Hoi,

Heel herkenbaar dit, ik zat twee jaar gelede met exact hetzelfde probleem. ik heb ontzettend veel gehad aan clickertraining met haar. In het begin ben ik ook in de wei gaan zitten maar ze kwam niet , ook niet na een hele tijd. Dus nu aangeleerd dat als ik ze naar me toekomt wat ze nu wel graag doet gewoon een klein stukje wortel krijgt. Ik hoefde maar naar haar benen te wijzen en ze begon al te draaien, schoppen etc.
Heel asociaal ook naar andere paarden idd, heb haar dmv clickertraining zo zien veranderen dat he haar niet eens meer zou herkennen.

Waar ik ook veel aan heb gehad is heel veel wandelen met haar, in het begin maar een kwartier want dat was al een drama maar nu oorjes naar voren en ik fiets zelfs met haar soms. OSTEOPAAT is er ook bij geweest ivm verschoven ruggenwervel, die laat ik binnenkort ook nog even checken maar een half jaar geleden zei de dierenarts dat het goed was en ik voorzichtig kon rijden ( doe ik zelf niet aangezien ik mezelf te zwaar vind) maar mijn verzorgster stapt gewoon 2x per week een half uur met haar en dat gaat tot zover goed.

Heb geduld, laat de rug checken en verdiep je in het clikckeren en ga lekker wandelen, succes!!

Talitha schreef op vrijdag 29 maart 2013, 11:10:


Ik durf geen uitspraken te doen over de "modernere stromen" van elegantere wedstrijdpaarden die tegenwoordig vroeger ingereden worden dan hun 5de jaar. Maar mijn ervaring is dat ijslanders lang fit blijven.
Mijn verzorgpaarden zijn 20, 21 en 25 jaar. De eerste twee worden nog regelmatig bereden en merk je totaal niets aan. De laatste wordt amper nog gereden, maar trek hem uit de wei en ga een uurtje of wat op stap en hij voelt fit, fris en fruitig en de volgende dag geen spierpijn. Oke, 10 jaar terug kon je het zelfde grapje uithalen en 2 of 3 uur op stap gaan, maar hij is nu dan ook al jaren nauwelijks gereden. Wel allen veel vrije bewegingsmogelijkheden, dus de mogelijkheid een basisconditie te behouden.
Mijn ervaring staat niet los. Op de ijslandergroep zitten diverse ouwetjes. En de term oud valt echt niet voordat ze minstens een eindje in de 20 zijn.
Op het bedrijf waar ik stage heb gelopen waren de meeste paarden voor de verkoop. Echter een "harde kern" werd aangehouden, als paarden die altijd inzetbaar waren voor nieuwe ruiters en dingen als handpaardrijden. Daar zaten ook meerdere ijslanders bij van ver boven de 20 die moeiteloos met "de jeugd" mee kwamen. En dat waren paarden die normaal ingereden zijn op 4 a 5 jaar en hun hele leven ingezet zijn in het bedrijf.

Laura83 schreef op zondag 31 maart 2013, 10:27:

Goh, ik heb ook een Franse ex-draver hier staan. En wat je beschrijft komt me verdomd bekend voor maar dan inmiddels in een heeeeeel erg afgezwakte "restant"vorm daarvan. Onze Vin hebben we van Animu Luce geadopteerd. Toen hij daar arriveerde (hij was toen 3 of 4 jaar oud) was hij zwaar agressief, viel hij mensen aan, beet en schopte. Zij hebben 'm daar met veel geduld en liefde weer lekker paard laten worden in een kudde maar hij stond toch meestal een beetje alleen een eindje van de groep af.
Na alle tijd is hij van heel veel oud zeer af en laat z'n ware aard zien. Hij is een ongelooflijk lieve vrolijke zachtaardige knuffelgrage goedzak die heel veel in de wereld gezien heeft en onderweg nergens bang voor is (hij is nu 9 jaar oud, we hebben 'm iets meer dan 2 jaar). Als hij iets spannends ziet draaft hij daar het liefst op af (hét perfecte paard voor ons dus, belachelijk wat mensen weggooien!).
Maar hij is wel wat onzeker tussen de andere 3 paarden. Waardoor hij vaak wat lelijk probeert te doen omdat hij niet beter weet wat te doen maar dat is slechts een hoop stoere praat. Zo grappig, de andere 3 hadden dat na een tijdje ook door en trekken zich vaak totaal niks aan van hoe lelijk hij probeert te kijken of als hij in de lucht staat te schoppen (hij let altijd goed op dat hij niemand raakt dan ). Ze negeren gewoon z'n maffigheid. Het valkje hier gaat doodleuk achter 'm liggen rollen terwijl Vin probeert stoer te doen door met z'n achterbeen in de lucht schoppen Dat valkje heeft vorig jaar echt zowat een jaar lang Vin zitten "treiteren" om te komen spelen, tot het 'm gelukt is De beste psychische revalidatie zijn eg wel andere paarden. In het begin had Vin veel mot met de dominantste hier. Tot de posities duidelijk waren, en na nog een tijdje hing hij juist heel erg aan die dominantste. Echt maandenlang was Vin daar waar Flame was en deed wat Flame deed. Zo ontspannen had ik 'm tot dan toe nog niet gezien.
Toen ik in het begin met m'n stoeltje op de wei zat bleef Vin eerder bij mij dan bij de andere 3, maar dat is tegenwoordig niet meer zo. Hij meandert met de groep mee tot ze weer met z'n allen bij me rondhangen na een tijdje.

Ik hoop dat het met je paard's rug in orde komt. Want met heel wat geduld en de ruimte om 'm weer normaal paard te laten worden kan dat allemaal heeeeel anders worden dan het nu is.
Beetje gel.l van die vorige eigenaresse... tuurlijk had dit paard al die symptomen en gedragingen al. Hopelijk heeft de osteopaat goed nieuws.

Hoe gaat het nu?

Hallo allemaal ! :)

Ik vond een heel interessant filmpje op youtube !
Ik was zeer onder de indruk !

http://www.youtube.com/watch?v=8SRSntoHoL8

Wat vinden jullie hier van ?

Mooi filmpje!! Leuk bedacht om dat zo te laten zien

http://www.youtube.com/watch?v=g1pfbqr3lvk
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.