Karmie Stroeve heeft mijn voorgoed kreupel verklaarde paard weer op de rails gezet nadat Antoine de Bodt de eerste aanzet heeft gedaan; ik heb een half jaar les bij haar genomen zodat ik mijn paard op eigen houtje heel kon houden. Of zij dan wel of niet PN is, -alsof dat een kwaliteitscertificaat is- zal me werkelijk aan mijn reet roesten; ik heb mijn paard weer terug en al 8 jaar sindsdien. Niets dan lof dus voor deze instructiemevrouw.

Christel Provaas schreef op maandag 20 mei 2013, 14:18:


Leuk dat Karmie jou heeft kunnen helpen! Ik ben persoonlijk ook van mening dat het een fijne instructrice is en zal als ik de kans krijg zeker nog bij haar gaan lessen.

Ik spreek haar binnenkort weer(a.s. donderdag). Is het lang geleden dat je bij haar hebt gereden?

llleo schreef op zondag 19 mei 2013, 20:10:


Weet er nog één! Is ook niet PN waardig en ik heb nog geen ervaring met haar (dit gaat binnenkort gebeuren), maar Leandra Theunissen heeft een interessante website, mogelijk spreekt dat je aan.

www.vanruiternaartrainer.nl

Ik weet niet of ze ook in de buurt van Utrecht les geeft, maar ik heb binnenkort een afspraak met haar in Venhuizen (Kop van Noord Holland).

Nils Vellinga schreef op maandag 20 mei 2013, 12:28:


Mijn lesgeefster geeft normaal westernles met bit. In mijn geval buitenrijden les zonder bit, geen enkel probleem, geen discussies.

Weet iemand trouwens een goede plek rond Rotterdam waar je als kind bitloos en met de juiste omgang met paarden rijles kan krijgen?

Merel Stoffers schreef op woensdag 15 mei 2013, 17:35:


Beste Merel, hoe stel je je dat voor? Ik ben geen groot optimist als het om mijn soortgenoten gaat en verwacht niet dat er veel geïnteresseerden zijn. Dat ik op Nathalie reageer komt omdat ik een redelijk idee heb van haar kunnen, dat ik niet geporteerd ben van meneer Parelli weet ze heus al wel

Het zal niet verbazen dat ik voor 100% gemotiveerde coöperatie en dwangloosheid ga.
Systematisch zou je daarvoor, denk ik, heel anders moeten opstarten dan gebruikelijk.

Er zijn naar mijn idee twee basis vaardigheden, gereedschappen, nodig voor paardrijtechniek:
A - je moet goed kunnen klikkeren (dat kun je ergens leren, bij Piet bij voorbeeld, of van internet of uit een boekkie - wel belangrijk is, denk ik, dat op enig moment door een expert gecontroleerd wordt of je het écht goed kan, een soort examen dus om dubbelzeker te zijn van je zaak want dit is belangrijk!);
B - je moet betrouwbaar kunnen voelen in alle bewegingen en gangen welk been een paard wanneer verzet, alsof het je eigen benen zijn (kwestie van vaak te paard zitten en daar constant op letten zodat het een tweede natuur wordt).
Je kunt deze twee dingen 100% diervriendelijk leren:
- voor A is niet eens een paard nodig en
- voor B ben je in principe volkomen passief passagier, het gaat om zitten en voelen, niet om 'rijden' als besturen. Het zou aan de longe kunnen maar ook vrij in de wei. Overal en altijd als je op een paard zit.

Voilá, samengevat mijn 'level 1' voor jullie allemaal en we zien wel weer hoe snel het schip strandt. Twee heel simpel lijkende zaken maar het valt tegen. Het is wel enorm handig beide met zijn tweeën te leren, zodat je op elkaar kunt klikkeren én de ander kan controleren of wat je te paard denkt te voelen wel klopt; het paard hoeft nog niets te kunnen en niet bestuurd te worden. Alles wat nodig is, is dat je erop mag zitten.
Zolang deze twee zaken niet grondig beheerst worden kan ik er 'rijkunstig' verder eigenlijk helemaal niets mee. Voor 'rijkunst' is het noodzakelijk dat je A met B kunt gaan verbinden, je moet immers in staat kunnen zijn tegen je paard te zeggen: "wat je NU doet is PRECIES wat ik bedoelde". Alles wat gaat volgen aan secundaire associaties etcetera is voor later, in level 2 gaan we meneer of mevrouw paard een paar gereedschappen leren die handig en nodig zijn in de omgang met ons.

e m kraak schreef op maandag 20 mei 2013, 17:00:


OK ! Dit vind ik helemaal geweldig - eenvoudig- om steeds weer te oefenen bedoel ik!
Niet naar level 2 tót ik het zeg - kan nog even duren..want inderdaad wéten welke voet het paard beweegt kan ik met een trucje wel zeggen maar echt een tweede natuur is het nog niet! 'k ga volgend weekend 18 uren oefenen :) .
Serieus Egon dit zijn waardevolle posts en zeg niet dat je dat al vaker zó gezegd hebt ..je hebt jezelf overtroffen in eenvoud.
Myriam

Myriam schreef op maandag 20 mei 2013, 17:46:



Dikke 'mee eens' Myr, hier leren we van. En Egon zal wel reageren dat hij het al tig keer heeft uitgelegd , maar als we hem positief blijven belonen, blijft hij waarschijnlijk positief uitleggen.

