In mei van dit jaar heb ik mijn paard alweer 9 jaar en voor mijn gevoel ben ik niet eens zo heel veel opgeschoten met de training, door omstandigheden.

We zijn begonnen toen hij ruim 4 jaar was en hij heeft er toen meerdere mensen afgebokt en zo geleerd dat als hij dat deed hij er dus rust (een tijd) voor in de plaats kreeg, dus aangeleerd denk ik.
Nu ben ik dus weer begonnen met hem, (kon niet veel doen, we hebben geen bak etc) en hij heeft me er dus woensdag behoorlijk hard vanaf geknikkerd en rende al bokkend en schoppend terug naar de stal, hij bokt me er echt vanaf om onder het werk uit te komen en dan vraag ik nog niets.
Lichamelijk is hij goed verder en het zadel is ook goed.

Rijtechnisch ben ik nog niet zo stabiel dat ik het uit kan zitten en ik heb maar 1x iemand meegemaakt die dat wel kon. Lessen begin ik weer mee zodra het weer en de financiën het weer toelaten (dat moet gewoon).
Uiteraard ben ik best bang geworden op hem omdat hij veel dingen aangrijpt omm te gaan bokken, iets in de bosjes, als ik hem tegenhoud, als hij te snel kan en gaat etc.
Ik voel het vaak ook niet aankomen, hij neemt een sprong vooruit en gooit dan zijn kont in de lucht en tja dan lig ik er dus naast.
Nu heb ik op het forum al het een en ander gelezen over bokken o.a dat iemand zijn ribben had gebroken, daar zit ik dus echt niet op te wachten.
Ik wil hier graag vanaf en als ik dat niet op kan lossen ga ik iemand zoeken (verkopen) die hem rijtechnisch beter kan rijden en hem aankan.
Ik geef het dus nog een jaar, mocht het dan niet beter gaan zoek ik een goede plek voor hem, het is verder een heel leuk en lief paard en grondwerk gaat ook goed.

Mijn vraag is dus hoe los ik dit op want erop rijden doe ik wel gewoon, vandaag dan even niet met de wind dat zou zelfmoord zijn op het moment
Ik hoor graag jullie mening hierover.

Ik heb dit ook gezien bij m'n paarden. Totale onrust, kijken en luisteren naar iets wat buiten mijn waarnemingsmogelijkheden ligt. Later vond ik aan- en opgevreten karkassen van kraanvogels terug op en om onze wei. Exact in de richting waar zij naar zaten te kijken.
De vossen hadden dus een heerlijk diner op en nabij onze wei. De hond deed hier overigens helemaal niks op, snuffelde ff aan de karkassen omdat ik dat ook deed . Het interesseerde haar niks, maar zij is ook geen prooidier... Misschien dat ze een nabijgelegen kill ruiken, en dingen horen waardoor ze ongerust worden??? Een ongerust paard eet inderdaad niet.
Aan het gedrag van de paarden kan ik altijd aflezen wat zich op de wei afspeelt, ook achter de heuvel, buiten zicht. Ga je kijken, loopt er een vos op de wei of staat een hert bij de waterbak te tanken bijvoorbeeld.
Je zou ff een hond moeten hebben die het op kan sporen

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 10:42:

Ze reageren hier ook allemaal anders. Hangt ook af van wat ze zien of ruiken (staan de paarden bij de buren ook in het geurspoor, is ook een vraag). De dode vogel interesseerde vooral onze schimmel. Een ander geeft weer helemaal nergens om.
Dat aanhoudende is wel irritant. En ik vind het ook wel erg lang duren.Als het hier zo was zou ik gaan zoeken naar de bron van onrust. Maar ja, dat moet maar net lukken/kunnen.

Heb al overal gekeken, rondgereden, verrekijker gebruikt, met honden in en rondom wei geweest... helemaal niets.
Andere paarden rondom zijn gewoon rustig,. Trulsa ook.
de grootste onrust komt van Hälga, die normaal gesproken de rust zelve is.
En het is nu al 24 uur he....
Vind ik persoonlijk geen normale reactie op iets ongewoons

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 13:32:

Da's echt lang ja. Maar wat zou het anders kunnen zijn?

Martina schreef op zaterdag 23 maart 2013, 13:52:


Ik heb geen idee, maar het wordt te gek voor woorden. Hälga, normaal gesproken de rust zelve, is volgens mij echt de aanstoker.
Ze ziet er nu beroerd uit, Haar buik is helemaal ingetrokken, ze heeft volgens mij al 24 uur nauwelijks meer gegeten. Sil eet wel af en toe.

Ik ken mijn paarden. Dit is absoluut geen normaal gedrag voor hen.
Denk dat ik toch maar eens de d.a. bel en overleg.
Denk dat hälga morgen anders dood in de wei ligt.

Vraag me af of het ook iets kan zijn wat in het hooi zat? St jacobskruid bv? Maar ik zie dus geen zwabberende gang. Alleen onrust.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 14:14:


Een wild schot voor de boeg: paardestaarten (equisetum) gegeten? De beschreven effecten lijken me zeer wel mogelijk.

Ik zou denken aan iets wat ze gegeten hebben, planten of iets in je hooi?

e m kraak schreef op zaterdag 23 maart 2013, 15:04:


Kan dat in het hooi zitten? En zo ja... hoe ziet dat er dan uit?
Denk idd in die richting; dus iets wat ze hebben gegeten
Lijkt wel of vooral hälga echt beetje doorgedraaid is opeens.

Ben ook in overleg met de d.a. Aan de beschrijving weten zij het ook niet. Heb filmpje gestuurd.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 16:33:


Ja. Blijft werkzaam. Daarbij groeien er in Zweden vast wel soorten die hier in NL, vanuit paardenhoudersoptiek, gelukkig zeldzaam zijn.


Stengeltjes, al dan niet met zijstengeltjes. Google equisetum


Ik ook niet. Was ook maar idee, omdat ik wel weet dat equisetumvergiftiging vaak niet herkend wordt. Het heeft, in minder ernstige vorm, wel ongeveer de verschijnselen die je opgeeft.