Spirithorses schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:37:


gavelletje=gevalletje.
En dan zit ik niet eens aan de wijn, kun je nagaan....

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:03:


Rock was er zo ene, telkens opnieuw halsters stuk, koorden over, keilbouten uit de muur, rubbers 3meter langer (bij wijze van spreken), ... en het was niet van de grote schrik, maar inderdaad van NU!

Helms Cindy schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:06:


hoi,
ik heb hier ook geen echte trekkers staan. maak ze wel vast met een stalhalster. het touw wordt telkens vastgemaakt aan een strotouw dat rond de boom is gebonden. dat is wat eerder stuk gaat als ze trekken (dit gebeurt heel zelden als er eentje schrikt). verder zijn de touwen vastgemaakt met een knoop (weet de naam eigenlijk niet) die je lostrekt. heb in de vroegere manege wel veeeeel stalhalsters zijn breken. niet zozeer van hangers, eerder van schrikreacties. opvallend is dat er daar staan die wel heel vaak schrikken.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 21 juli 2009, 0:32:


Die indruk kreeg ik bij Rock. Tataaaaaaaa en nu gaan we gras eten, want ik werd het stillaan beu! Telkens opnieuw. Sinds ik touwhalster gebruik, doet hij het niet meer. Ook Enno had zich over laatst zich even ergens achtergehaakt op de moment dat hij vast stond. Even paniek en daarna rust zodat ik zijn halster ervanachter kon haken. Toch: geen halsters in de weide aanlaten aub, en geen paarden zonder toezicht en veiligheidsknoop aan touwhalsters vastbinden.

Helms Cindy schreef op dinsdag 21 juli 2009, 9:12:


Persoonlijk denk ik dat dit alles afhankelijk is van paard tot paard. Ik ben er persoonlijk ook geen voorstander om een paard vastgebonden te laten staan aan een touwhalster (onbewaakt bedoel ik dan). Je weet nooit. Er zijn inderdaad paarden die er een spelletje van maken om zich los te trekken, maar er zijn ook altijd onvoorziene omstandigheden. Een paard is en blijft toch nog steeds een vluchtdier. Zelfs het meest onverschrokken paard kan in paniek geraken. Ik verkies dan toch het lostrekken en wegwezen. Lijkt me veiliger.

In de weides gewoon geen halsters aan van welke soort dan ook. Je weet maar nooit.

Als ik mijn paarden opzadel, poets of weet ik veel wat bind ik ze ook nooit vast. Ik hang het touw wel rond de haak, maar knoop het niet vast. Bij mijn paniekerig manneke thuis heb ik het touw dan ook vast, dat hij inderdaad wel niet leert om slag op keer er van door te gaan. Ondertussen blijft hij netjes staan.

hoi,

die van mij die deed het ook vaak. Ik was er toen der tijd van overtuigd dat ze ergens van schrok. het gebeurde altijd zo plotseling. De slimmerik wist echter dat het halster pas brak als je er met een ruk aan gaat hangen niet als de druk langzaam opgebouwd werd. er zijn toch wel wat halsters en halstertouwen gesneuveld. Ze ging dan echt zitten en degene die dan echt overstuur was, was ik.
De oplossing van de pensionhouder was een flinke schop/zweep tegen de kont op het moment dat ze ging hangen. Nou dat moesten we maar niet doen dacht ik. Uiteindelijk het ik het ongeveer zo opgelost als Eddy omschrijft en tegenwoordig staan ze eigenlijk bijna nooit meer vast.

e m kraak schreef op maandag 20 juli 2009, 20:16:


+ wat geluk en misschien nog nette pony's
Bij de Friesen hebben we toch verschillende halster met een kapot getrokken sluiting gehad.


Hier valt niets op in te brengen
Nils en Olly

Spirithorses schreef op maandag 20 juli 2009, 23:45:


We hebben hier een C pony, die het naa even te hebben vast gestaan, het tijd vond om zich los te trekken. Dat is een paar keer gelukt. Niet kapot, maar gewoon wringen en over zijn oren heen. Halter strakker gemaakt, maar hij bleef het doen/proberen. Ook bij het opzadelen.
De laatste aktie was op de manege.
Pony had ik deze keer niet vast gezet, maar het touw alleen over de buis gehangen. We hadden net het zadel vast gesingeld, vliegt ie weer ineens (als gebruikelijk ) naar achteren.
HIJ (de pony) rekende op weerstand, maar die was er niet , vliegt 10 passen naar achter, verliest het evenwicht en gaat achter over de kop !!
Je hebt nog maar zelden een beest ZÓ verbaasd en beduust gezien
Sinds dien heeft ie het nooit meer geprobeerd!
Nils en Olly

