e m kraak schreef op zondag 24 maart 2013, 14:44:


Klopt. Er zijn paarden die bij voorkeur planten eten die niet goed voor hen zijn.

Tja, het is natuurlijk ook maar een idee. Ik heb het gewoon veel in mijn omgeving gezien.
Maar zoals jij het omschrijft, met een fris traumaatje in het begin van zijn loopbaan, kan het ook daar zijn misgelopen.
Iedere keer dat het gedrag beloond wordt, wordt het sterker.

Alleen al om die reden ga ik met Wil mee. Eens een tijd niet rijden, veel andere dingen doen (misschien is bv lange teugelwerk een goede voorbereiding?)
En misschien later het rijden opbouwen middels rijden met de clicker, zodat gewenst gedrag wordt beloond?

Wil schreef op zondag 24 maart 2013, 15:20:


Ben het wel met je eens, alleen niet dat hij onder het werk probeert uit te komen. Ik denk persoonlijk dat dát nooit de opzet van een paard is. Hij wil veiligheid, veilig naar zijn stal, veilig bij zijn kameraden staan.
Hij krijgt die veiligheid door iemand van zijn rug te bokken en dat heeft hij goed geleerd.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Goeie punten Wil, wat ik lees is "bij een ander doet ie et niet" en "als ik ontspannen ben doet ie et niet" Dus.....buiten alle dingen die het paard van de ruiter geleerd heeft/ bevestigd heeft gekregen... is het niet voornamelijk de ruiter die aan zichzelf moet werken?

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Ik heb hier even een stijger probleem gehad met Quib. Was ook heel goed te verklaren waarom dat kwam. Eerste keer stijgeren gebeurde in een bouwland waar net de jonge maisplanten omhoog kwamen. Meneer wilde ergens niet langs liep het bouwland in en kwam omhoog. Ik kreeg hem echter het bouwland niet uit en wilde geen grote schade aanrichten voor de boer en ben toen afgestapt.......beloning één. Tijdens een andere rit kwam meneer direct na het opstijgen al omhoog. Beugels op verkeerde lengte (iemand anders met korte beentjes had een keer gereden en ik had de beugellengte niet gecontroleerd) dus ik zat niet echt prettig wat hij haarfijn in de gaten had dus nog een keer omhoog naast een flinke stapel hout. Vanuit het zadel waren op dat moment de beugels niet te verlengen dus uit veiligheid er weer afgestapt....beloning 2. Sindsdien probeerde meneer het vaker

Omdat ikzelf enige tijd wat lichamelijke problemen had kon ik niet veel rijden en het probleem aanpakken. Inmiddels gaat het weer prima en zijn we al weer enkele weken lekker aan het bosklossen.
De eerste rit begon met een bok/stijgersessie van een minuut of 5. Totdat ik eíndelijk zo slim was om maar 1 teugel te gebruiken ipv 2 en Quib dus uit balans was en niet kón bokken/stijgeren. Hij koos eieren voor zijn geld en werkte de rest van de rit gezellig mee.
Ik hield er rekening mee dat hij het de volgende ritten nog wel enkele malen zou proberen, maar de volgende keer probeerde hij het maar 1 keer en tijdens de rest van rit was het over

Quib kan snel iets moeilijk vinden of spannend en dan wil hij wel eens wat gekker doen. Zodra ik dat nu merk vraag ik iets stelling en houd één doorhangende teugel, zodra de spanning eruit is mogen beide teugels weer ontspannen.

Ik wil dolgraag wat gymnastische oefeningen met hem doen aan de hand. Dat vind hij ook lastig en dan komt hij ook omhoog. Dit moet ik dus ook in kleine stapjes gaan opbouwen want hij is op zulke momenten een echte lomperik met een klein hartje

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Piet schreef op zondag 24 maart 2013, 15:52:


Helemaal mee eens. Zodra ik spanning bij mijzelf voel, stap ik ook niet op. Genoeg andere leuk dingen om te doen. Spelen met de bal, of rennen door de wei, daarna lekker bij elkaar 'nappen' of even de hoeven bijwerken, poep scheppen waarbij Quib de mestboy 'draagt' en weer ontspannen naar huis.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op zondag 24 maart 2013, 16:21:


Dan heb je nu zélf het probleem terug gebracht naar maar één punt.
Goeie leraar zoeken die je een methode leert om óp de rug van je paard van gespannen, ontspannen te raken, toch?

