cindybijl schreef op zondag 28 april 2013, 12:45:


Eh, Aoife, ik breek effe in, maar plaats het niet in de kroeg, want ook ik ben trots op je. Lekker he, als een paard reageert zoals je denkt dat ze zou moeten reageren omdat jij het op jouw manier hebt aangepakt.

Ik heb Marlies al verveeld met ons joepie-verhaaltje, en Kim van Preston (hier beetje antwoord op je mail): hier komt onze (mijn) trots: Echtelief werd vorige week 53 en wilde geen ander cadeau dan een ritje stappen op Sig. Fijne man toch? Sig is officieel mijn merriemeis, maar zijn merriekleuter Cool (8 al, hoor) is zo'n lastpak, dat ik haar altijd in de hand heb en hij dus met officieel Secret, alias Sekreet, heen en weer sjouwt.

Beide dames worden niet bereden maar zijn paard thuis, omdat Cool ruim 4 jaar geleden haar rechter korte bilspier scheurde en mijn lief 3 jaar geleden ziek werd.

Tuurlijk weer veel te druk die dag, deadlines teksten, ik had al wel de bak 'geschoond', ongevraagd buurvrouwen bezoek rond de thee, borrel nog met anderen, maar het stoffige zadel hing klaar, inclusief twee teugels met clips, want een hoofdstel met bit voor mijn bonte overbeet wilde ik stellig niet. Lief ging akkoord met die eis, en beide dames kregen einde middag een halster om. Dat betekent hier thuis: werk-aan-de-winkel. Poetsen, verplaatsen, grondwerk of wandelen. Duidelijk. Ik heb bewust de paint-klier van 8 niet uit ons bakje van 16 bij 32 gelaten, omdat ik hoop dat ze er iets van opsteekt. Ik heb snel een borstel over twee ruggen getrokken en Siggy weer even laten snuffen aan dek en zadel. Oortjes naar voren en diep snuiven, spul d'r op, bij aansingelen weer even voorbeen links gestrekt naar voren (reflex?) maar na ruim 4 jaar (!) wachtte ze op het bit met hoofdstel. Been naar voren, kauwen, maar er kwam geen hoofdstel, geen bit. Ik heb beide teugels aangebracht aan het stalhalster, lief kwam ergelijk gemakkelijk in het zadel, voor de zekerheid een lijntje aan het hoofdstel en in mijn hand en (we)ze hebben lekker gestapt samen. Stapje terug na niet meteen "Whoo" en Sig zette geen stap verkeerd, hoewel het mooiste weide-ornamentje ooit in volle galop en bokkend telkens door de bocht kwam raggen en onrust stookte. Het lukte Cool niet de twee-eenheid te storen, want ik had de indruk dat Sig het veel te leuk vond weer 'iets te doen samen'!

Ok, ik ook nog even . Moeizaam erop, joh wat zit zo'n stijgbeugel hoog!, en een pijnlijke hamstring standbeen erna, maar het was of ik thuiskwam op dat mooie korte rugje, met die oortjes bijna voor d'r ogen, benen en handen eraf en luisteren op mijn stem...

Blij jetje
Sorry Aoife, moest even meeliften op jouw gevoel

Lekker gevoel he
Vandaag weer even geoefend, paard had zich 4x steigerend losgetrokken en was weggerend richting stal
Ach de aanhouder wint, na 15 minuten stond ze tot 2x toe weer netjes op de trailer, we zijn gestopt daarna overmorgen weer
Eigenaar had er geen goed gevoel over omdat ze dat gedrag dus steeds vertoond, maar de afsluiting was tot 2x toe goed, dus ik heb alle vertrouwen.
Eigen paard kon ook wel een trailersessie gebruiken dus die ook gelijk meegepakt en goed afgesloten en nu even een dagje geen paarden morgen, ook weleens lekker!

Dus aan allen fijne Koninginnedag!

Wat leuk geschreven Jet!!!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Aoife Berserik schreef op maandag 29 april 2013, 19:28:

Probeer haar om te draaien zodra je ook maar 'denkt' dat ze rottigheid uit gaat halen.
Makkelijk gezegd, maar probeer ander gedrag te vragen zodat ze uit de vervelende mood komt en iets leuks wil gaan doen.

Pziez...

En jij hebt gelijk. Uiteindelijk win je, maar je moet soms een heleboel geduld en een heeeeeeeele lange adem hebben.

Het is -niet gewenst- gedrag wat er hoogstwaarschijnlijk door de eigenaar onbewust zelf is ingetraind, paard is er een paar maal mee weggekomen, beloning voor paard was vooral niet doen wat de bedoeling was. Paard voelt eigenaar heus wel aan en daarom zal het nu even niet lukken. In dit stadium moet paard niet nogmaals beloond worden voor ongewenst gedrag.


En jij (iedereen) ook, eens zien of ik via TV wat kan volgen.

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Hoi Sandra
Ik men met mijn eigen shetlander met een side pull, en met de shetten van mijn buurvrouw met een kaakgekruisd.
Ik vind zelf sidepull prettiger, heeft een directere teugelvoering, bij een kaakgekruisd systeem is het wat vertraagt.
Voor mijn shet had ik eerst ook een kaakgekruisd, maar ben veel blijer met de sidepull, stuurt in mijn beleving nog subtieler dan die kaakgekruisd (lang leven het automatisch aanvullen ).
Ik vind voor onder het zadel ook een sidepull prettiger. Ik rijd een haflinger met een kaakgekruisd hoofdstel, maar mocht eens een sidepull lenen van een vriendin en vond dat vele malen beter. Zo voelt het nu weer.
Misschien is het persoonlijk en een kwestie van smaak. Ik ben heel blij dat ik de verschillende optomingen heb mogen uitproberen en zo een keuze kan maken.
In NL kun je bitloze hoofdstellen uitproberen, maar ik weet niet hoe dat in Zweden zit.
Heb je mensen in de buurt die ook bitloos rijden?