Wij hebben hier ook een Vedette staan die in haar beginperiode niet wilde stilstaan en die zich bewust en gekontroleerd losrukte.
Ze ging een eerste maal achteruit om de lengte van het touw te meten, een tweede maal ter controle en de derde maal stond ze gewoon vrij! Er was steeds wel iets stuk van het touw / stalhalster / touwhalster. Dan sta je wel eventjes stil bij de kracht en het verstand van een paard!

Helms Cindy schreef op vrijdag 10 juli 2009, 15:16:


Even een update, want een topic starten en er dan geen gevolg aan geven is niet netjes hé.
Dus na die bewuste wandeling:
Heb ik voor hem geen extra plakjes hooi ver weg van de anderen meer gegeven. Hij moest van mij zijn plan maar leren trekken. Als hij niet bij de groep hoort, dan is daar een reden toe. Moet ik hem dan extra in de watten gaan leggen? Neen dat maakt mij zwak in zijn ogen.
Als ik hooi in de ruif deed en hij ging naast corazon toch even proberen om erbij te kunnen. Piepte ik draaide me om en deed alsof ik hem zou trappen, of ik stelde me zeer dreigend op. Als hij het begreep, liet ik hem daar even over nadenken, daarna gaf ik hem toelating om te komen.
Er is een keertje geweest dat Enno tussen ons in kwam en Invierno een afstraffing gaf. Misschien had hij even de indruk dat ik op die moment niet sterk in mijn schoenen stond, of dat de puber iets meer van zin was.
De dag erna was de wandeling al een stuk aangenamer.

Vicky en ik zijn nog een keer op stap geweest met de twee jonge hengsten. Invierno heeft geen stap verkeerd gezet. Mijn correcties waren minimalistisch (het waren nu gewoon leuke oefeningetjes), hij reageerde er telkens goed op (niet zo snel als Rock bv, maar die kent het gewoon allemaal al), mijn beloningen waren iets duidelijker. Op diezelfde plaats wilde hij toch weer even graag rollen, zonder al te veel poespas erond itt vorige keer. Een testvraag? Volgens mij op dat moment niet. Ik heb het toegelaten. Deze keer was er geen sprake van verzet. In discussie gaan daarover zou nu nefast voor onze relatie zijn geweest. Hij kwam recht zonder gedoe en hup weer verder. Naar mijn mening was dit gewoon een jonge knaap die genoot van zijn uitje en geen jonge hengst die eens wilde testen of hij mij niet even onderaan de ladder kreeg.

Ondertussen is er iets veranderd in de kudde. Rock, Enno en Cora vormen een klik. Niño heeft zich aangesloten bij Invierno.

Ongeveer een maand geleden heb ik me een halsring aangeschaft. Gisteren heb ik het voor de eerste keer uitgeprobeerd.
Waarom heb ik nog zolang gewacht? Omdat Jeanneke mega hengstig was, is en precies blijft Ze is ook zo'n echte plasmerrie die erg plakt aan het been met momenten en ik wou een moment waarbij 1. iemand foto's kon pakken en 2. ze licht aan de hulpen was en niet in extase geraakt elke keer dat ik mijn been aanleg

Dus gisteren: eerst even met kopstuk gereden en hoewel ze nog wat plakkie was, viel het best mee. Ik wou ook ineens de halsring alleen uitproberen om te zien wat het gaf zonder training met kopstuk erbij. Kon best wel tegenvallen natuurlijk
Kopstuk uit en halsring aan, effe in stap wat wendingen uitgeprobeerd en 't viel ni mee eerlijk gezegd, zeker afwenden weg van Kristel (de fotografe van dienst) want Jean vond haar wel héél interessant
Effe kijken wat het zou geven in een vitesseke hoger, in draf was ze al een beetje beter stuurbaar maar de oude en foute gewoontes kwamen boven: op het einde van een cirkel toch snel effe naar de andere kant en stofzuigen, met haar neus tegen de grond lopen, kzat precies op een paard zonder hoofd
Wat moest ik daar nu mee? Dat sturen ligt aan mij, kmoet het ook nog gewoon worden hè! Dat stofzuigen, hmm, proberen om de halsring naar voren te brengen om zo haar hoofd naar boven te vragen. Tja, dan moet ik mijn gewicht ook naar voren brengen natuurlijk en laat dat nu een stop zijn dat ik bij haar heb ingevoerd

