Christel Provaas schreef op zondag 31 maart 2013, 12:15:
>
> > Het is geen gemakkelijk project. Veel mensen hebben hun tanden al stuk
> gebeten op een uitgekoerste draver. Het lijkt aantrekkelijk omdat zulke
> paarden geen drol kosten, maar je schaft een bak problemen aan omdat ze
> doorgaans een verleden van stress en rare trainingsmethoden achter de rug
> hebben. Het is aan jou, aan je geduld, je liefde voor dit paard, je
> incasseringsvermogen en je vaardigheden of je het gaat redden met hem.
> Nogmaals: een draver die je eenmaal op de rails hebt gekregen, is er een
> van goud.
>
>
Op voorwaarde dat ie niet kapot is.
Amber kon ook zeer agressief zijn t.o andere paarden, had nogal wat littekens en was bij vorige eigenaars ook zeer agressief naar de eigenaars geweest
(hoorde ik uiteraard pas later)
Amber was ook het eerste paard waarbij ik echt het volkomen afsluiten van de buitenwereld heb gezien. Bijzonder onprettige ervaring; alsof je met een autist te maken hebt.
Reageerde dan totaal nergens meer op.
Voor de rest van de tijd was ze soms redelijk geflipt; dacht soms dat er krokodillen in de waterbak zaten en kon flippen als iemand over straat liep.
Helaas escaleerde dat op den duur.
Maar tot die tijd heeft ze wel een haar hier gelopen, heeft zich in dat jaar naar omstandigheden redelijk gevoeld en is naar mij toe nooit agressief geweest.
Zij was overigens ook de reden waarom ik ging clickeren.
Nu kon ik haar geschiedenis nagaan als draver zijnde en zo kwam ik erachter dat het paard meer dan 6 jaar al geleden dusdanig kapotgereden was, dat ze niet eens meer kon galopperen
(ze had na het koersen een omscholing gekregen en kon prima alle gangen)
Een eigenares van 5 jaar eerder vertelde dat ze niet op het paard wilde rijden omdat het dier zo stijf was als een plank en bijzonder onaangenaam zat, maar ja... haar dochter sprong er wel mee. Dat het paard niet kon galopperen, werd geweten aan het feit dat het een draver was.
De hoefsmid had haar gezegd dat het paard een serieus rugprobleem had, maar de verkoopster zei dat het onzin was en dat werd dus maar geloofd.Ze was ernstig teleurgesteld in het paard toen deze haar vol in het gezicht beet met opzadelen.
Gek he.
Soortgelijke verhalen hoorde ik ook bij de andere eigenaars.
En oh ja... tussendoor was het paard nog slachtoffer geweest van een ripper en van achteren helemaal open gesneden en in het eigen bloed aangetroffen in de wei.
Dit paard was dus lichamelijk en geestelijk volledig kapot. Achteraf gezien is het wonderlijk dat het hier nog een jaar heeft gelopen (uiteraard niet mee gereden) en eigenlijk toch voor mij vriendelijk was. (andere mensen hadden het niet op haar). Maar een ander paard hoefde je er niet bij te zetten. Dan werd ze echt smerig.
Na dat jaar ging ze steeds meer flippen totdat ze echt volledig paranoide was. Toen heb ik er ook een eind aan gemaakt,.
Agressiviteit en flippen zie je meer bij paarden die veel pijn hebben. Mijn hoefsmid heeft een paard laten afmaken met een aangeboren probleem in rug en benen, wat dus pijn ging doen met volwassen worden (werd niet bereden om die reden). Paard werd op den duur ronduit gevaarlijk voor mens en andere paarden.
Dus ja... het kan goed komen; mits het paard lichamelijk en psychisch niet volledig kapot is.
Lichamelijk zou ik het iig eens goed laten nakijken; laten doorlichten. Soms kan dat onaangename verassingen opleveren, maar dan kun je dat maar beter weten.
Training/gedrag
