Laura83 schreef op zondag 31 maart 2013, 10:27:
> Hoi allemaal,
>
> Ik heb een probleem en hoop dat jullie mij tips kunnen geven. Ik heb een
> hoofd wat logisch is. De vorige eigenaresse komt dit allemaal niet bekend
> voor en wist niks van zijn tong en rug.
>
> Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Goh, ik heb ook een Franse ex-draver hier staan. En wat je beschrijft komt me verdomd bekend voor maar dan inmiddels in een heeeeeel erg afgezwakte "restant"vorm daarvan. Onze Vin hebben we van Animu Luce geadopteerd. Toen hij daar arriveerde (hij was toen 3 of 4 jaar oud) was hij zwaar agressief, viel hij mensen aan, beet en schopte. Zij hebben 'm daar met veel geduld en liefde weer lekker paard laten worden in een kudde maar hij stond toch meestal een beetje alleen een eindje van de groep af.
Na alle tijd is hij van heel veel oud zeer af en laat z'n ware aard zien. Hij is een ongelooflijk lieve vrolijke zachtaardige knuffelgrage goedzak die heel veel in de wereld gezien heeft en onderweg nergens bang voor is (hij is nu 9 jaar oud, we hebben 'm iets meer dan 2 jaar). Als hij iets spannends ziet draaft hij daar het liefst op af (hét perfecte paard voor ons dus, belachelijk wat mensen weggooien!).
Maar hij is wel wat onzeker tussen de andere 3 paarden. Waardoor hij vaak wat lelijk probeert te doen omdat hij niet beter weet wat te doen maar dat is slechts een hoop stoere praat. Zo grappig, de andere 3 hadden dat na een tijdje ook door en trekken zich vaak totaal niks aan van hoe lelijk hij probeert te kijken of als hij in de lucht staat te schoppen (hij let altijd goed op dat hij niemand raakt dan
). Ze negeren gewoon z'n maffigheid. Het valkje hier gaat doodleuk achter 'm liggen rollen terwijl Vin probeert stoer te doen door met z'n achterbeen in de lucht schoppen
Dat valkje heeft vorig jaar echt zowat een jaar lang Vin zitten "treiteren" om te komen spelen, tot het 'm gelukt is
De beste psychische revalidatie zijn eg wel andere paarden. In het begin had Vin veel mot met de dominantste hier. Tot de posities duidelijk waren, en na nog een tijdje hing hij juist heel erg aan die dominantste. Echt maandenlang was Vin daar waar Flame was en deed wat Flame deed. Zo ontspannen had ik 'm tot dan toe nog niet gezien.
Toen ik in het begin met m'n stoeltje op de wei zat bleef Vin eerder bij mij dan bij de andere 3, maar dat is tegenwoordig niet meer zo. Hij meandert met de groep mee tot ze weer met z'n allen bij me rondhangen na een tijdje.
Ik hoop dat het met je paard's rug in orde komt. Want met heel wat geduld en de ruimte om 'm weer normaal paard te laten worden kan dat allemaal heeeeel anders worden dan het nu is.
Beetje gel.l van die vorige eigenaresse... tuurlijk had dit paard al die symptomen en gedragingen al. Hopelijk heeft de osteopaat goed nieuws.
Hoe zijn z'n hoeven trouwens? Waarschijnlijk heeft ie ook altijd op ijzer gestaan?
Training/gedrag
