Ik heb er nu ook een die misschien niet PN waardig is maar wel mijn manier van doen accepteert en het paard ook zoals die is en dat vind ik dus belangrijk.
Dat ze zelf met een bit etc rijd moet ze zelf weten, daar bemoei ik mij verder niet mee wat ze doet en deze methode werkt voor mij en het paard op een diervriendelijke manier, de rest vind ik bijzaak.

Preston schreef op maandag 20 mei 2013, 14:30:


In 2005!

Christel Provaas schreef op maandag 20 mei 2013, 19:35:


Ooowww, dat is alweer een tijdje geleden. Ik zal Karmie eens vragen of ze zich jou herinnert. Ben jij bij haar in training geweest in De Bilt?

Wat vindt je van Antoine?

Preston schreef op dinsdag 21 mei 2013, 11:43:


Nee niet in De Bilt, zij kwam toen maandelijks in Starnmeer (tussen P'end en Alkmaar) bij Stal Kickersteyn. Ze was toen net zwanger, misschien herinnert ze zich dan eea dan weer. Ik heb met mijn opgegeven kreupele paard Buck (valk) meegedaan aan het onderzoek van de Landbouwhogeschool Wageningen, in Paardencentrum Barneveld. Karmie was daar ook bij, maar wij kenden elkaar toen niet. Meteen na dat onderzoek (en de wonderbaarlijke "genezing" ) ben ik bij haar gaan lessen om mij de methode eigen te maken.

Antoine als persoon? Een womanizer, een stijfkoppige ouderwetse Belg; dominant, lastig, verwaand, enorm ego, maar ik mag hem. Omdat hij één ding heel goed kan en dat ene ding had ik nu net van hem nodig; de rest is franje en dat laat ik bij hem. Ik begrijp zijn frustratie wel. Hij zegt al 30 jaar hetzelfde, maar nu dat hij begint te schreeuwen, wordt hij pas gehoord. En structureel weggezet, genegeerd, bekritiseerd door de gevestigde veterinaire orde. Moeilijk om dan nederig te blijven.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 mei 2013, 12:43:



ik had hem niet beter kunnen omschrijven! Ik mag hem idd ook.
Tot ruim een jaar geleden kwam hij elke maand naar de manege bij ons in Anna Paulowna. Heb veel van hem geleerd. Ben ook nog wel in Belgie bij hem wezen trainen voor een week. Ik merkte overigens ook dat als je hem wat beter leert kennen, hij wel wat kan hebben hoor. Ik heb wel eens tegen hem gezegd(als grapje) dat hij een "ouwe viespeuk" is. Toen begon hij te grijnzen en zei dat ik daar gelijk in had. En al die vrouwen vinden het geweldig zei hij er achteraan!

Helaas wil hij niet meer naar Anna Paulowna rijden. Is te ver weg en hij heeft nu thuis een mooie accommodatie gebouwd. Ik vind het met de trailer en mijn paard gewoon te ver rijden. Paard staat dan zo'n 4 uur op de trailer.

Geduldig zijn, proberen hem terug de eerste aanraking te laten doen en anders een lichte dwang gebruiken en het paard zelf aanraken. Begin met aanraken en onmiddelijk afstand nemen. Dan langzaam de tijd opbouwen. Wss zal het paard snel doorhebben dat het niet opzettelijk was. Maar vooral belangrijk is het nu om de juiste hoeveelheid tijd te nemen om te laten zien dat het niet je bedoeling was hem pijn te doen. Dus nu net proberen hem vaker aan te raken dan vroeger.

Is het een mogelijkheid om schrikdraad weg te halen om dezelfde fout in de toekomst te vermijden? Of blijft het paard niet achter een gewone draad?

(Ik denk niet dat dit probleem lang zal duren, als je zelf maar bepaalt wanneer je stopt met de aanraking. Laat dit de eerste keren zeker niet aan het paard over, maar probeer de tijd kort genoeg te houden zodat het paard niet probeert weg te springen. Na enkele keren pas aanraken als het paard stilstaat.)

Eigenlijk is het een soort van schriktraining en desensibilisatie met je eigen lichaam.