Nu ben ik precies heel negatief maar das belange ni waar! Ik heb ervan genoten! Jean deed eigenlijk goed haar best en bovenstaande foutjes waren na een tijdje al wat beter. Haar oren waren veel op mij gericht, ze begon wat te smakkelen na een tijdje en ik denk dat ze deze vrijheid ook best leuk vond.
Extra kers op de taart voor haar is dat ik voor de eerste keer heb gewerkt met voedselbeloning onder het zadel. Jean wou (en wilt soms nog) van onder mij weglopen na de galop en druk met de teugels helpt ni, daar gaat ze tegenin en ik ben geen trekmadam. Simpele oplossing: halthouden en laten inbuigen links en rechts en alles is terug ok. Maar hoe zou ik dat doen zonder teugels? Khad al geoefend om dit te doen in combinatie met mijn voet naar voor te steken maar dat macheerde ni goe dus koekies!! En het werkte, hoewel ze de eerste keer begot ni wist wat haar overkwam toen ik iets eetbaars vast had, ze had het eerst ni door en draaide haar hoofd terug weg maar haar neus had precies toch iets geroken?? Jaja, njamnjam en het inbuigen ging als een fluitje van een cent

Hier zijn enkele foto's van gisteren:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1007

Dit is een filmpje van mijn eerste galopje met halsring, ik kon haar goed op de cirkel houden, hoe sneller de vitesse, hoe gemakkelijker het stuur precies
Jeanneke was een paardje dat niet wou stilstaan toen ik haar kocht, net nog altijd dat stapje extra en bij blijvende druk op de teugels nog één en nog één en nog één, ... Ze doet het vrij goed nu vind ik. Helemaal op het einde met mijn 2 handen aan de halsring, da macheert ni zo goe dan En dan dat snokje naar links, ai caramba

http://www.youtube.com/watch?v=yIiZqnreLs4

Trainingsmomenten in combinatie met het kopstuk om haar stofzuigen (doet ze vooral in stap en draf, dus ni te zien in het filmpje en ik heb er geen filmpjes van) tegen te gaan, komen nog. Op de verfijning moeten we zeker nog werken maar ik vond het zo plezant gisteren dat ik het vandaag nog eens heb gedaan Lekkere fun, zalig!
Vandaag ging het sturen na een tijd een pak beter. Kdenk dat ik m'n stuur heb gevonden: de halsring vasthouden met mijn buitenhand en als ze ni reageerde op enkel mijn zit, de halsring een beetje kantelen naar de kant waar ik heen wil, mijn pols dus draaien. Eventueel nog samen met mijn binnenhand dat overdreven wijst naar waar ik wil. En voila, ik moest mij ni meer beperken tot cirkels. Voltes en slangenvoltes en andere kronkelingen gingen nu ook.
Als ik de halsring vast blijf houden met rechts (rechtshandig hè), dan muisde ze er vanonderuit op de rechterhand naar links

Ik weet 1 ding: dit is één van de beste speeltjes die ik onlangs heb aangekocht en kga er nog veel plezier aan beleven!!

Shoot...

Britt Claeys schreef op zondag 26 juli 2009, 23:44:


Als koppeke naar beneden valt , effe bovenlichaam naar achteren en benen aanleggen in combinatie met wending of zijgang vragen .Voor de rest geen commentaar ,gewoon sjikke dinges

eddy DRUPPEL schreef op maandag 27 juli 2009, 0:05:


Thanx, kzal het eens proberen met een wending. Zijgangen gaan nog ni lukken
Zelfs met kopstuk is het moeilijk, ze kent da ni en bij het opvoeren van druk gaat ze er tegenin. De eerste stapjes zijn er maar 't is nog een hele lange weg met up's en down's

Britt Claeys schreef op maandag 27 juli 2009, 0:14:


Zoals de bergskes ,ups and downs ?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 27 juli 2009, 0:21:


Die heb ik hier ni De up's zijn altijd goe, deze down's iets minder maar we komen der wel zenne. Khad nooit kunnen dromen dat ik hier al stond met haar en ik heb geen trainingsplan, het komt gewoon. Alles wat trager maar dat maakt ni uit, kheb tijd.