Ik kan me niet voorstellen dat iemand het scheppingsverhaal serieus gelooft en de evolutietheorie terzijde schuift.
Ik kan me wel voorstellen dat het scheppingsverhaal als een soort parabel, sprookje, eeuwenlang van mond op mond overgeleverd is, zoals wel meer volkswijsheden. Een beeld creëren bij de oneindige veelomvattendheid van het grote "iets", want het moet op de een of andere manier te behappen zijn en dat kan door het visueel te maken. Sommigen nemen dat heel letterlijk.
Religie valt voor mij onder de noemer cultuur. En de uitingsvorm (kerk, aankleding, muziek, rituelen) is folklore.
Dat mensen dat 'sprookje' letterlijk nemen en er kracht en sturing uithalen, is natuurlijk mooi voor de mens op zoek naar houvast. Dat verschillende religies raakvlakken hebben en op details verschillen (wel/niet drie-eenheid, wel/niet engelen, wel/niet kwade krachten) maakt ze alleen maar interessanter om te bestuderen.
Oorlog voeren omdat je buurman iets anders gelooft dan jij, daar kan religie nooit voor bedoeld zijn. Want aan practisch elke religie ligt 'tolerantie' als basishouding ten grondslag. Ik denk dat het boeddhisme daar trouwens wel het duidelijkst in is.

Levensgevaarlijk vind ik de macht van religies. Ik ben voor de scheiding van kerk en staat.