Aoife Berserik schreef op zondag 12 mei 2013, 17:27:
> Ernaast ben ik nooit bang, hij kan bij wijze gaan bokken , steigeren doet
> me niets maar erop is een heel ander verhaal.
> Dat vertrouwen in hem moet ik terug krijgen en dat gaat idd met heel
> kleine stapjes, te beginnen in stap
Heel herkenbaar.
Ik ben helaas ook stukken voorzichtiger geworden na een val met gevolgen en dat blijft toch nog steeds in mijn hoofd zitten. Met ons vorige paard hebben we toch wel rare capriolen meegemaakt. Op de grond deed ik ook één en ander fout maar dmv lessen gaat het al een heel stuk beter.
Steigeren terwijl je ernaast staat is toch anders dan wanneer je erop zit. Gelukkig is dat al weer onder controle maar als ik kiezen mag dan sta ik er toch liever naast
Zodra ik merk dat ik zelf gespannen ben, blijf ik lekker stappen. En dan te bedenken dat ik enkele jaren geleden op onbekende paarden in rengalop door de Ardennen vloog, heeeerlijk.
Ik let bijvoorbeeld veel teveel op de omgeving tijdens het rijden.
Quib reageert daar nl best sterk op. Zodra we allebei weer relaxed zijn gaan we weer een stap verder en dan is er geen vuiltje meer aan de lucht en rijden we lekker ontspannen ook dwars door het kreupelhout. Maar het ligt toch écht aan mijzelf hoe hij reageert.
Maar het gaat wel weer helemaal goedkomen. Quib heeft geduld
Gelukkig zijn er genoeg dingen die heel goed gaan en we zien elkaar graag
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.
Training/gedrag