Jet van Gulik schreef op maandag 20 mei 2013, 19:08:


Clickeren of stikken hé Jet! :)

Myriam

Ik heb er nu ook een die misschien niet PN waardig is maar wel mijn manier van doen accepteert en het paard ook zoals die is en dat vind ik dus belangrijk.
Dat ze zelf met een bit etc rijd moet ze zelf weten, daar bemoei ik mij verder niet mee wat ze doet en deze methode werkt voor mij en het paard op een diervriendelijke manier, de rest vind ik bijzaak.

Preston schreef op maandag 20 mei 2013, 14:30:


In 2005!

Christel Provaas schreef op maandag 20 mei 2013, 19:35:


Ooowww, dat is alweer een tijdje geleden. Ik zal Karmie eens vragen of ze zich jou herinnert. Ben jij bij haar in training geweest in De Bilt?

Wat vindt je van Antoine?

Preston schreef op dinsdag 21 mei 2013, 11:43:


Nee niet in De Bilt, zij kwam toen maandelijks in Starnmeer (tussen P'end en Alkmaar) bij Stal Kickersteyn. Ze was toen net zwanger, misschien herinnert ze zich dan eea dan weer. Ik heb met mijn opgegeven kreupele paard Buck (valk) meegedaan aan het onderzoek van de Landbouwhogeschool Wageningen, in Paardencentrum Barneveld. Karmie was daar ook bij, maar wij kenden elkaar toen niet. Meteen na dat onderzoek (en de wonderbaarlijke "genezing" ) ben ik bij haar gaan lessen om mij de methode eigen te maken.

Antoine als persoon? Een womanizer, een stijfkoppige ouderwetse Belg; dominant, lastig, verwaand, enorm ego, maar ik mag hem. Omdat hij één ding heel goed kan en dat ene ding had ik nu net van hem nodig; de rest is franje en dat laat ik bij hem. Ik begrijp zijn frustratie wel. Hij zegt al 30 jaar hetzelfde, maar nu dat hij begint te schreeuwen, wordt hij pas gehoord. En structureel weggezet, genegeerd, bekritiseerd door de gevestigde veterinaire orde. Moeilijk om dan nederig te blijven.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 mei 2013, 12:43:



ik had hem niet beter kunnen omschrijven! Ik mag hem idd ook.
Tot ruim een jaar geleden kwam hij elke maand naar de manege bij ons in Anna Paulowna. Heb veel van hem geleerd. Ben ook nog wel in Belgie bij hem wezen trainen voor een week. Ik merkte overigens ook dat als je hem wat beter leert kennen, hij wel wat kan hebben hoor. Ik heb wel eens tegen hem gezegd(als grapje) dat hij een "ouwe viespeuk" is. Toen begon hij te grijnzen en zei dat ik daar gelijk in had. En al die vrouwen vinden het geweldig zei hij er achteraan!

Helaas wil hij niet meer naar Anna Paulowna rijden. Is te ver weg en hij heeft nu thuis een mooie accommodatie gebouwd. Ik vind het met de trailer en mijn paard gewoon te ver rijden. Paard staat dan zo'n 4 uur op de trailer.

Geduldig zijn, proberen hem terug de eerste aanraking te laten doen en anders een lichte dwang gebruiken en het paard zelf aanraken. Begin met aanraken en onmiddelijk afstand nemen. Dan langzaam de tijd opbouwen. Wss zal het paard snel doorhebben dat het niet opzettelijk was. Maar vooral belangrijk is het nu om de juiste hoeveelheid tijd te nemen om te laten zien dat het niet je bedoeling was hem pijn te doen. Dus nu net proberen hem vaker aan te raken dan vroeger.

Is het een mogelijkheid om schrikdraad weg te halen om dezelfde fout in de toekomst te vermijden? Of blijft het paard niet achter een gewone draad?

(Ik denk niet dat dit probleem lang zal duren, als je zelf maar bepaalt wanneer je stopt met de aanraking. Laat dit de eerste keren zeker niet aan het paard over, maar probeer de tijd kort genoeg te houden zodat het paard niet probeert weg te springen. Na enkele keren pas aanraken als het paard stilstaat.)

Eigenlijk is het een soort van schriktraining en desensibilisatie met je eigen lichaam.