Ik schreef een tijdje geleden over "Joya de bocht om". Na die éne keer was er geen consistentie meer.
Gisteren opnieuw opgepakt en besloten alleen dáár nu eens aan te werken en of ik dat dan perfect doe... that's the question. Ik ken de regels van clickertraining..(zo goed als mogelijk) ..én : Joya lijkt er op een bep. moment niet gevoelig (meer) voor.
Mijn eigen bedenksel is dat ze dán de zelfstandigheid mist..ze moet ergens doorheen(?) missch. heb ik dat er niet genoeg ingetraind...enz enz..maar goed we staan voor de opdr. 30m naar rechts //40m naar links/bocht en een lang aflopend pad....
In de laatste bocht blijft ze stáán! Ik draai wat li en re... Ik ben afgestapt en heb geoefend met haar iets vóór mij laten lopen en lichte druk (een vlieg!) op de singel en halt en door enz.. en opnieuw.. dan mét mij erop. bocht: stáán.. Ik verval in het oude patroon ..geduld is op en dan maar wat feller...pff Joya reageert ook met oud patroon/ook wat feller!..
Ik heb zoiets van: Joya ik heb gedaan wat ik kon.. ik zit ..ik geef met benen lichte trillingen af en toe zodat ze weet dat ik nog steeds wil gaan... hou haar hoofd in de richting.en ben bereid de dág eraan te besteden! . ze lóópt!
Na een paar passen laat ik haar halt houden..weer door...ze zou het hele pad afgelopen zijn maar ik had mijn doel op de "derde paal"!:)... omgedraaid... en dát drie keren tot ze in de bocht ook doorliep! .
Ze voelde daarna ánders aan.. kan niet goed uitleggen.."gewoon" "rust"... ik ben er zélf nog een beetje beduusd van \
Dat stoppen - ook op cruciale momenten als bij een weg oversteken..ga ik dat er zó uitkrijgen....maar vandaag voel ik tevredenheid (even oud patroon niet meegerekend)
Morgen wéér!
Het is de onzekerheid ..voor clickeren neem ik mss te grote stappen.. de ándere manier ligt mij niet (ook al heeft Joya bewezen daar óók voor te gáán- en sneller- niet met mij :) )
Myriam

Sven Naesen schreef op zondag 30 juni 2013, 22:37:


Myriam

Heb je ondertussen al iem. gevonden Sven?

Myriam schreef op zondag 18 augustus 2013, 12:20:


Zo herkenbaar!
Volgens mij is het vooral je houding, ook echt van overtuigd ervan zijn om desnoods de hele dag te blijven staan. Zo ging dat ooit bij mij tenminste.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 18 augustus 2013, 13:06:

Dank je! en zijn die "sta"momenten bij jou opgelost?
:) als de "sta" tijd dan maar steeds korter wordt hé.. en ik er geen verkeerde gewoontes intrain.. als je puur met clickeren werkt had ik vast nóg eerder moeten stoppen maar ze heeft die weg al zo vaak gelopen (aan de hand-of samen met Fluga) ... en die Haf's kunnen zo écht STIL staan... euh mijn Haf :) ... was het bij jou ook met een Haflinger?
Toen ze doorliep was dat wel zonder kopschudden of ook geen diep zuchten..!
Morgen eens kijken of we vandaag meer geleerd en gesnapt hebben :)

Myriam schreef op zondag 18 augustus 2013, 13:26:


De stamomenten waren daarmee absoluut nog niet definitief van de baan. Maar het heeft mij wel geleerd. Ik moet een stamoment ook echt voor zijn, waarschijnlijk heeft hij ook te veel vrijheid en eigen keuze gehad van mij. Het gaat absoluut stukken beter hoor en eigenlijk heeft hij de "probeerstamomenten " (als ze er al zijn) vooral in het begin bij het van huis gaan.

Ik gebruik het woord "dooooooor" als ik hem voel aarzelen. En ik heb tegenwoordig een mimosatakje bij me eigenlijk om de vliegen te verjagen, maar ik durf het ook als zwieptouwtje te gebruiken.

Het is geen haf, maar een supercoole connemara met weinig looplust van zichzelf. Ongeveer het tegenovergestelde van mijn fjord die erg werklustig is.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 18 augustus 2013, 14:04:



Ha Tineke,
"dooorrr..."gebruik ik ook :) .. ! en inderdaad ik heb meer geleerd het voor te zijn..en dat helpt ook wel. Deze plek is wel een "knoest" :) maar volgens mij gaat het nú goed komen. Ik heb er wel mijn zinnen op gezet in elk geval :)
Ik zou graag in dat koppie kunnen kijken en meer paardentaal leren...als iem. er nog een boek over heeft... maar ik ben zelf nogal kinestetisch gericht ...dus doen (maar dan soms ook trial and error)) .. passen meer........

My

Grappig dat jij hetzelfde woord gebruikt. Tuurlijk komt het goed uiteindelijk.
Kinestethisch gericht is toch meer op je gevoel gericht, of begrijp ik je zin verkeerd?

Ik denk ( dat ik in eerst instantie vooral iemand ben van het denken/analyseren/begrijpen en overwegen. Hoewel beslissingen niet alleen daarop genomen worden, gevoel moet ook kloppen.

Tuurlijk, als je dat wilt kun je het zo oplossen.
Maar als je de uitdaging aan wilt gaan denk dan even verder.
Als er op een vaste plek gestopt wordt leg dan eens een pluk hooi 5 meter verder.
Zó dat ze het ziet.
Doe dat een paar keer en leg dan ook een plukje 5 meter daarachter.
Doe dat een paar keer en vergeet de eerste pluk neer te leggen. De volgende pluk leg je 10 meter verder, rijd daar een paar keer naar toe en daarna 25 meter na je laatste pluk. daarna 50 meter .... Laat ze op een gegeven moment één pluk hooi op de hele rit vinden totdat je zover bent dat je haar bij thuiskomst een pluk hooi kunt geven en je probleem is opgelost, trainer!

