Toen ik de eerste keren op Daim ging zitten was ik uiteraard knetter-zenuwachtig en hij reageert altijd heel erg op mijn stemmingen, dus dat was niet handig.
Ik ben toen heeeeel HARD gaan zingen (van de zenuwen volume vloog alle kanten op haha) en kennelijk ontspande dat mij EN Daim heel goed!
De eerste maanden hebben mensen mij dus keihard zingend op mijn paard voorbij zien komen en ze dachten echt dat ik Gekke Gerritje was, maar ja....het hielp!
Ook in latere spannende situatietjes ging ik gewoon zingen.
En ook als ik voelde dat ik gefrustreerd/ongeduldig werd hielp zingen (en man man man wat heb ik veel gezongen, was zooooo'n ongeduldig type.....heeft Daim mij wel vanaf geholpen )
(tot op zekere hoogte )

Ik heb zo'n paard gehad wat door lichamelijke ongemakken/pijn gedragsveranderingen toonde en kan het gelukkig nog navertellen, (maar scheelde niet veel) dus spreek uit ervaring, sluit in ieder geval elk lichamelijk probleem uit (en doe een cap op , zo slim was ik niet op de dag des onheils....)

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"