Inspirerend filmpje! Onverschrokken Huppel! Complimenten! Is het rijden met een halstouw ook een Parelli-ding?
Ik schrik wel een beetje van Lolita. Of is zij het niet?

Zo fijn om te zien hoe je met een veulentje bent begonnen en altijd je updates hebt gegeven en nu dan zo ver alweer bent gekomen, menigeen zal hier jaloers op zijn, en dat hoeft helemaal niet want je hebt er heel veel tijd in gestoken, dus je verdient het gewoon!
Bedankt dat je dit weer met ons wilde delen!

Groetjes Marlies

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 15 mei 2013, 10:08:


Hoi Nathalie,

leuk om weer iets van je te lezen.
Ik lees je stukjes op PN hier altijd heel graag!

Ik heb het filmpje nog niet helemaal gezien...
Maar wat jij noemt lijkt mij eigenlijk heel logisch...
Als een paard netjes op de cirkel wordt gereden (dus) met een goed ondertredend binnenachterbeen (en lengtebuiging) dan is het bollen van de rug een logisch gevolg, omdat er 'plaats moet zijn voor het been'. En als de rug meer bolling vertoont zal het hoofd verder zakken. Zo gaat je paard 'vanzelf' vwnw...
Na cirkels zullen rechte stukken wellicht ook 'vanzelfsprekender' verlopen.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 15 mei 2013, 10:08:


Als je dat ietwat meer verzamelde frame wilt uitbouwen (wat automatisch tot meer rechtgerichtheid leidt) is het, gezien je bewust zijn en voelen van wat er al is, voor jou toch fluitje van 1 cent om wat je voelt als Hupsje het goed doet op cue te zetten? Ik hoef jou toch niet meer aan je neus te hangen hoe je zoiets associeert? En dan slechts nog kwestie dat steeds een paar stapjes langer vast te houden.
Iets anders waar jullie misschien wat aan hebt is draaien/strekken. Jullie volte kan nog veel kleiner, zelfs zowat op de plaats wat je die stierenvechterlui wel ziet doen (= geen voor/achterwending maar als je goed kijkt héél kleine volte), je snapt vast wel hoe enorm verzamelend dat werkt zodat ze als een afgeschoten pijl kunnen wegsprinten als die stier er bijna aan komt.
Wat ik denk aan jullie te zien is dat het volte draaien, met alles wat je zelf ook eraan opmerkt, er als een stukje oefening uitziet, wat afgesloten wordt, en vervolgens gaan jullie verder. Die 'afsluiting' van volte moet je niet doen, het frame wat je veroorzaakt hebt moet je juist proberen vast te houden. Van daaruit voorwaarts. Zodra ze uit frame zakt opnieuw.
Als 'jurylid' zou ik ook een breder gebruik van snelheidsverschillen willen zien. Alles oogt heel erg suf-nederlands voor mij, maarja ik ben niet voor niks ijscoruiter.

Hoop dat je er wat inspiratie aan hebt. Niet opvatten als kritiek want ik ben fan

Egon, geheel offtopic en ook totaal niet denigrerend bedoeld (kan mij ook goed vinden in je posts meestal) maar leuk eens een wat meer rijtechnische post van je te lezen.

Aoife Berserik schreef op zondag 12 mei 2013, 17:24:


Je hebt hier niets overgebracht.
Het enige is, dat jij niet werd opgegeten en het dan waarschijnlijk wel veilig is


En als jij op zn rug zit, word hij/zij het eerst opgegeten Vertrouwen is er dus nog niet.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Hoi Christel,

Niet schrikken, dat is mijn ouwetje Cesar, ruin van intussen 27 jaar of zo. Pas nog weer een slokdarmverstopping gehad... Staat op vetmestprogramma momenteel na de winter. Heeft volgens mij net als een kat negen levens maar ik tel maar niet hoeveel hij er dan nog over heeft.
Ik ben zo gelukkig dat ik mijn eerste paard nog steeds heb. Cesar heeft alles met mij meegemaakt, van bijzetteugels en in de krul tot clickeren en Parelli.

Lolita (= mijn tweede paard) is momenteel met semi-pensioen en ziet er rond en gezond uit. Nu ze haar massieve wintervacht bijna helemaal kwijt is zou ik er misschien wel nog een pietsie dressuurachtige dingen mee rijden deze zomer, we zien wel.

Knuffel voor Buck en Cadiz

Merel Stoffers schreef op woensdag 15 mei 2013, 15:06:


'Plaats voor het been' zo had ik het nog niet bedacht. Weer iets bijgeleerd Dank je Merel.

En Egon heeft natuurlijk gelijk, doorrijden en dit gevoel meenemen moeten we doen, en doen we ook, achtjes rijden (volte links en rechts afwisselen dus), stukjes rechte lijnen er aan, proberen door schouder binnen (nu ja eerder achterhand verzetten meestal) die rechtheid en daaruit volgende ontspanning dan ook te houden. En dat doen we ook! En meestal ook gewoon met een halster (dit was pas de vijfde keer of zo dat helemaal niks aan haar hoofd had).
Alleen doen we dat doorrijden niet als er op tien minuten tijd een auditie voor Parelli gefilmd moet worden met een aantal verplichte onderdelen die wat tijd vragen
Nu ja, 'moet', er moest helemaal niks want ik heb met Lolita de hele level 4 al gehaald, maar ik wil dat nu met Huppel weer overdoen natuurlijk.

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 mei 2013, 22:21:


Goed punt, Nils.

Ik zie het ook bij Liltje. Loop ik prominent voorop, loopt ze in slaapmodus achter me aan en vertrouwt er helemaal op dat ik het wel regel. Loopt ze naast me, is ze al veel alerter. Zit ik erop, moet ze zelf opletten en stelt ze bij enge dingen heel subtiel de vraag of het goed is. Zolang ik de vragen beantwoord en daarmee aangeef dat ik ook oplet, is het goed. Doe ik het niet, draait ze op een gegeven moment om en gaat ze in ferme stap naar huis.

Troosten of aaien werkt bij Liltje averechts, in haar beleving bevestig ik dan dat het eng is en dat we van geluk mogen spreken dat we niet opgegeten zijn. Bij mijn vorige paard werkte aaien juist heel geruststellend.

Misschien wil je paard gewoon graag naar huis, naar haar wei, voer en haar vriendjes?

Alles hierboven geschreven over gehoorzaamheid is natuurlijk waar, maar wat ook helpt is om haar associatie/verwachtingspatroon met naar huis gaan iets te veranderen.

Rijd een rondje in het bos, niet al te groot in het begin. Als ze sneller wil (of gaat) op de weg terug maak je er geen al te groot drama van. Maar thuis gekomen zadel je haar niet af maar ga je direct een half uur stevig met het paard aan het werk in de bak. Echt serieus rijden, draven, galopperen etc.

Hierna laat je haar nog een half uur ergens met haar zadel op vastgebonden staan (geen voer, geen water, geen gezelschap, geen stal) en je gaat zelf gewoon lekker een kop koffie drinken ofzo. Pas daarna ga je de vertroetelfase in met afzadelen, voeren, borstelen en de wei weer in, alle dingen die ze leuk vindt en waarnaar ze uitkeek toen ze zo'n haast had.

Als je dit enkele (3 tot 7) dagen achter elkaar herhaalt gaat ze de terugweg van de buitenrit minder versnellen omdat ze niet echt iets heeft om naar uit te kijken. Klinkt misschien lullig, maar je doorbreekt ermee een patroon.

Als ze ophoudt met "drammen" op de terugweg kun je dit werk langzaam weer afbouwen. Succes!