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op zondag 18 augustus 2013, 17:14:


Ik kan niet wachten tot het mórgen is ! merci trainer van de trainer :)

Myriam

super leuke avatar Tien

Piet schreef op zondag 18 augustus 2013, 17:14:


soms is het prettig niet ál te veel te denken en gewoon te doen wat de trainer zegt :
Ik heb de twee grijze bakjes genomen waarin ze iets ánders krijgen dan hooi en gras..soms, maar die bakjes kennen ze als lékker. Ze liepen me zelfs achterna toen ik de wei uitliep en kwamen heel erg kijken bij de draad wáár die bakjes naartoe gingen.....
Eén na de eerste bocht (vertrekken gaat onderhand wél) tweede na de tweede bocht - gevuld met beetje spelt en stukje appel.
Vertrek ging ok. de bocht om ook en ze had zicht op het grijze bakje. ok.
Tweede bocht: net voor de bocht had ze zicht op het tweede bakje en dat ging dus goed. Wacht en éét! (commando éét heeft ze geleerd...voor onderweg..:) )
Terug.
Joya in de wachtstand.
Ik ging de bakjes bijvullen/verplaatsen.
Vertrek: beetje moeizaam..volgde voorb. van Joop..stukjes appel aan een stokje ..pff,, nee werkte niet. "gewoon"vertrokken. dat ként ze tenslotte.. beetje druk met de benen en gelukkig ! ging ze...(anders had ik de bakjes kunnen verplaatsen..denk ik)
Eerste bakje stond nu om de tweede bocht..spannend..ze ging gelukkig dóór! en net om de bocht stond dát bakje op dez. plaats... eet ...ga...zicht op een bakje verder...ging goed... omkeren en naar vertrekpunt want nu braken donder en bliksem écht los.

Heeft dit nu straks het effect dat mijn paard gemakkelijker die bocht om gaat gaan.(zonder grijze bakjes) .. dat is het doel......... heb ik haar brein getraind? ...
Plan: ik ga het de volgende keer nóg zo eens doen en dan hoop ik dat belonen vanaf het paard voldoende gaat zijn... anders moet ik een bakjesbediende gaan zoeken........ :)
Piet wat peinsdervan?
En ik zag nog 6 mensen die jouw voorstel leuk vonden ...............
Myriam

rini schreef op maandag 19 augustus 2013, 15:07:


Dank je Dat paard van jou op jouw avator komt me bekend voor

Myriam schreef op maandag 19 augustus 2013, 15:55:

soms is het prettig niet ál te veel te denken en gewoon te doen wat de trainer zegt :
Dat is níet de bedoeling....
Bedenk nou eens hoe ze jou zelf een bepaalde route zouden kunnen laten lopen waar je eigenlijk helemaal niet zoveel zin in hebt en hoe ze je zover konden krijgen dat je gráág die route steeds langer zou maken.

Loopt ze altijd wel naar huis? laat haar dan na de eerste bak omkeren naar huis. Maar dan moet ze wel leren dat er altijd een bak staat waarna ze om mag keren en dat weet ze niet na één of twee keer.

Loopt ze ook niet naar huis? Maak dan een route zónder omkeerpunt dus een rondje.

Het nadeel van zo'n bak is dat je niet "afbouwend" kunt belonen. Je zou namelijk het meest nabije hoopje hooi steeds kleiner kunnen maken en het in een paar stappen tot nul kunnen decimeren, zodat ze gefocust wordt op hoopje twee.
Geloof me, als ze het idee moet krijgen dat ze altijd beloond gaat worden voor het werk dat ze moet doen, moet ze wéten dat er altijd die beloning is. Ligt ie niet op 30 meter dan misschien op driehonderd, of op drie kilometer. dat bereik je niet in 2 keer trainen. Trainen is herhalen, herhalen, herhalen én heel langzaam uitbreiden.
Schrijf een trainingsplan, zodat je exact weet waar je de hoopjes gisteren hebt neergelegd, schrijf op waar je afbouwt en waar je uitbreidt. Dan ontdek je ook precies wanneer je je hand overspeelt en teveel vraagt. ...Hop, stappie terug morgen.
Nogmaals, zodra je met haar op weg gaat moet ze wachten op een beloning die ze ergens gaat vinden en daarna mag ze naar huis of ze gaat op zoek naar de volgende.
Het klinkt misschien raar allemaal, want geef genoeg druk en ze zal ook wel gaan lopen, maar dat is niet de weg die je kiest.
Ik heb het ooit exact zo gedaan bij een paard wat in een moerassig stuk bos was weggezakt en die de weg gewoon niet meer op durfde én als ze echt moest elke 5 meter staakte, hoeveel druk (en dat was veel) er ook uitgeoefend werd. Steigeren bokken, you name it.
Dit paard liep in een aantal lessen en veel eigenwerk van de ruiter weer overal naar toe, zelfs voorbij de onheilsplek, met op den duur alleen een beloning als hij weer thuis kwam.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op maandag 19 augustus 2013, 17:06:


zó wáár zó wáár ...en toch ben ik vaak genoeg ontrouw aan dit wat ik wél wezenlijk wil.! pffff
Dus rechtsom wordt de trainingssessie ..en linksom ga ik een fijne rit maken!
Rechtsom hoeft (eerst) slechts 200m! weg stress! :)
Gevoel: dit is spelen! :)

I