Wil schreef op maandag 29 april 2013, 19:28:


Dankie. Maar ik was ook zo trots op die voorheen stresskip, die ik poetste met cap op, terwijl ze dagelijks nerv control vrat... Nu, na zes jaar thuis buiten, 14 jaar inmiddels, prutsbakje en gelukkig voldoende mini-weilandjes ter beschikking, bij oostenwind met nattigheid ver onder nul naar binnen mogen als ze wilde, samen in ruime boxen en louter positieve aandacht van volwassenen, kinderen en honden. Ach,
trots ook op wederhelft, btw.
Leuk trouwens dat Noppes bij Marlies is!!

Liefs.

Talitha, nee, niemand in de buurt rijdt bitloos, maar ik heb die van egon geknoopt en nu ook een voorbeeld van Els

(dank je wel els)

Ga eens een keer kijken of ik met mijn linkerhanden ook de sidepull kan knopen.
Met de sidepull heb ik overigens ervaring. Altijd mee gereden, net als met touwhalster.
Voor hälga vond overigens touwhalster fijner.

Is idd persoonlijk, ook per paard verschillend.
Maar een keer experimenteren kan geen kwaad.

Els bedankt. Ik ga ernaar kijken.

Paarden ontspannen door het kauwen op hooi en worden eerder drukker of nerveuzer van muesli. Dan kun je beter geen muesli geven, maar wel meer hooi.
Lees de site eens over voeding.

Hoe meer grondwerk ik doe hoe meer hij mij vertrouwt, alsook in zijn stal doe ik tal van dingen, zoals een emmer over zich heen en weer houden zonder pijn te doen, daar hij nl.van een emmer agressief opstelt en ik hem daarentegen wil gerust stellen door nadien iets lekkers in de emmer te doen.
Ha wat hij graag doet, is eten eten en nog eens eten en lekker genieten van de vrijheid in de wei met veel gras :) waar ik hem kan begrijpen daar volgens de vorige eigenaar die hem van iemand anders heeft overgekocht stond mijn schat blijkbaar dag dagelijks in zijn stal met al zijn behoefte e.d zonder weide gang.....
Geduld baart kunst.

Sandra van Bommel schreef op maandag 29 april 2013, 21:47:


Persoonlijk of per paard (is ook persoonlijk) alles goed en wel, maar voor een vast deel is het ook gewoon een kwestie van kennis.
Het is toch niet moeilijk te bedenken dat geschikt koord altijd beter werkt dan leer of plasticband varianten simpelweg omdat het lichter en soepeler is? Maar waarom gebruikt dan de meerderheid nog wat ze 'mooier' vinden in plaats van wat aantoonbaar beter is???

En wie nog gefixeerd is op ontwijkingsleren heeft niet aan libratouwtjes, je kunt er immers niet aan trekken! Je kunt er alleen maar het hoofd mee omsluiten zodat er een continue wappervrij contact is waarmee je ondersteunende signaaltjes kunt geven.

e m kraak schreef op maandag 29 april 2013, 23:12:


Ik doelde eigenlijk meer op kruislings versus sidepull. Dat touw prettiger zit, geloof ik wel. In ieder geval maakte hälga mij dat wel duidelijk. Die had een hekel aan mijn o zo mooie sidepull.

Maar ik denk dat veel de touwtjes ook scherp vinden. Kunnen ze ook zijn als je idd werkt met trekken. Zal wellicht ook een rol spelen. Maar ik wil mij bij de touwtjes houden.
Lekker goedkoop

Gracy schreef op maandag 29 april 2013, 22:45:


Nee oefening baart kunst.

Je negeert alle opmerkingen omtrent doorlopend op ruwvoer zetten, nagaan in hoeverre lichamelijk een probleem kan zijn etc.

Je praat wel over geruststellen, lieve schat etc etc.

Kijk wat je paard echt nodig heeft; weidegang met soortgenoten, altijd toegang tot ruwvoer, geen krachtvoer en een volledige check up van een dierenarts/ortheopaat (combi dus van die twee) En laat meteen even de tanden checken.

Daarmee kom je stukken verder dan met geduld en geklooi met emmers.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 30 april 2013, 8:09:


Het scherpe is prima te ondervangen door een veel dikker touw te gebruiken voor rond het hoofd en hele dunnetjes als teugels. -dan heb je in het begin het idee dat je helemaal niks meer in handen hebt- maar het zorgt dat de boel helemaal omgedraaid is want dan heb je in plaats van geriefelijke teugels zelf het "scherpe bit" in handen.
Ik weet nog dat toen ik er een voor Don geknoopt had, we reden samen altijd recreatief western, dus met één teugel, hij even aan de tegengestelde werking moest wennen. In plaats van teugel aanleggen aan een kant ga je duwen aan de andere kant.
In een mum van tijd was ie daaraan gewend, omdat je natuurlijk veel meer met je eigen lichaam stuurt dan met het hoofd van een paard. Ik heb nooit meer anders gebruikt. Inderdaad lekker goedkoop en gaat je leven mee

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Hmmmm goed idee... minder scherp voor paard, scherper voor mens.. maarruh lichaam gebruiken zal wat lastig zijn op de wagen. Maar goed... kan wel links/rechts e.d. aanleren. Zo werkt het bij sledehonden tenslotte ook.

Gracy schreef op maandag 29 april 2013, 22:45:


Ah, eten!! Dan kan je dus heel goed met voerbeloning gaan werken om dingen leuker te maken voor hem....

Denk je echt dat hij helemaal niets leuk vindt van wat je samen met hem doet?