enkel paard ook maar de behoefde voelde om er plots van door te gaan, ook al stonden ze volledig vrij.

Wat me eveneens bij zal blijven - en hierin kan ik Eddy's reactie best goed kaderen - is de reactie nà de demo.
Chris (mijn paardenmakker for all times) was uit oprechte interesse komen kijken. Hj was wel een beetje laat, waardoor hij de intro-uitleg en de eerste demo's miste.
Toen ik hem vroeg wat zijn algemene indruk was, kreeg ik als antwoord: "prachtig wat anderen met hun paarden kunnen."
Hieruit spreekt niet zo zeer zijn ongeloof, maar wél zijn angst om zélf ook deze stap te zetten.
Jammer én frustrerend.
Toch groeit druppelsgewijs het besf, ook bij Chris. Het heeft alleen tijd nodig, véél tijd.
_______
Herman
"Art in Nature, Nature is Art"

Spijtig dat ik niet eerder kon komen en dat er taterwaters achter mij stonden zodat ik niet veel heb verstaan, maar heb toch een deel gezien...
Ik vind het in elk geval heel waardevol dat je dit doet Eddy, en ik versta dat je soms denkt: waar ben ik mee bezig... zoveel energie steken in iets waar dan misschien 1 iemand van overtuigd zal zijn op het einde van de demo (met wat geluk) Maar ik hoop dat je het toch nog vaak wil doen! Want het is gewoon belangrijk dat er meer mensen van horen en vertrouwd mee geraken.
De reden dat het bij velen misschien maar bij "proberen" blijft is omdat zeker bij springruiters en dressuur ruiters die meer van hun paard verlangen dan een wandelingetje er meer problemen zijn dan alleen het bit. Er is bv veel kans dat een paard van 5 a 6 jaar last begint te krijgen van een knellend zadel, te veel druk achter en op de schoft waardoor het gaat hoofdschudden en ervandoor leert gaan. Zeker springzadels die niet goed passen geven veel pijn bij de landing en een paar galopsprongen erna. Een ruiter gaat dit proberen oplossen door harder in de mond te trekken, eventueel met zwaarder bit proberen en zo zijn we vertrokken. Als dit paard daar genoeg last van heeft gekregen gaat die int begin heeel content zijn dat dat bit al weg is en zich meer ontspannen, totdat zijn focus weer op zijn rugpijn komt en er opnieuw problemen komen, en dan zeggen ze, ziedewel dat dat bitloos maar niks is?
Ik hoop toch dat er bij veel mensen iets is blijven hangen en dat ze het hopelijk wat rondvertellen, het was hoe dan ook een heel moeilijk publiek, die springruiters, altijd een ras apart he..
Fijn trouwens je nu eens gezien te hebben Eddy, en ook Britt en Herman, maar de anderen die er waren heb ik niet gezien... behalve een paar mensen die ik nog van vroeger in de manege kende, waarvan 1 man bij u is geweest Eddy...die mens zie ik misschien nog wel eens, met de hoop dat, als hij nog niet bij u is geweest, ik hem nog kan overtuigen om het te proberen.

Met da wreed content bedoel ik eigenlijk dat ik er een beke tegenopzag omdat ik er niemand ging kennen én omdat ik niks van paarden ken (dus ook niet het lef had om repliek te geven aan een jongedame die voor de demo begon tegen haar vriendinnen over het feit dat ze ooit toch iets opgelost had door haar paard 'een goei mep op zijne neus' te geven...)

Wat die paar uur mij heeft bijgebracht?
Ik was al overtuigd, maar stond toch versteld dat die overgang zo snel kon gaan (bovendien super dat het onder eigen rijders was, zodat het idd niet overkwam als: ja ma, dien is da gewoon om bitloos te rijden)

Het feit dat die paarden zonder bit, de eerste minuten aan't knabbelen waren(zo van gatver, zijn ze niks vergeten)

Dat er alvast één iemand was die je nadien info kwam vragen over het aanschaffen van een bitloos hoofdstel.

En nog een aantal indrukken die moeilijk te omschrijven zijn.

Maar je hebt weeral laten zien dat het kan.
En 'k ben er zeker van dat dat in sommigen hun achterhoofd toch wel zal blijven hangen als ze weer eens een "probleem" ondervinden.

Britt Claeys schreef op zondag 23 augustus 2009, 23:09:


de diepe treurnis bij de paarden in de stal en de onbeschoftheid bij de mensen tijdens de demo , mijn intens verdriet als ik de vragende Ramazotti moest negeren en voorbij lopen om hem achter te laten ................ het besef dat normen en waarden ,instinct en besef nog verder aan het verwateren zijn dan ik mogelijk achtte ,mijn verlangen naar mijn erf ,mijn paarden ,honden ,kippen waar norm en waarden alledaags zijn , de rust vanzelfsprekend ,de inzet 100% zonder gedwongen te worden ,mijn bomen ,mijn dreven in het bos .Sam met zen lieve kop ,banshe met zen speedfreakgehalte ,Faye met haar frettebek en IQ gehalte waar ze Egon laat van blozen .Luca met zen tomeloze hondsheid liefde .Ilias die vraagt : en ik dan ? En laatst but not least Hilde : 'T ga precies ni ? Neeje mie tga ni !Komt wel terug goe zenne

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 augustus 2009, 1:05:


Ook iets positiefs?

Britt Claeys schreef op maandag 24 augustus 2009, 1:10:


Kwas daar met vrienden ?