Sandra van Bommel schreef op zondag 24 maart 2013, 15:38:


Daar zat ik ook over na te denken want clickeren doe ik wel met ze :), waarom idd er dan niet op

Piet schreef op zondag 24 maart 2013, 15:52:


Hij doet het helaas bij iedereen als hij de kans krijgt, er is tot nu toe een iemand geweest die het uit heeft kunnen zitten.
En idd als ik helemaal ontspannen ben (in de les) doet hij het ook niet. En ik moet zeker aan mezelf werken op dit gebied maar die angst heb ik alleen als ik erop zit en niet als ik er naast loop/fiets. Iedereen zegt altijd op het paard heb je meer controle, nou zo voelt het voor mij dus helemaal niet.

Aoife mindfulness is een mooie methode om te leren te ontspannen en je aandacht te houden bij wat je doet. Het leert je om niet mee te gaan met dat verhaal in je hoofd, want dat veroorzaakt angst en spanning.
Zo blijf je dichter bij jezelf en daardoor word je vanzelf meer ontspannen.
Je kunt trainingen hierin volgen, maar ook uit een boek leren

Ja, of pijn. Mijn oudere hond had 2 jaar geleden iets vreemds, symptomen angst, bibberen, bijna paniek, bonzend hart, buiten adem, ik snapte er niks van. Komen we bij de da, blijkt ze pijn in haar rug te hebben. De da zei dat dieren vaak angstig worden of in paniek raken van een plotseling heftige pijnscheut.

Ilma Meijer schreef op zondag 24 maart 2013, 16:14:

Leuk, zoals je de beloningen voor de steigerparade's beschrijft )

Het is idd. hetzelfde als wat ik beschreven heb... in feite trainen de eigenaren het er veelal zelf in. Let wel: onbedoeld natuurlijk!


Mooi dat jij het zo kunt oplossen. Leuke leerschool!

Hier ook een paar lollige leerscholen... 1 van de hier al eerder beschreven Haflingers van de Duitse vrienden... de allerjongste (nu vier jaar) wil.... NIET, ik herhaal duidelijk: NIET lopen..
Volgens de eigenaar loopt het dier alsof ie een volle pot met slaapmiddelen heeft opgevreten en idd.... ik moet 'm gelijk geven.
Iedere keer weer mag ik vriendelijk verzoeken of ie s.v.p. mee wil lopen... geef 'm 50 gram druk en hij vertikt het. Dus staan we weer stil.... vraag ik... nee, ik nodig uit tot meelopen (is toch gezellie???) en dan komt ie weer. Als er iemand een eindeloos geduld moet hebben ben ik het nu wel. Maar ik hou vol, heb alle tijd van de wereld.

Eerlijk gezegd ben ik er nog niet achter of ik gigantisch in de maling wordt genomen door een superslim paard.... of dat ie echt klem heeft gezeten bij z'n geboorte

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Talitha schreef op zondag 24 maart 2013, 17:04:


Ja, pijn is ook een serieuze optie.
Het begon met paniek (rennen, flink poepen etc) en het is doorgaans mogelijk dat ze bij het panieken over hun pijngrens zijn gegaan (ze hebben immers beiden serieuze problemen)
Daarnaast is onrust/angst ook vaak een symptoom van pijn.

Maar het is nu rustig,. Hälga heeft alweer gegeten. Ze eet nog steeds niet veel en is nog altijd wat gespannen, maar goed... kan zijn dat ze idd in een cirkel terecht was gekomen van angst/onrust/pijn en dat ze nu, nu het eenmaal min of meer doorbroken is, daar weer langzaam uit komt.

O heel herkenbaar Wil, zo heb ik weleens ruim een half uur stilgestaan toe ik erop zat en ben ik van ellende een boekje gaan lezen op hem
Dat heb ik nu wel af kunnen leren en meelopen ook ho maar.
Wat bij mij erg heeft geholpen (hoe simpel) als ik links van hem liep naar achteren (Linkerschouder) kijken naar zijn kont en hem zodoende aansporen met armbewegingen als hij nog niet wilde lopen, dit werkt voor ons als een trein!