Aoife Berserik schreef op zondag 24 maart 2013, 13:56:
> De eerste keer dat er iemand op ging zitten schok hij en begon te bokken
> en te rennen, zij is toen vast blijven zitten in de beugel, uiteindelijk
> gelukkig losgekomen maar hij was al in paniek en kreeg een paar weken rust.
> De keren daaropvolgend zelfde verhaal en rust als beloning.
We willen altijd overal een verklaring voor hebben he?
Ik net zo goed. Mijn idee is dat hij de allereerste keer al een trauma opgelopen heeft.
Per slot zat er ineens een roofdier op zijn meest kwetsbare plek!
De rust was de beloning. Daarna was rust vaker de beloning voor zijn paniekerig gedrag en/of 'm smeren. M.a.w.: door hem rust te geven lijkt het erin getraind te zijn. En ik begrijp dat dit niet de bedoeling is geweest, maar zo lijkt het wel gegaan te zijn.
Hij weet nu: als ik bok of lekker ga rennen... is rust de beloning en zo kom ik onder het werk uit. Op de e.o.a. manier bouwt hij een bepaalde spanning op.
Dit kun jij veroorzaken door vooraf al te denken: oh jeee... als ie maar niet......
Je kunt eens proberen om hem te benaderen met een traalalalaaa... houding.
Zo van: er is niets aan de hand, geen informatie waar jij (paard) je druk over hoeft te maken. IK ben de leider, IK let op dat jou niets gebeurd.
Ik zou er eens eventjes helemaal niet op rijden denk ik... eerst op de grond maar weer eens bevestigen dat jij dat leiderschap waard bent en hij zich veilig voelt bij jou.
Van daaruit, als dat goed gaat zonder bokken of andere problemen, proberen verder te werken.
Wil.
Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....
Training/gedrag