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Dat klopt helemaal! Ik ben ook bang geworden op hem en dat breng ik uiteraard over.
Ik weet heel zeker dat het aangeleerd gedrag is aangezien hij er meerdere mensen af heeft genikkerd en van daaruit steeds zijn beloningn 'rust' heeft gekregen, grondwerk doe ik er zowiezo naast 1 of 2x per week.
Naar mij idee gaat dat redelijk al moet ik hem in het begin wel corrigeren en is dat na 5 min vaak wel over.
Ik moet rijtechnisch zeker aan mezelf werken en ook qua angst, maar dat kan alleen als ik en les neem en er weer op ga zitten.
Verder is het een heel leuk en grappig paard en ik ben echt wel gek op hem (dat is ook het probleem geweest, ik vond alles zielig en liet hem zijn gang gaan) Daar pluk ik dus nu de vruchten van en iets aanleren is veel makkelijker dan afleren.

Wat wil zegt dat niet nadenken en gewoon doen houding probeer ik wel zo ben ik al wel van het staken af gekomen , nu nog het bokken.

Sandra van Bommel schreef op zondag 24 maart 2013, 15:38:


Daar zat ik ook over na te denken want clickeren doe ik wel met ze :), waarom idd er dan niet op

Piet schreef op zondag 24 maart 2013, 15:52:


Hij doet het helaas bij iedereen als hij de kans krijgt, er is tot nu toe een iemand geweest die het uit heeft kunnen zitten.
En idd als ik helemaal ontspannen ben (in de les) doet hij het ook niet. En ik moet zeker aan mezelf werken op dit gebied maar die angst heb ik alleen als ik erop zit en niet als ik er naast loop/fiets. Iedereen zegt altijd op het paard heb je meer controle, nou zo voelt het voor mij dus helemaal niet.

Aoife mindfulness is een mooie methode om te leren te ontspannen en je aandacht te houden bij wat je doet. Het leert je om niet mee te gaan met dat verhaal in je hoofd, want dat veroorzaakt angst en spanning.
Zo blijf je dichter bij jezelf en daardoor word je vanzelf meer ontspannen.
Je kunt trainingen hierin volgen, maar ook uit een boek leren

Ja, of pijn. Mijn oudere hond had 2 jaar geleden iets vreemds, symptomen angst, bibberen, bijna paniek, bonzend hart, buiten adem, ik snapte er niks van. Komen we bij de da, blijkt ze pijn in haar rug te hebben. De da zei dat dieren vaak angstig worden of in paniek raken van een plotseling heftige pijnscheut.

Ilma Meijer schreef op zondag 24 maart 2013, 16:14:

Leuk, zoals je de beloningen voor de steigerparade's beschrijft )

Het is idd. hetzelfde als wat ik beschreven heb... in feite trainen de eigenaren het er veelal zelf in. Let wel: onbedoeld natuurlijk!


Mooi dat jij het zo kunt oplossen. Leuke leerschool!

Hier ook een paar lollige leerscholen... 1 van de hier al eerder beschreven Haflingers van de Duitse vrienden... de allerjongste (nu vier jaar) wil.... NIET, ik herhaal duidelijk: NIET lopen..
Volgens de eigenaar loopt het dier alsof ie een volle pot met slaapmiddelen heeft opgevreten en idd.... ik moet 'm gelijk geven.
Iedere keer weer mag ik vriendelijk verzoeken of ie s.v.p. mee wil lopen... geef 'm 50 gram druk en hij vertikt het. Dus staan we weer stil.... vraag ik... nee, ik nodig uit tot meelopen (is toch gezellie???) en dan komt ie weer. Als er iemand een eindeloos geduld moet hebben ben ik het nu wel. Maar ik hou vol, heb alle tijd van de wereld.

Eerlijk gezegd ben ik er nog niet achter of ik gigantisch in de maling wordt genomen door een superslim paard.... of dat ie echt klem heeft gezeten bij z'n geboorte

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Talitha schreef op zondag 24 maart 2013, 17:04:


Ja, pijn is ook een serieuze optie.
Het begon met paniek (rennen, flink poepen etc) en het is doorgaans mogelijk dat ze bij het panieken over hun pijngrens zijn gegaan (ze hebben immers beiden serieuze problemen)
Daarnaast is onrust/angst ook vaak een symptoom van pijn.

Maar het is nu rustig,. Hälga heeft alweer gegeten. Ze eet nog steeds niet veel en is nog altijd wat gespannen, maar goed... kan zijn dat ze idd in een cirkel terecht was gekomen van angst/onrust/pijn en dat ze nu, nu het eenmaal min of meer doorbroken is, daar weer langzaam uit komt.

O heel herkenbaar Wil, zo heb ik weleens ruim een half uur stilgestaan toe ik erop zat en ben ik van ellende een boekje gaan lezen op hem
Dat heb ik nu wel af kunnen leren en meelopen ook ho maar.
Wat bij mij erg heeft geholpen (hoe simpel) als ik links van hem liep naar achteren (Linkerschouder) kijken naar zijn kont en hem zodoende aansporen met armbewegingen als hij nog niet wilde lopen, dit werkt voor ons als een trein!